Our Strings (Strings Series 3)

OS- Kabanata 11

But now, my heart is literallybroken into pieces. I want to tell her to shut up and rest so she can recover. I want her to go out so I can't hear what she is going to say. Pero alam ko, at may parte sa sarili ko amg nagsasabi na kumalma ako at makinig sa kanya.

"Bata kapa. Explore the world anak. Love is essential but don't ever beg for it. Just be strong. I'm always around. I'll always watch you." She said. I was confused with her thoughts. Or ayoko lang tanggapin ang sinasabi niya.

Namuo ang luha sa gilid ng mata ko kaya nag iwas ako mg tingin sa kanya. I can't bear her words. Ayoko kasi nang pakiramdam na parang aalis siya at iiwan ako.

Nang umalis na si tita Salve ay nagsimula akong umiyak..Pinakawalan ko ang emosyon na kanina ko pa pinipigilan. I'm having emotional breakdown and I don't know how to fight it.

Seeing someone that makes me strong is now weaker than me. I'm scared of today and tomorrow. I'm scared to be left alone. I'm not dumb. Tita is sick and old. In time she will leave at hindi ko alam ko paano ko tatangapin iyon. Paano ako kapag nawala siya? Paano kapag mag isa nalang ako?

Ang kaisipan na iyon ang lalong nag pa iyak sa akin. 

Nang maghahapon na ay naisipan kong bumaba. Bukod sa nauuhaw ako ay nakaramdam din ako ng gutom. Sumilip muna ako sa kwarto ni tita Salve na natutulog ng mapayapa.

Naisipan kong ipagluto siya ng sopas. Buong buhay ko, si Tita Salve palagi ang nag aalaga sa akin. Now that she can't take care of herself now. Ako naman ang mag aalaga sa kanya.

Mag didilim na ng matapos ako sa pagluluto at ibang gawain. Tumingin ako sa cellphone ko pero wala manlang mensahe kahit kanino.

I was hoping that Raffy would ask me why I'm absent today but he didn't. Maybe he really get mad at me this time.

The thought of Raffy being distant to me adds to my agony. Well, kasalanan ko naman ang lahat. Bakit paba ako nagtaka.

Masyado nang madilim pero hindi pa din gumigising si tita. Plano ko sana na gisingin siya pero ng makita ko siyang mapayapang nagpapahinga ay hinayaan ko nalang.

Pumunta ako sa labas para huminga at para na din sana icheck kung nakasara naba ang gate.

Natigilan ako saglit sa sasakyan na huminto sa tapat ng gate. I was looking at the car when Raj suddenly appeared. Napanganga ako to see him so wasted and broken.

"Are you drunk?" Unang salitang lumabas sa bibig ko. Nang matauhan ako na si Raj nga iyon ay halos liparin ko ang gate para alalayan siya.

Eto na naman ako, bubuin siya kahit ako ang winawasak niya. Eto na naman ako. Gusto ko magalit sa sarili pero kapag si Raj na ang pinag uusapan, kaya ko baliin at kalimutan lahat. Kahit sarili ko pang nararamdan. He has that power on me.

Alas dyes palang ng gabi pero lasing na lasing na siya. "She rejected me," he said repeatedly. Habang nakaalalay ako sa kanya.

Natigilan ako saglit sa gulat. She rejected him? Kumuyom ang kamao ko at tuluyan ng lumakad habang naka-alalay sa kanya. How dare she! Yung lalaking pinapangarap ko at binubuo ko, binabalewala at winawasak lang ng iba. Nasan ang justice?

Hindi ko alam kung bakit damang dama ko ang sakit sa bawat bigkas niya ng salita.

Inupo ko siya sa sopa ng marahan. His eyes were closed while murmuring curses and Astrid's name.

"Raj, ano nangyare? Bakit kapa nagdrive?" Medyo naiirita kong sabi. If you will look at him maiinis ka din talaga. Paano kung naaksidente siya? Paano kung napahamak siya. He is a total mess.

Pag aalala at iritasyon ngaun ang nararamdaman ko. Pumunta ako sa kitchen para kumuha ng malamig na tubig at bimpo para sa kanya. Kumuha din ako ng malamig na tubig para mahimasmasan siya.

