My Sunshine

CHAPTER 26

"Ano bang bibilhin mo?" Ate Adie asked me habang naglalakad kami.

"Pang-regalo lang Ate, para bukas." sagot ko.

"Para kanino?"

"Sa inaanak ko, yung anak ng friend ko. Birthday non bukas." sabi ko.

I cleared my throat before I speak nang may maalala ako.

"Nasan pala sina K-Kuya? Tsaka yung babae, hanggang ngayon ba nasa bahay pa?"

Ate Adie knows what I'm asking. Tinatanong ko si Kuya tsaka yung girlfriend niya.

In things like this, si Ate Adie and nakakausap ko. We both hate the girl. At nung time na sinabi ko na nagloloko lang yung babae, automatic na kakampi ko kaagad 'to si Ate. Ugali palang non, basura na.

Ate Adie sighed before speaking. "Oo, kasama pa rin niya yung babae, lumabas lang sila. Di pa natatauhan yung kapatid mo."

Napailing nalang ako. As expected.

Nakarating na kami sa department store. Dumiretso kami kung nasaan yung mga laruan banda. Namili ako ng panlalaki siyempre. I ended up buying a toy car for Theo, pwede na 'yon sakaniya, three years old na 'yon eh. Bumili nalang din ako ng gift wrapper para ako nalang gagawa non sa bahay mamaya. I paid it all nang makarating na sa counter.

Umalis na rin kaagad kami ni Ate Adie.

Nakakaramdam na rin ako ng pagod. Maaga nalang akong magpapahinga mamaya.

Umuwi na kami ni Ate Adie. At kinabahan ako nang pagbalik namin sa bahay nakita ko na si Kuya, pati na yung girlfriend niya. The girl raised a brow at me. How dare her?

I just nod at my brother and he did the same. Wala na yung gamit ko rito sa baba so I assume inakyat na iyon sa kwarto ko sa taas kaya umakyat na rin ako.

The familiar arrangement of my room welcomed me. Wala naman masyadong binago rito sa kwarto ko pero malinis iyon at mabango.

Nandito na nga yung gamit ko.

Inilapag ko sa table ko yung binili ko.

Saglit akong naupo sa kama at nagphone muna. Ngayon lang ako magchecheck ng phone after a very long hours. May message doon si Stell.

Stell:
Hi! Nasa Bicol na ba kayo ngayon?"

I smiled.

His messaged was just an hour ago pero ngayon ko lang nabasa kaya nireplyan ko na.

Azie:
Yes, nandito na nga ako sa bahay.

After I replied ay inalis ko na sa silent mode yung phone ko. Inilapag ko na muna iyon sa side table ko at kinuha ko yung binili ko kanina.

Nagsimula na 'kong ibalot iyon. Ngayon ko na 'to gagawin para mamaya ay makakapagpahinga na ako. I felt tired from the trip earlier. Inaayos ko na yung binabalot ko nang tumunog ang phone ko.

I reached it from the my side table and looked at the caller ID, si Stell, so I answered it.

"Hi, kamusta byahe?" agad niyang tanong pagkasagot ko ng tawag.

"Nakakapagod." sabi ko.

"Ganun talaga. Basta magpahinga ka nalang nang maaga mamaya. Nag-dinner ka na ba?"

"Not yet. I'm still here in my room, kakatapos ko lang ibalot yung pang-regalo ko bukas." I said.

"Nakabili ka na agad?" takang tanong ni Stell sa kabilang linya.

"Hmm, may malapit lang naman na department store rito sa amin kaya bumili na ako." I said but I stopped when I remember something. "Ah, Stell?" I called his name. "My parents knew about you already."

"Talaga?"

"Yes. Hindi ka ba kinakabahan o natatakot? Kasi ako kanina medyo kinabahan ako sa tingin ni Dad." I said again.

"Ba't ako matatakot eh maganda naman intensyon ko sayo."

I smiled at what he said. Tama naman siya. Mukhang hindi ako nagkamali ng taong nagustuhan, opss.

I suddenly heared a knock on the door kaya napatingin ako roon.

"Azie, baba na. Dinner is ready." it's Mom.

"Yes Mom, sunod nalang po ako." sabi ko.

"Stell I have to end this call. Kakain na kami, kumain ka na rin." sabi ko kay Stell sa kabilang linya.

"Sige, eat well. Magpahinga ka na rin mamaya ha."

I just nodded kahit hindi niya nakikita pakatapos ay ibinababa ko na ang tawag.

Itinabi ko na muna yung regalo at lumabas na ako ng kwarto.

I went to the dining room downstairs.

Medyo nabigla ako nang makita ko si Kuya at yung girlfriend niya. As far as I can remember, hindi naman sila dati sumasabay kapag kakain na kami noong nandito ako. What happened now? Nananadya ba sila?

I just pretended that I didn't care at umupo na ako sa tabi ni Mommy.

The food is served already. Kakain nalang.

"Sino pala yung kausap mo sa phone?" Mom suddenly asked while we're eating.

"Ah, si Stell lang po. Nangamusta lang." I answered.

"Stell? Sino naman 'yon?"

I suddenly stopped eating nang marinig kong magsalita ang kapatid ko. I looked up on him and he's looking sharp on me. Tama, nagbanggit nga pala ako ng pangalan ng lalaki na hindi pa nila kilala.

"Your sister's suitor." Mom answered for me. "Isn't it good? May nanliligaw na sa kapatid mo." sabi pa niya. Happiness is evident on Mom's voice.

"Tsk. Umayos ka Azie ah. Pag ikaw umiyak-iyak nang dahil lang sa lalaki dahil niloko ka, di mo magugustuhan gagawin ko."

Imbis na matakot ako sa pambabanta niya ay parang nainis pa ako.

I know he's my brother pero sino siya para magsalita nang ganon kahit hindi pa naman niya kilala si Stell.

And coming from him na may girlfriend na manloloko ha.

"Nahiya ako sayo ah. Nung ikaw ba nalaman kong umiyak nang dahil dyan sa girlfriend mo pinakealaman ba kita? Ginulo ba kita? Ginulo ko ba kayo?" I said bravely.

Kilala ko siya, kapag sinabi niya na may gagawin siya, gagawin niya talaga. He's agressive sometimes kapag hindi siya napipigilan. At doon ako natatakot.

"Sumasagot-sagot ka na ah! Baka nakakalimutan mo, ako mas matanda sayo." medyo tumaas na ang boses niya kaya kinabahan na ako.

"I don't care." madiin kong sambit.

"Stop, the both of you. Ikaw Alex, kakarating lang ng kapatid mo ginaganyan mo na kaagad." pag-saway sa amin ni Dad.

I'm breathing heavily. Sumasama nanaman ang pakiramdam ko dahil siguro sa kaba.

Bakit ganito? I just came here pero nag-away na kaagad kami? I just want to be here nang walang inaalala pero bakit kailangan ganito pa?

I lost my appetite pero pinilit ko nalang na kumain at ubusin yung nasa plato ko. Pakatapos ay pumunta na rin kaagad ako sa kwarto nang hindi na nagpaalam sakanila.

I locked the door of my room. Nagkulong nanaman ako.

I lazily sat at the edge of my bed and stared blankly at the wall.

This bullshit life, I just want peace pero parang ayaw atang ibigay sa akin...