??????38????? ( Complete ??)

?????: ??

"បង...ហិ ហិៗប្រពន្ធសម្លាញ់"ជុងហ្គី ថាឲ្យប្អូនភ្លេចគិតថានាយនេះជាងប្អូនទៅទៀត។ ខឹងប៉ាម៉ាក់មិនលើកកូនឲ្យ ចាប់កូនគេទាស់តែមានកូន។

"អ្ហា៎....បានហើយឆាប់ញាំបាយទៅ មើលទៅកូនថេយ៍ឃ្លានហើយ! នេះញុំាឲ្យច្រើនៗទៅ"អ្នកស្រីចន ចាប់ អាហារទៅឲ្យអ្នកជាកូនប្រសារ។

"អរគុណអ្នកម៉ាក់ក្មេក"ថេហ្យុង ញញឹមមិនភ្លេចពាក្យអរគុណទៅម៉ាក់ក្មេក។

"ម៉ាក់ ឯណាចំណែកកូន"ជុងហ្គុក ចាប់ផ្តើមចេញចរឹកកូនពៅ បើមិនទាន់មានថេយ៍ម៉ាក់តែងតែចាប់អាហារឲ្យនាយរហូត ដល់អ្នកត្រូវបាត់ដំណែងហើយហ្ហេស។

"កញ្ចាស់ ក្បាលដួលអាហារញុំាខ្លូនឯងទៅ"ជុងហ្គី ចង់នៅធ្វើចរឹកកូនពៅដល់ពេលណាទៀត មិនខ្មាស់ប្រពន្ធវាមែន។

"បងប្រុស កុំចេះ"ជុងហ្គុក តបទៅអ្នកជាបងវិញ បងប្រុសនាយវិញ ឃើញតាមប្រពន្ធស្អិតរមួតដែលសោះ។

"នេះ ដេតឌីអូនដួលឲ្យ"ថេហ្យុង ដួលអាហារឲ្យអ្នកជាប្តី

"ខិ ខិៗ"ជុងហ្គី ឈ្លក់អាហារព្រោះតែលឺប្អូនថ្លៃហៅជុងហ្គុកសុទ្ធតែដេតឌី។

បន្ទាប់ពីការញុំាអាហារបានបញ្ចប់ ជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងក៏ធ្វើដំណើរត្រឡប់មកភូមិគ្រឹះវិញ។

+ម៉ោង3 កណ្តាលអាធ្រាតម៉ោងថ្មើរនេះ មនុស្ស គ្រប់គ្នាកំពុងតែគេងលង់លក់យ៉ាងស្ងប់សុខ ជាមួយការយល់សុបិន្តរបស់ពួកគេ។ ចម្លែកអីប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះវិញ។

"ផ្លាប់ៗៗៗៗ~អឹស៎...បេប៊ី...ស្រួល ណាស់អាស៎ៗៗ "ជុងហ្គុក សម្លេងសាច់ទង្គិចគ្នាឮសូរ ផ្លាប់ៗដោយសារការដោលសម្រុកអ្នកជាស្វាមី ដែលកំពុងចាប់ទប់ចង្កេះប្រពន្ធដោលបញ្ចូល ខ្លាំងៗក៏មិនភ្លេចយកដៃទំនេរម្ខាងទៅច្របាច់ ផ្លែឈើរីមួយគូរនោះដែរ ។

"អាស៎...ដេតឌីបានហើយ ព្រឹកនេះអូនត្រូវរៀន"ថេហ្យុង

ផ្លាប់ ផ្លាប់ៗៗ

"ដេតឌីសុំមួយទឹកទៀតប៉ុណ្ណេះ"ជុងហ្គុក ខាំមាត់អោនសម្លឹងទៅ មើលផ្នែកខាងក្រោម ចលនាចង្កេះក៏ដកចេញចូលក្នុងភាពទន់ជ្រាយរាងតូច ទឹក*របស់ ពួកគេហូរចេញមកតិចៗផងដែរ។ ជុងហ្គុកបង្វែឲ ប្រពន្ធផ្គាប់មុខ ទើបនាយធ្វើចលនាបន្ត។

