Eylül~ger?ek aile

İlk içki içtiğim günü hatırlıyordum. Uyuyamadığım için çatıya çizim yapmaya çıkmıştım. Çatıda karşılaştığım çocuk elindeki bira şişesini kafasında dikmişti. Yetimhane ne yaptığımızla ilgilenmezdi. Başımızı belaya sokmadığımız sürece ilgisizlerdi.

Çocuğa cebimde büzüşen banknotlardan birini uzattığımda almadan bira şişesini bana uzatmıştı. Şişeyi açamadığımı gördüğünde kenardaki tahtaların birinin kenarıyla açıp bana vermişti.

"Alperen. Alp diyebilirsin."

"Eylül."

Ona cevap verdikten sonra şişeyi dudaklarıma götürmüştüm. İlk yudumda gırtlağıma yayılan acılıkla yüzümü buruşturmama kıkırdamıştı. Ağzımda kalan tat hoşuma gitmemişti.

"Neden uyanıksın?"

"Burası benim yerim. Sen neden uyanıksın?"

Gülerek şişesinden bir yudum daha aldı. Onu taklit etmiştim. Herkes onun içki içtiğini biliyordu.

"Ressam kızsın değil mi? Sanırım resim çizenlerin hepsi biraz senin gibi oluyor."

Göz kırparak ne der gibi kafamı oynattım.

"Deli yani."

Tanımıyla gözlerimi devirdim.

"Biliyor musun aslında içmeyi sevmiyorum. Sadece boşlukları onlar için dolduruyorum. Ne yaparsam yapayım etiketim hazır. Ben de onların istediği gibi oluyorum."

Sesimi çıkarmadım. Anlatmak istiyordu çünkü muhtemelen tanımadığı birine anlatmak daha rahattı. Kimseye bir şey anlatmayacağımı biliyordu.

"Bu kapıdan çıktığımızda bile izlerini üzerimizde bırakacaklar. Kimse bize normal çocuklar gibi bakmayacak. Sizin durumunuz daha iyi. En azından kayıp ya da yetim olmak bırakılmış olmaktan iyi."

Kaşlarımı çattığımda gülerek konuşmaya devam etti. Gülüşü içten değildi ve bunu gizlemek için uğraşmıyordu.

"Kusura bakma. Herkes diğerinin yerini daha rahat sanıyor ama ben bunu gerçekten düşünüyorum. En azından birilerinin bir şeyi olmuşsun. Ben bir gün bile babamın oğlu olamadım. Çöp gibi bırakıp gittiğinde arkasına bile bakmadı."

Şişeden bir yudum daha alıp kolumu arkaya yasladım. Yüzüne yandan bakıyordum.

"En azından baban varmış dersem canını acıtırım. Ama sen bana en azından birilerinin bir şeyi olmuşsun diyebiliyorsun. Ben yüzünü bir gün bile görmediğim insanları özlemediğim için daha şanslı sayılmam. Ben de kimsesizim. Aynı yerden dışarıya adım atacağız. Sana söyledikleri her şeyin 5 katını kadın olduğum için bana da söyleyecekler."

Okul birincisi olduğum için şimdiden bir sürü iğrenç yaftalama duymuştum.

Pişman gibi bakışlarını ellerine indirdiğinde dudaklarımın kıvrılmasına engel olamamıştım. İçi hala iyi kalmıştı. Elimi omuzuna vurup ayağa kalktım.

"Boya badana işlerini bırak. Zaten bütün kazancını içkiye yatırıyorsun. Basket takımına geri dönersen burs kazanmana yardım ederim."

Elimdeki bira şişesini kaldırdım.

"Ücretsiz çalıştıracağım korkma. Sana yeni bir etiket yapıştırmamız lazım."

Bakışlarına bulanan minnetle gülümsedim. Dolan gözleriyle bana baktığında göz kırpıp odama geçmiştim. İçkinin etksiyle uyurken bir daha içmemem gerektiğini kendime sürekli hatırlatmıştım.

~
Ben bir gerizekalıydım. Göz kapaklarım şiştiği için ağırlığından gözlerimi açamıyordum. Kafamın içinde dün gece boyunca orkestra provası yapılmış gibiydi.