Hell University (PUBLISHED)

Chapter 58

Napatango na lang ako bago sinulyapan si Supremo na seryosong naglalakad--- Walang kibo. Hindi ko alam kung nakikinig sya o may mas malalim pa syang iniisip.

"Dark Hell Jail is actually a tunnel from here to outside of University." Wika nya. "It is also our way to communicate to the police officials outside. Lahat ng mga estudyanteng napaparusahan dito ay hindi talaga namamatay. Nakakalabas sila ng unibersidad." Dugtong pa nito.

That's explained why Ferry is still alive.

Kaya pala... Kaya pala iba ang pakiramdam ko nong una ko itong nakita. May mga mata sa loob no'n na malamang ay isa sa mga kasamahan namin ngayon.

Ngayon ay mas nahiya ako na muntik ko ng masira lahat ng pinaghirapan nila. Gusto kong humingi ng patawad ngunit inunahan na agad ako ng hiya.

"This is our plan. Ace Craige and Raze Silvenia are the mastermind behind this."

Natigilan kami nang paligiran kami ng mga armadong lalaki. Naging alerto naman sila Supremo at Nicky pero alam kong nanghihina na rin sila at hindi na nila kakayanin pa ang ganito karaming kalaban.

"Nakakalungkot lang na nawalan kami ng isang importanteng myembro." Humigpit ang pagkakahawak nya sa braso ko kaya ramdam ko ang matinding galit nya. "And we don't fucking know who killed her... Not even a single idea." Gigil na wika nito.

"It must be the crazy admin who did that." Sa wakas ay nagsalita na rin si Supremo.

Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy nila.

"I hope so... Sana sila na lang talaga." Sagot naman ni Nicky.

"S-Sino?" Tanong ko.

Nakakatawa na napaka kalma pa rin naming nag-uusap kahit na pinaligiran na kami ng mga armadong lalaki.

"The person who kept the secret formula for the long time.... Celine."

Napanganga ako matapos marinig 'yon. Siya? Siya ang hinahanap nilang estudyante na nakakaalam ng formula? Pinatay nila Madame Violet si Celine para makuha ang formula?

Fuck them!

"Pinalabas pa talaga nilang Black Blood Gang ang gumawa no'n ah? Pathetic."

Nakarinig kami ng mga putok ng baril kasabay ng pagbagsak ng lahat ng armadong lalaking nakapaligid sa amin.

"Wala bang salamat man lang dyan?" Nakangising wika ni Roxane habang nasa gilid nya si Sir Alvarez.

"Narito kami para samahan kayo sa medical team." Nakangiting wika ni Sir Alvarez.

Napangiwi si Nicky nang itulak sya ni Roxane at sya ang pumalit sa pag-alalay sa akin.

"Bitch." Dinig kong bulong ni Nicky na hindi binigyang pansin ni Roxane.

Nag-umpisa kaming maglakad. Nasa likod namin si Nicky at nasa harap naman namin si Sir Alvarez na syang nangunguna.

"Nakakainis!" Nakangusong wika ni Roxane. "Hindi pala sya si Raze! UGH! I hate you guys!" Parang batang nagdadabog ito kaya napangiwi ako dahil nasasaktan ako sa pagkakahawak nya.

"Stop it! You're hurting her!" Asik sa kanya ni Supremo.

Inirapan lang sya ni Roxane at ibinalin na lang sa akin ang tingin. Ngumisi ito.

"I want you to be my friend."

Hindi ako nakapagsalita dahil sa mga sinabi nya. Hindi naman sa ayoko pero kasi ayoko namang kaibiganin nya ako dahil lang sa nakikita nya sa akin ang dati nyang kaibigan.

"Dapat pasalamatan mo ako..." Ngumiti ito sa akin. "I saved your life." Dugtong pa nito.

Kumunot ang noo ko dahil hindi ko sya maintindihan. Napatingin ako kay Supremo na nakangiti bago ibinalik kay Roxane ang tingin ko.

"What do you mean?"

"I killed the jerk... Bloody week."

Napanganga ako nang mapagtanto ang ibig nyang sabihin. Siya ang pumatay sa taong nakabunot sa pangalan ko nong bloody week.

Hindi ako makapaniwala na ikinatawa nya. "Now, we are friends." Hinalikan nya ako sa pisngi.

"What the--- Who says you have the right to kiss her?"

"Easy, Supremo. It's just a friendly kiss."

Natawa kami sa inasta ni Supremo. Maya-maya ay katahimikan na ang namayani sa paligid. Hingal na hingal na kami dahil kanina pa kami naglalakad.

Umihip ang malamig na hangin kaya napatingin ako sa langit. Natakpan na ng makapal na ulap ang bitwin at buwan. Nagbabanta ang pagbuhos ng malakas na ulan.

"Sandali... Dito ba talaga ang daan?" Tanong ni Nicky.

Napatingin kaming lahat kay Sir Alvarez na nakangiti. "Maraming armadong lalaki ang nakabantay kung dadaan tayo sa totoong daan. Mas safe kung dito tayo dadaan." Pagpapaliwanag naman nito.

Nagpatuloy na lang kami sa paglalakad na parang walang katapusan.

Nalaglag ni Sir Alvarez ang isang litrato na mabilis naman nyang pinulot at ibinalik sa kanyang bulsa. Ngumiti ito sa amin bago nagpatuloy sa paglalakad.

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Supremo sa aking kamay kaya napatingin ako sa kanya.

"Darling, everything will be alright."

Hindi ko alam pero kinabahan ako. Ngayon lang ako kinabahan ng ganito. Pakiramdam ko ay may mangyayaring hindi maganda.

I hate this feeling... shit.