"ទ្រាំមិនបានទេ"ជុងហ្គុក
ផ្លាប់💦" អ្ហឹស..សឺត..
" អ្ហាស៎!! ហិុក..ហិុកធ្វើអីទៀតហើយ..ហិុក ឈឺ.."ថេយ៉ុងកន្ត្រាក់ខ្លួនខ្ញាកក្រោយពីស្នូលដំបងមាំរបស់រាងក្រាស់រុញចូលកប់គល់ក្នុងរន្ធស្នេហ៍របស់គេ ធ្វើឲ្យឈឺក្រហាយជាខ្លាំង ទឹកភ្នែកស្រក់ហូកាត់ថ្ពាល់ធ្វើឲ្យរាងក្រាស់ចិត្តដែលធ្លាប់តែជាមនុស្សមិនចេះអាណិតអ្នកណាទន់ចិត្តបានខ្លះ
" ទ្រាំបន្តិចទៅ..សឺត អ្ហឹស.. សឺតៗ..." ជុងហ្គុកថើបថ្ងាសនិងថ្ពាល់រាងតូចខ្សឺតៗនិងនិយាយលួងលោមតិចៗ ដោយចិត្តអាណិតថាមិនត្រូវ
ផ្លាប់ៗ..ផ្លាប់ៗ💦
" អ្ហឹស..អ្ហាស..
Skip_
មកមើលខាងYizhanវិញម្ដង កាលពីយប់មិញនាយបានជូនរាងតូចមកផ្ទះវិញទាំងចិត្តមិនចង់ព្រោះចិត្តគេចង់នៅក្បែរាងតូចឲបានយូ មិនដឹងថាក្នុងខ្លួនចេះតែយ៉ាងមិចឃើញរាងតូចភ្លាមក៏មានអារម្មណ៏ថាស្រលាញ់និងចូលចិត្តរកធ្វើខ្លួនមិនត្រូវ ដោយសារតែជួបគេពេលមានរឿងបែបនិងក៏រឹតតែអាណិត ចង់លោងលោមចង់តែនៅក្បែរ ទើបគេសម្រេចចិត្តថាគេនិងពិសោធន៍ខ្លួនគេថាពិតជាច្បាស់ជាមួយក្មេងម្នាក់នេះមែនឬអត់
" ហិិុក!! ថេយ៍..ថេយ៍ ទៅណាមិចមិនលើកទូរស័ព្ទយើង.." ចាន់ក្រោងពីព្រលឹមហើយក៏ចេញតាមរកថេយ៏នៅតាមកន្លែងដែលគេដើរលេងយប់មិញ គេទាំងcallរកទាំងសួរអ្នកនៅម្ដុំៗនោះតែគ្មានអ្នកណាបានឃើញដោយសារពេលនោះជាពេលយប់ផងគ្មានអ្នកចាប់អារម្មណ៍ផង
" ហិុក! ឲយើងទៅរកឯងឯណាទៅ.." ចាន់ដើបណ្ដើររត់បណ្ដើជូតទឹកភ្នែកបណ្ដើរ
អ្ហាយ..ព្រូស...
" អួយ!!! ហិុក..ហិុក.." ចាន់
ដោយសារមិនប្រយ័ត្នចាន់ក៏ត្រូវអ្នកជិះកង់ហាត់កីឡាម្នាក់កៀរឲដួលទៅម្ខាង ហើយអ្នកបង្កនោះក៏ទៅបាត់ទុកឲក្មេងតូចដួលម្នាក់ឯង
_
" ចៅហ្វាយ !!ក្មេងយប់មិញ!"ក្រោយពីជិះសម្លឹង រកមើលតិចៗ ក្បែរៗនោះក៏ដ្រាប់តែឃើញក្មេងដែលចង់រកកំពុងអង្គុយលើបង់សួនកីឡា
" ឯណា!..ចាន់" អីុបូ ងាកមើលតាមដៃជំនិតខ្លួនក៏ឃើញក្មេងដែលនាយទៅរកកាលពីព្រឹកមិញនៅផ្ទះរបស់គេតែមិនឃើញក៏ឲជំនិតបើតឡានតិចៗមើលក្រែងឃើញឥឡូវឃើញមែន
Part:4?
Start from the beginning
