Sinking Deep [UNDER MAJOR EDITING]

CHAPTER 7

With no one around to assist, I lifted her gently and began my quest to find the school clinic, cradling her in my arms as I walked through the empty hallway. Mabigat siya pero I need to take her to the school clinic. Sa paghahanap ko ay nakita ko si Sir Montejo, she's talking to another professor at nang makita niya ako na dala-dala si Prof. Isfaela na walang malay agad itong tumakbo at kinuha sakin ang babaeng nawalan ng malay kanina.

"Is she alright? What happened?" he asked anxiously, his voice filled with panic.

Mukha ba siyang maayos? tanga ka ba sir?

"She fainted at the restroom, let's take her to school clinic, now!" I shouted. Parang wala kasi siyang plano na ihatid si Prof. Isfaela sa clinic kinuha niya lang sakin.

Tumingin si Montejo sa nakausap niyang professor kanina na parang nag-aantay ng pasko kaya kinuha ko pabalik si Ma'am Rhea sa kanya saka tumakbo.

Takbo lakad ang ginawa ko kahit nanginginig na ang mga braso ko sa bigat niya pero hindi ko ininda, good thing habang tumatakbo ako karga-karga si Ma'am Rhea lumabas naman ang babaeng naka lab gown at nang makita niya akong nahihirapan agad naman itong sumaklolo saka iginiya ako sa loob ng clinic. Chineck niya ang pulse ng professor at inasikaso, hindi ako lumabas sa clinic para bantayan ang guro. Tinanong ako ng nurse kung ano ang pangalan ko while she's checking the professor's state.

After a few minutes of checking,

"She's okay she just need to rest." The nurse said reassuring me. "You can return to your class now and thank you for bringing her here."

Feeling a mix of concern and guilt, I got up "Please let her know na ako ang nagdala sa kanya dito, Ma'am." and walked out of the clinic. Nakasalubong ko si Sir Montejo and he looks at me with his playful smirk saka pumasok sa loob.

Isa ka talagang kumag!

Imbes na maayos na ang pakiramdam ko kanina nung lumabas ako sa office ni Ma'am Vivien mas nabigatan pa ako lalo dahil sa guilty, ako siguro ang dahilan kung bakit nawalan ng malay ang propesora ko, ang tigas kasi ng ulo ko at lagi ko siyang pinagti-tripan.

Dumating ako sa room, maingay, magulo dahil wala si Montejo pero hindi ko na pinansin ang mga colleagues ko at pumunta nalang sa table. Lumapit naman si Charlotte sakin nang napansin niyang hindi ako kumikibo.

"Hoy! anong nangyari sayo?" tapik sabay tanong nito sakin.

Hinilot ko muna ang sentido ko at saka nagwika, "Long story," sagot ko.

"Andami mong bitbit na problema ngayon tas kanina lang wala ka pang dala," saad niya.

"Ma'am Rhea fainted dahil siguro sa nagawa ko sa kanya tapos ngayon sinalo ko lahat ng regrets," I explained.

"Ohhh... why?"

"Stress raw sabi ng nurse but she's fine," I answered.

"Asan ba siya nawalan ng malay?"

"Sa restroom with me,"

Nang marinig ni Charlotte napa-takip siya ng bibig with a hint of cheekiness tsaka tumingin sakin.

"Gaga! tigil mo ʼyang iniisip mo!" sigaw ko. "Nabangga ko kasi siya habang hinahanap ko ang restroom tapos sinundan niya ako for me to apologize to her." I explained.

"Ahhh, akala ko may chance ka na." sagot nito habang natatawa.

"Sana nga meron pero sila yata ni Montejo," sagot ko.

"Grabe maka "Montejo" ha akala mo ka-level lang," sabi niya habang natatawa pa rin.

"Bakit ba e kumag ʼyon!" naiinis kong sabi.