Minchan masih jadi patung terus tersedar bila Dongheon balikkan badan untuk pergi dengan muka dia sedih yang siap ii untuk nangis.
Minchan cepat ii tarik tangan Dongheon buatkan Dongheon berhenti.
"Kenapa? Bukan ke Minchan benci kat hyung. Takpelah biarkan hyung pergi" ujar Dongheon lemas.
Minchan geleng kepala dia kuat hampir nangis.
"Tak.. Minchan tak nak hyung pergi.. Maafkan Minchan, Minchan khilaf.. Minchan fikir ada setan maafkan Minchan, hyung" ujar Minchan masih gengam tangan Dongheon.
Dongheon balikkan badan dia dan tengok raut wajah Minchan yang dah dihiaskan dengan air mata.
Dongheon peluk Minchan untuk tenangkan si muda. Minchan lepaskan tangis dia dekat bahu Dongheon.
>>•••<<
"Kenapa hyung balik?"
"Sebab hyung rindu" jawab Dongheon singkat.
Minchan pandang Dongheon yang dah duduk kat sofa ruang tamu depan TV dengan Minchan kat sebelah dia.
"Dah tu kenapa hyung keluar?" tanya Minchan untuk dapatkan kepastian.
"Hyung nak lari daripada ayah hyung sebab dia paksa hyung kawen dengan anak kawan dia.. Hyung kenal sapa perempuan tu.. Perempuan tu memang perempuan jalang selalu pergi club jadi hyung tak nak beristerikan perempuan murah" ujar Dongheon yang dah sandarkan badan dekat sofa.
"Ayah hyung tau hyung larikan diri?" tanya Minchan. Keje dia cuma tanya je. Bila ntah giliran Dongheon nak tanya.
"Tak.. Tapi dia tau rumah ni sebab tu hyung lari jauh dari sini" ujar Dongheon penat.
Minchan anggukan kepalanya je. Tak tau nak tanya apa lagi kat hyungnya.
"Minchan tadi kenapa?" tanya Dongheon dengan ragu ii.
Minchan sandarkan badan dia kat sofa. Penat.
"Hyung.. Jom ikut Minchan masuk bilik.. Minchan nak tunjukkan sesuatu kat hyung" ujar Minchan tarik tangan Dongheon paksa
Excited dia nak tunjuk album tu tapi lain pulak yang Dongheon nampak.
"Jadi.. Betullah Minchan nak keluar dari rumah ni?" Minchan yang dari tadi senyum excited terus pudar bila dengar Dongheon cakap macam tu.
Dia pandang Dongheon dan dia nampak mata Dongheon pandang ke arah 2 beg bagasi dia.
Minchan terus lepaskan tangan Dongheon dari tangan dia. Dia duduk kat katil dia sendiri.
"Minchan ajak hyung masuk bilik Minchan bukan sebab tu.. Tapi album ni" ujar Minchan lirih. Dia pandang album kat sebelah dia dengan pandangan sedih.
Dongheon duduk kat katil Yongseung dan mainkan bantal brokoli milik Yongseung.
"Hyung" panggil Minchan dengan suara pelan.
Dongheon hentikan tangan dia dari main bantal brokoli Yongseung dan pandang Minchan.
"Minchan memang nak keluar dari rumah ni tapi Minchan nak hyung jaga dan simpan album ni baik ii.. Ni satu ii nya harta yang paling Minchan sayang.. Cuma Dongheon hyung je kepercayaan Minchan sekarang" ujar Minchan menitiskan air mata kat album yy dah beralih tempat atas riba dia.
"Tapi kenapa Minchan? Kenapa Minchan nak keluar?" tanya Dongheon.
"Setan paksa Minchan keluar.. Kalau Minchan bawak album ni saing, mesti setan akan bakar album tu.. Dia memang macam setan yang benci kemanisan.. Setan yang bencikan keindahan.." ujar Minchan dengan emosi.

YOU ARE READING
Memory || ?VeriVery?
FanfictionCOMPLETED Susah senang sama-sama ~ Dongheon Tiada rahsia di antara kita ~ Hoyoung Suka duka kita tetap bersatu ~ Minchan Tetap jadi diri sendiri ~ Gyehyeon Hidup mati tetap kita bersama ~ Yeonho Jangan putus asa ~ Yongseung Setia hingga ke Syurg...
?Flashback MYY?
Start from the beginning