??? ??????????????????

????????????? ?????29

"ឯងដឹងទេ?របស់ដែលឯងថាល្អនោះ ពិតជាល្អដូចឯងនិយាយមែន កម្លាំងក៏ខ្លាំងរបស់ក៏វែង យើងនេះណាស៊ូមិនចង់បានផង តែក៏ឆ្លៀតមកមើលឯងសិនទៅ"𝙟𝙞𝙣𝙖𝙝និយាយហើយ ធ្វើអោយអ្នកនៅលើគ្រែនោះចាប់ផ្តើមរលីងរលោងទឹកភ្នែកតែម្តង។

"នាងនិយាយស្អី?"សំឡេងញ័រៗបបូរមាត់ញ័រចំប្រប់និយាយសឹងតែមិនចេញ ក្រឡង់ភ្នែកពពេញទៅដោយសំណើមទឹកភ្នែក តើវាពិតទេនេះ?។

"ហើុយ!!យើងមិនចង់និយាយម្តងទៀតទេ បើចង់ស្តាប់ណាស់អោយពួកវាកំដរទៅ យើងមិនទំនេរទេសុំទៅសម្រាកសិនហើយហត់ណាស់ចំណាយកម្លាំងមកច្រើនហើយ"កញ្ញាមុខស្រស់𝙟𝙞𝙣𝙖𝙝និយាយហើយក៏ដើរចេញទៅធ្វើអោយអ្នកដែលនៅលើគ្រែនោះភ័យញ័រខ្លួនតែម្តង ព្រោះតែបរុសមាឌឌាំងនោះបានចូលមកជិតគេហើយ។

"ហេស៎ៗ!!អូនតូចមកសប្បាយជាមួយពួកបងមកណា ពួកបងធានាថានឹងអោយអូនស្រួល×2តែម្តង"អាមុខដូចត្រីឆ្លាំងដាច់ដាបដូចប្រែតទើបតែងើបពីនរកនោះបាននិយាយទាំងលិតមាត់លិត.កដូចជាមនុស្សរោគចិត្តអ៊ីចឹង។

"ហ្ហឹកៗ..អត់ទេ..កុំចូលមកអី..ហ្ហឹកៗៗអត់ទេ..𝙎𝙤𝙤𝙗𝙞𝙣ជួយអូនផង..ហ្ហឹកៗៗៗអូនខ្លាចណាស់..អាយ៎!!!ពួកឯងធ្វើអី?ហ្ហឹកៗៗ"𝙔𝙚𝙤𝙣𝙟𝙪𝙣គេស្រែកយំខ្លាំងស្ទើរតែគាំងទៅហើយព្រោះតែពួកវាចេះតែសរសៀរមករកគេរហូតហើយហៅមិនភ្លេចហៅឈ្មោះស្វាមីផងដែល តើពេលនេះគេត្រូវធ្វើអ្វីទៅ?គេខ្លាចណាស់ហើយក៏ភ័យណាស់ដែល?តើ𝙎𝙤𝙤𝙗𝙞𝙣នាយនៅឯណា?គេពិតជាត្រូវការនាយខ្លាំងណាស់ តើគេត្រូវខាំអណ្តាតខ្លួនឯងអោយស្លាប់ល្អទេ?។

"កំុខំស្រែកអីណា៎ អូនសាច់ក្រអូបកុំភ័យបងនឹងថ្នមអូនណា"ពួកអាដាច់ដាបនោះនិយាយទាំងអូសជើងរាងតូចរហូតដល់ចុងគ្រែចាប់ផ្តើមលូកលាន់គេតែម្តង។

"ហ្ហឹកៗៗ..𝙎𝙤𝙤𝙗𝙞𝙣អូនត្រូវការបង តើបងនៅឯណា?ហ្ហឹកៗៗ..អ្អក់!!"𝙔𝙚𝙤𝙣𝙟𝙪𝙣បានត្រឹមតែយំខ្សឹបខ្សួល ហើយគេក៏ខាំអណ្តាលខ្លួនឯងរហូតដល់បាត់បង់ស្មារតី បណ្តាលអោយពួកវានោះលូកលាន់តាមតែចិត្តចង់របស់វា។

Skip▷▷

"ហ្ហឹម...!!"សំឡេងក្រហឹមដើម.កបានបន្លឺឡើង ធ្វើអោយអ្នកដែលនៅជិតនោះស្ទុះទៅមើលយ៉ាងលឿន។