?? ?? [A Trace of the Wonder]

???????(?)

ရီဆွန်းသည် ကြောက်လန့်တကြားနှင့် အနီးအနားရှိ နံရံနောက် ပြေးပုန်းလိုက်သည်။သူ့သူငယ်ချင်းများကို တပါတည်းဝှက်ရန် ကြိုးစားခဲ့ပေမဲ့ သူတို့သည် ထိုနေရာ၌သာ ထူးဆန်းသည့်အသံများပြုလုပ်ကာ ရပ်ကျန်နေခဲ့ပြီး သားရဲများတိုက်ခိုက်မှုကို ထပ်ခံရပြန်တော့သည်။

သို့သော်ငြား သူ့သူငယ်ချင်းတွေ စွမ်းအားတဝက် သုံးနိုင်သေးသည်ကို သိလိုက်ရ၍ စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်။မြေပြင်ပေါ်လဲကျသွားသည့် သူတို့၏အလောင်းများသည် သေလောက်သည့်ဒဏ်ရာရထားသော်လည်း လှုပ်ရှားထကြွနေဆဲဖြစ်နေခဲ့သည်။ဒါက ရီဆွန်း၏ အသက်သွင်းမှုကြောင့် ဖြစ်လာသည့်အရာပင်။

သူတို့သည် မသေမျိုးများဖြစ်လာတော့သည်။

သေခြင်းနှင့်ကြုံလာသည့်အခါ ရှင်သန်လိုစိတ်ကပိုပြင်းလာသည့် သဘာဝအရ ရီဆွန်းသည် လူ့မသိစိတ်၏စေ့ဆော်မှုက သူ့ဆန္ဒကို ကျော်လွန်နေခဲ့သည်။သူ့သူငယ်ချင်းများ၏သေဆုံးမှုကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရ၍ ကြောက်စိတ်မွှန်နေခဲ့ပြီး သူ့စိတ်က သူတို့သေသွားပြီဟူသည့်အချက်ကို လက်ခံဖို့ ငြင်းဆန်နေခဲ့သည်။အပြင်ဖက်မှာ ဖြစ်နေသည့် ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အခြေအနေကို စစ်ကြည့်ဖို့ပင် အတင်းအကျပ်လုပ်ယူနေရကာ ထိုသို့လုပ်ရန် အကျဥ်းတိုက်ကို အရင်ရှင်းဖို့လိုသည်ဟု ကောက်ချက်ချလိုက်လေသည်။

ထိုကြောင့် သူသည် နံရံနောက်တွင်ကွယ်ရင်း အောက်ခြေတွင်ပြန့်ကျဲနေသည့် အလောင်းကောင်များကို အသက်သွင်းတော့သည်။အသက်သွင်းလိုက် သားရဲတိုက်ခိုက်တာခံရလိုက် အသက်ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် ထပ်ခါ ထပ်ခါ ထပ်ခါတလဲလဲဖြစ်နေတော့သည်။

ထိုသို့ဖြစ်နေသည်မှာ အကျဥ်းတိုက်ရှင်းလင်းသွားသည့်အချိန်အထိပင်။

၁၀၀%ရှင်းလင်းသွားသည့် သင်္ကေတအနေနှင့် အကျဥ်းတိုက်အတွင်း လှုပ်ရမ်းလာခဲ့သည်။ရီဆွန်းသည် နံရံတွေ ပြိုကျလာတော့မှ အသိဝင်လာခဲ့သည်။သူ့စိတ်က ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်သွားသည်ကို ရုတ်တရက်ခံစားလိုက်ရပြီးနောက် သူ့ရှေ့ရှိ အစစ်အမှန်ဖြစ်ရပ်က သူ့ကို ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။မျက်ဝန်းများက အံ့သြထိတ်လန့်မှုတို့ကြောင့် ပြူးကျယ်လာကာ တုန်လှုပ်နေမိသည်မှာ တားမရဆီးမရ။

