"ខ្ញុំក៏សុំទោសដូចគ្នាសម្រាប់មួយកំភ្លៀងនោះ...តែ..ខ្ញុំពិតជាមិនបានធ្វើរឿងទាំងនោះពិតមែន!"Lan
"ធ្វើឬមិនធ្វើវាគង់តែដឹងទេពេលការពិតលាតត្រដាង!"haoxuanហាស្ដីឡើងដោយមិនខ្ចីមើលមុខរបស់lan
Yiboមិនមាត់គិតតែអង្គុយស្ងៀមឲ្យxiao zhanបញ្ចុកអាហារដល់ខ្លួន
"ពួកយើងគួរចាកចេញទេ?"xiao zhanខ្សឹបក្បែរស្លឹកត្រចៀករបស់រាងសង្ហារទាំងមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួល
"ក្រែងអូនចេះដឹងរឿងអ្នកដទៃណាស់ឬ?"yibo
"បងឯងនេះ!!!!"រាងស្ដើងខាំបបូរមាត់វៃដើមដៃរបស់នាយថ្នមៗរួចសម្លក់ទៅកាន់នាយថែមទៀតផង តិចគេខាំដាច់កូនប្រុសទៅ
"អ្ហឹម....ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំគួរតែដោះលែងលោកហើយ!"សង្កេតឃើញការស្អប់ខ្ពើមរបស់haoxuanចំពោះខ្លួនកាន់តែធ្វើឲ្យlanឈឺចិត្តកាន់តែខ្លាំង តែមានតឬផ្លូវនេះទេដែលអាចឲ្យពួកគេរកក្ដីសុខរៀងៗខ្លួនបាន
"និយាយម្ដងទៀត!"haoxuanកំពុងតែស្ដាប់ច្រឡំទេមែនទេ?
"ទេ...លោកមិនបានស្ដាប់ច្រឡំឡើយ!ខ្ញុំយល់ព្រមលែងលះ!"Lan
"ល្អណាស់!!!!"ដោយភ្លេចខ្លួនhaoxuanច្រឡំស្រែកឡើងតែនាយក៏សម្រួលឥរិយាបថឡើងវិញ
"គិតឲ្យច្បាស់ណាlan!"yibo
"យើងរើសផ្លូវនេះហើយ!យើងមិនចង់ឲ្យទំនាក់ទំនងពួកយើងអាក្រក់ជាងនេះឡើយ!ជាមិត្តនឹងគ្នាល្អស្រាប់ហើយ!មែនទេhaoxuan??"lanងាកទៅញញឹមដាក់haoxuan
Haoxuanងក់ក្បាលតិចៗទាំងមិនស្រួលក្នុងចិត្តនៅពេលដែលឃើញស្នាមញញឹមមួយនោះ ហេតុអីក៏មើលទៅសោះកក្រោះនិងសោកសៅបែបនេះ?
"បានហើយៗ!ឆាប់ញ៉ាំទៅ!ត្រជាក់អស់ហើយ!"xiao zhanព្យាយាមនិយាយបន្លប់ខ្លាចក្រែងល៎បរិយាកាសកាន់តែតានតឹងលើសដើម
________________
ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក*
🎶🎶🎶
កាយស្ដើងព្យាយាមបោះជំហ៊ានជើងទៅរករាងសង្ហារម្ដងបន្តិចៗស្របពេលកំពុងតែបង្ហើបសំនៀងច្រៀងយ៉ាងទន់ភ្លន់ខណៈពេលដែលឃើញនាយអង្គុយផ្លុំស្លឹកឈើដូចគ្នា

?????42:????????????
Start from the beginning