ផាច់ៗ…ត្រគៀកងរខ្ទើត កំប៉ះគូទមូលក្លំ ត្រូវបានរាងក្រាស់ដៃវាយរហូតដល់លេចចេញស្នាម។

"អឹស៎ ដេតឌី...អាស៎...ត្រង់ហ្នឹងហើយបុកឲ្យខ្លាំងមក អូនស្រួល!!"ថេហ្យុង ខ្ញាំដៃនិងពូកស្រែកថ្ងូរ។

"សឺត!!! អារម្មណ៍ល្អណាស់"ជុងហ្គុក ស្កៀត ជើងធ្មេញញញឹមរីករាយនិងសេចក្តីសុខ។

"អាស៎ៗ...អស្ចារ្យណាស់អូន!...សឺតអុកឲ្យខ្លាំងៗមកដេតឌី"

"រាងកាយ អូនពង្វក់ដេតឌីណាស់"ជុងហ្គុក មុននិងបញ្ចប់ទឹកជុងហ្គុកបញ្ចូលទឹក*ចូលទៅក្នុងខ្លួនទៅថេហ្យុង។

"បងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់ ជុបប"ជុងហ្គុក ទម្លាក់បបូរមាត់ថើបលើបបូរមាត់របស់រាងតូច មុននិងដាក់ខ្លួនគេងនិងទាញថេហ្យុងមក អោបជាប់ទ្រូងយ៉ាងណែន។

________

ថ្មីចបើកៗក៏ដល់ពេលដែលថេហ្យុងបានប្រឡងបញ្ចប់ការសិក្សារួចហើយ។ បន្ទាប់ពីនោះជុងហ្គុកក៏បាននាំថេហ្យុងមកលំហែ នៅមាត់សមុទ្រ មិនមែនមកត្រឹមតែពួកគេពីរនាក់ទេ សូម្បីតែជីមីន យ៉ុនហ្គី មីនយ្យូន និងវ៉ុនវូ៉ដែលជាប្រពន្ធក៏បានមកដែរ តែគួរឲ្យស្តាយដែលអវត្តមានជុងហាន់។

"ហ៊ឹម...ឈ្ងុយដល់ហើយ ដេតឌីពិតជាពូកែមែន"ថេហ្យុង សរសើរទៅកាន់ប្តី ដែលកំពុងឆាបាយមួយដោយឡែកសម្រាប់ខ្លួន នោះក៏ដោយសារតែរាងតូចមិនចេះញុំាហឹស។

"រួចរាល់ហើយ សម្រាប់បេប៊ីរបស់ដេតឌីជាពិសេស"ជុងហ្គុក ដួលបាយឆាដាក់ចាន លើកទៅដាក់តុញុំាអាហារ

"អរ...ហូ!! សុំភ្លក់បន្តិចមក"មីនយ្យូន ជាមិត្តរបស់ជុងហ្គុក

"នែ៎!! សម្រាប់តែប្រពន្ធយើងទេវើយ"ជុងហ្គុក ម្ហូបអាហារមានផ្សេងទៀត មួយមុខនេះសម្រាប់តែប្រពន្ធនាយទេ។

"ធ្វើ លេងបន្តិចមិនបានអានេះ"មីនយ្យូន

"នេះ ប្រពន្ធសម្លាញ់ សម្រាប់អូនជាពិសេស"មីនយ្យូន ដួលអាហារឲ្យប្រពន្ធ ហើយនិយាយត្រាប់មិត្ត។

"គេគ្រប់គ្នាមានអ្នកដួលម្ហូបឲ្យចម្លែកអីតែគូរដណ្តឹងខ្ញុំ មិនចេះស្វីតមែន"ជីមីន ត្អូញត្អែរ

"ម្ហូបដួលដល់តើ មានទៅឆ្ងាយឯណា! ចាំមើលបងដួលឲ្យមើល"យ៉ុនហ្គី ដួលម្ហូបដាក់ចានយកមកញុំា នៅឆ្លៀតនិយាយបង្ហាញប្រាប់គូរដណ្តឹងពីរបៀបដួសអាហារទៀត។

"មីន យ៉ុនហ្គី បងចង់ស្លាប់មែនទេ"ជីមីន

"នេះ ញុំាទៅអូនសម្លាញ់កុំខ្វល់ពីឆ្មារកណ្តុរនៅម្ពុំនិងអី"ជុងហ្គុក

"ហិ ហិៗ"ថេហ្យុង

To be Continued...

( Please vote and cmt )

Admin: Riel