အလောင်းကောင်တွေကို အသက်သွင်းခဲ့မိသည့် အကြိမ်အရေအတွက်ကို မှတ်ပင်မမှတ်မိတော့ပေ။အကြိမ် ၁၀၀လား အကြိမ် ၁၀၀၀ လား။ပါးစပ်ကို လက်နှင့်အုပ်လိုက်မိပြီးနောက် ရူးချင်စရာအနံ့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲဖယ်လိုက်မိသည်။သူ့လက်များသည် သွေးများနှင့် စေးကပ်နေပြီး သွေးစွန်းနေသည့်လက်များနှင့် နံရံကိုထောက်ကာ ပျို့အန်တော့သည်။

"ဝေါ့... ဟာ..အော့.."

သို့သော် အန်ဖို့ ဘယ်လောက်ကြိုးစားပါစေ အန်ထုတ်နိုင်ဖို့အလားအလာမမြင်။ပထမဆုံးအကျဥ်းတိုက်ထဲဝင်ရသည့်အကြောက်တရား၊ဧရာမသားရဲကြီးများနှင့်ကြုံရသည့်အကြောက်တရား၊သေသွားသည့်သူ့သူငယ်ချင်းအလောင်းများ၏ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားဖွယ်မြင်ကွင်းကြောင့်ရသည့် လွန်ကဲသည့်စိတ်ဒဏ်ရာတို့နှင့်။

နောက်ပြီး သူတို့ကို အသက်သွင်းလိုက်မိ၍ သူ့ကိုယ်သူ ရွံရှာသည့်စိတ်က ကြောက်ခမန်းလိလိဖြစ်နေခဲ့သည်။

အန်ချင်ရင်တောင် မအန်နိုင်သည့်အဖြစ်။ခံစားချက်ပြင်းထန်ပေါက်ကွဲမှုကြောင့် လည်ချောင်းထဲဆို့နင့်နေမှုက အသက်ရှူရန်ပင် ခက်လှသည်။ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးနေခဲ့၍ တုန်ယင်နေသည့်လက်တစ်ဖက်က လည်ပင်းကိုဖိထားရသည်။အသက်ရှူဖို့ရုန်းကန်နေရသည်က သူ့ကိုပို၍ပင် နေထိုင်လို့မကောင်းဖြစ်စေသည်။

နောက်ဆုံး ထူးဆန််းသည့်အသံထွက်ကာ လျှောက်သွားနေသည့်သူ့သူငယ်ချင်းများ ရှေ့၌ပင် နံရံကိုမှီကာ လဲကျသွားတော့သည်။သူတို့၏ ခန္ဓာများသည် ဖြူဖျော့နေခဲ့ပြီး မျက်နှာများက သွေးမရှိသည့်နှယ် မျက်လုံးများက အသက်ငင်မနေခဲ့။

"...မင်းတို့ ကျေးဇူးပြုပြီး.."

ရီဆွန်းသည် ခွင့်လွှတ်မှုကို မတောင်းခံရဲပါ။သူလုပ်နိုင်သမျှက သူတို့နာမည်တွေကို တွင်တွင်ပါအောင် ခေါ်ရင်း ငိုရှိုက်နေရုံသာဖြစ်သော်လည်း သူ့ကို တစ်ယောက်မှ အဖြေတုံ့ပြန်မပေးလာခဲ့ပေ။သူလုပ်လိုက်မိသည့် ကြောက်ရွံံဖွယ်လုပ်ရပ်တွေနဲ့ လက်တွေ့သူ့အခြအနေကို ရင်ဆိုင်ရတော့မှာဖြစ်သည်။

သူ့ကိုယ်ပိုင် စိတ်ပျက်စရာဘဝထဲ ချုပ်မိနေသည်က မွန်းကျပ်လွန်း၍ အသက်ရှူကြပ်သည်အထိ။