The Beginning After The End [COMPLETED]

Kabanata 1

"Alam mo ba kung sino ko?" I asked the middle woman. Pinigilan ko ang matawa sa sariling boses. I have a child's tiny voice but acting so mature right now.

Mabilis siyang tumango and cleared her voice to speak. "Princess Aerin Celesté of Grasmere, Her Highness." Pormal na sabi niya at nag-courtsy.

Ilang beses kong kinurot ang sarili ko kung nananaginip ba ako. Iniisip kong panaganip lang din ang pagkamatay ko at nakaratay parin ako sa kama ngayong oras. My older sister often reads fantasy books to me to kill some boredom before kaya baka nag-iimahinasyon lang ako. But I'm not waking up!

Kinamot ko ang ulo ko sa sobrang frustration. "Bakit ang liit ko? Ilang taon na ba ako?" I mumbled under my breath pero narinig parin nila yon.

"Labing-isang gulang po, mahal na prinsesa." Magalang na sabi ng isa.

Pinunasan ko ang luha ko. "Quit calling me that!" I sobbed. Pantasya lang lahat ng ito dahil hindi ako prinsesa. Imposibleng nasa totoong buhay ako. Its either patay na ko or nananaginip lang ako. This cannot be real!

"Forgive us, Her Highness!"

My eyes widened when they all knelt down on the ground and bow their heads even more. Natahan lang ako ng mapansin kung nasaan ako... I'd looked around the surroundings, observing it.

I'd noticed how sweet the air was and the grass sang as the wind passed through it. My small feet walked slowly, taking in everything from the transitioning colours from blue to orange in the sky that visible through the trees.

"Wow."

Ang daming flowers na namumukadkad. Sinubukan kong kumuha ng ilang tangkay pero agad akong tinulungan ng mga babaeng nakayuko kanina. The fragrance of the flower made me calm, casting away all the frustrations I'd felt earlier. Mas iginala ko ang mata ko at mapansin na nasa garden nga ako.

I excitedly run towards the strawberry plants and check if there's already fruits in there. "Highness!" Habol nila sakin.

Lumuhod pa ko para mapitas ang nakitang mas malaking hinog na bunga. Pinunas ko lang sa bestida ko dahil sa kokonting lupa na naroon pagtapos kinain direcho. I chuckled as I stared at their horrified faces while watching me eat the strawberry. This is my first time doing this and being outside like a normal kid. I'm happy.

"I wan't more."

Luluhod sana para maghanap ulit ng pigilan na nila ako at pinunasan ang kamay.

"Marami sa loob, Highness." Ngiti niya.

I shook my head at her at tinuro ang mga halaman. "Gusto ko fresh." I requested. Kaya sila na mismo ang naghanap at pinaupo ako sa concrete bench ng maayos.

Ang dalawa ay taga-pitas habang ang isa ay hunuhugasan ang strawberry bago iabot sakin at kainin. Kung panaginip man ito, maybe it is the creator's way to make me feel like a child again and enjoy it.

I blurped at umayaw na sa mga bagong pitas nila. "Kainin niyo nalang, busog na ko e." Lumaki ang mata nilang tatlo at mariing umiling sakin at lumuhod nanaman.

"We're not allowed to, Highness." Magalang na sabi niya na ikinakunot ng noo ko. Bumaba ako sa upuan para kunin ang tirang strawberry at isinubo isa-isa sa kanila.

I didn't manage to surpress my laugh anymore because of their faces. Ganon ba kahigpit ang rules dito sa lugar na to at ganyan sila kaignorante dahil lamang sa prutas? They're watching me... Maliwanag ang mga mukha dahil sa halakhak ko. "I wan't home." Kalaunan ay sabi ko sa kanila.