Forbidden

Chapter 20

"I am warning you, Skylar Vermillion?"

"I get it, Krypton Isaiah."

His phone suddenly buzzed. He fished it out of his pocket and check on his newly recieved message.

"Mom texted me to go home already," he said. "Bye, Sky! But don't forget my warning."

I rolled my eyes at him. "Whatever you say!"

Bago siya makaalis sa kusina ay liningon niya ako at may dinagdag. "And I discourage you getting close to guys. Jared and his teammate to be exact."

Napairap ako ulit. OA!

I continued baking at ngayon ay linagyan ko na ng wax paper and baking sheet at gumawa ng cookies.

Huminga ako ng malalim at ipinasok ang baking sheet sa oven.

Habang hinihintay kong maluto ang cookies ay napagisip-isip ko ang sinabi ni Krypton.

Was it really wrong to have a crush on Jared?

Was it really forbidden?

Why was it a big deal?

Mali nga ba talaga?

I don't know if it was right.

I cupped my face with my warm hands.

Baka tama nga si Krypton?

I am only seventeen and inexperienced. I'm still naive and unfamiliar about this sort of situation.

While Krypton is much older. Much familiar about this matter!

Tama nga siguro siya.

After ilang minuto ng pag-iisip, ay nakapagdesisyon ako.

I think I should listen to Krypton.

Pero, mahirap naman yata gawin iyon. What I mean is that... it is not easy to just forget this feeling immediately.

Especially when you've got no idea about it.

Hay, buhay!

Kinaumagahan ay dala-dala ko ang cookies papunta sa school.

Itatago ko na lang muna sa locker. Mamaya ko na lang ibibigay.

"Sky," tawag sa akin ng isang pamilyar na boses.

Liningon ko kung sino at nakita ko si Clarke na nakapamulsa kasama niya si Jonas.

Napangiti ako nang nakita ko sila at kumaway. "Hello!"

I ran toward them habang abot-tainga ang ngiti.

"How are you?" Tanong ni Jonas sa akin.

"Fine," masiglang sagot ko. "Miss ko na kayo. Sorry, hindi ako nakakapunta sa inyo this past few days. Busy lang kasi ako."

"No worries," sabi ni Clarke. "But, you have to visit us, okay? Namimiss ka na ng team. Walang makulit doon!"

"Sina Conrad at Riley," sabi ko. "Naging mabait na bata ang mga isip-batang iyon?"

Marahang humalakhak silang dalawa.

"Oo. Nagbibinata na kasi ang dalawa," sabi ni Clarke.

"Nakaka-proud ano? Nakikita mo silang nagbibinata," wika ko.

"Anong nakaka-proud ka dyan? Hindi ko sila anak para maging proud sa kanila," sabi ni Clarke.

Humagalpak ako sa tawa. "Atleast, bilang teammate nila maging proud ka sa kanila at magpasalamat."

"Magpasalamat? Para saan?" Kumunot ang noo ni Jonas.

"Magpasalamat na nakikita niyo silang nagbibinata, hindi nagbibinakla," pagbibiro ko.

"Gago!" Malutong na napamura si Jonas. Ang kj nang isang ito!

"Ano ka ba? Kj mo!" Sabi ko sa kanya. Napairap ako.

Hindi talaga si Jonas marunong makisakay sa trip!

"Pupunta ako sa practice niyo mamaya, promise," sabi ko.

Tinaas ni Clarke ang kilay niya. "Promise? Really?"

Tumango ako at itinaas ang aking kanang kamay. "Promise. I swear to the river Styx!"

"Sky, can you just continue your chitchat later. Male-late ka na!" Biglang sumulpot si Jared.

Did he just teleported?!

Hindi na ako nakipagtalo at sinunod na lang ang sinabi niya. Mukhang wala siya sa mood at ang seryoso niya. I can't read his expression. Is he angry or what?

"Bye, guys!" Pagpaalam ko sa kanila at pumasok na sa una kong klase.

Parang sirang plaka lang na paulit-ulit na nagre-replay sa utak ko ang nangyari. Why was he so serious? I find it strange or weird. Ewan ko kung bakit! Siguro ay nanibago ulit ako sa serious expression ni Jared.

👗