Pag dating ko sa sala ay naabutan ko si Raj na mahimbing na natutulog. Kinuha ko ang bimpo at marahan pinunasan ang mukha niya. Marahan at puno ng pag iingat ko itong ginawa. Ayoko siyang masaktan. His pain is also my pain. Ganun ako katanga pag dating sa kanya.

"Astrid.." he said. Para akong namanhid sa ginagawa. Raj, always finds a way to come back to me. At sa pagbalik niya, tinutulungan ko siyang mabuo habang ako naman ang nasisira.

Aayusin ko siya pero wawasakin ulit siya ng iba. Aalis siyang buo at maayos ulit. Babalik siyang wasak na kailangan ayusin ulit. Ang tanga ko no? Minsan tinatanong ko din ang sarili ko kung bakit hindi ako mapagod pagod sa kanya.

Damang dama ko ang bigat at sakit sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya. Dumilat si Raj at napatingin sa akin. He looks so groggy and hurt.

"Please, Astrid marry me. I can protect to you from Anton. I can protect you from his mom."
Paulit ulit na salita ni Raj habang nakatingin sa akin. Kasabay ng pagtulo ng luha niya ang pagtulo ng luha ko.

Ako yung nandito pero iba pa din ang gusto niya. Bakit pinipili mo pa yung mahihirapan ka habang nandito ko handang handang tanggapin ka. But then, mahirap magmahal ng pinilit mo lang.

"Raj, hindi ako--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla akong halikan ni Raj sa labi. I was shocked at first kaya bahagya akong natigilan. Hindi siya ang first kiss ko pero bakit ganito ang pakiramdam? Bakit parang umalis ang kaluluwa ko sa katawan ko?

He passionately move his lips on mine. His kiss is warm and gentle. His kiss is soft and addicting. Sa bawat galaw ng labi namin ay may bahagi sa akin ang binubuo niya. Sa bawat bigkas niya ng pangalan ni Astrid. Siya din ang nagwawasak ng binuo niya.

My tears keeps on falling but I want it. I want to feel his love. Nagpaubaya ako sa kanya. Habang patuloy ang paghalik niya sa akin ay hinihila ko siya papunta sa guess room sa baba.

"Raj," I said in between our kisses. Hindi siya tumigil o nag paawat.  Soft kisses turns into hot and violent. Nang maisara ko na ang pintuan, kusa akong nagpaubaya sa kanya.

He slowly removes my clothes. Hindi ko mapigilan ang pagliyad ng halikan niya ang leeg ko. Tila ba nawala na ako sa ulirat. Unti unti bumaba ang halik niya sa buo kong katawan. He massage my breast and licked the other one.

Dahan dahan niya akong hiniga sa kama. Then, he slowly removes his clothes. The erotic feeling gives me erotic heartbeat. Pinaghalong sakit, takot, tuwa at pagmamahal para sa kanya. Sayong sayo ako, Raj. Sayong sayo ako kahit hindi ka naman magiging akin.

He continued to kiss me. When his lips go down to my naked breast again, bigla akong napadaing sa sensasyon na dala ng marahan niyang paghalik.

"Please marry me," paulit ulit na bigkas niya. Dinadala niya ako sa liwanag sa bawat haplos niya. Pero ang mga salita niya ay nagbabalot sa akin sa kadiliman at unti unti akong winawasak.

He parted my legs and position himself inbetween my tights. Bigla akong napadaing sa pinaghalong sakit at saya. My tears continued to fall while Raj thrusting slowly and gently.

I was looking at him with full of sorrow. I wish we made it out love. Pero dahil hindi ako ang lumalabas sa bibig niya, lulunukin ko nalang lahat mabawasan lang ang sakit na nararamdaman niya.

I know this is not good for us most specially for me. But this is my choice. My choice is him even if I'm not for him.

She rejected Raj. Maybe, this can be the reason for Raj to love me back. Kahit rebound. Kahit ano lang. I just want to have a strings in his life.

"Ugh," he said after he reached his climax and filled me in. Pabagsak na napahiga si Raj. Sa dibdib ko.

"Iloveyou," he said. Hinimas ko ang buhok niya habang patuloy na tumutulo ang luha ko.

I know this thing wasn't supposed to be mine. It was for Astrid. Pero mahal ko si Raj. I can give him all of me just to make him. Even if it means to break me. "Iloveyou too, Raj."