It's just a Game ?

002

Al snel komt Finn eraan en fietsen we samen de fietsenstalling uit.
"Waar wil je eigenlijk hulp bij?" vraag ik als we het schoolplein af fietsen.
"Eigenlijk alles van dit hoofdstuk." zegt hij en glimlacht naar me.
"Is goed." zeg ik en glimlach terug.

We zijn al snel bij Finn zijn huis en zetten onze fietsen neer op de oprit.
Ik volg Finn naar de voordeur en ik loop achter hem aan naar binnen.
Een vrouw met donker haar zit aan een tafel iets op haar laptop te doen.
Ze kijkt even op als ze ons ziet en loopt naar ons toe.
"Abby, moeder van Finn." stelt ze zich voor en steekt haar hand uit waarna ik hem schud.
"Jij moet Nick zijn, Finn heeft al veel over je verteld." gaat ze verder.
Ik kijk snel even naar Finn die met een rood hoofd naar de grond kijkt en dan knik ik.
"Ja dat klopt." zeg ik met een glimlach.
"Wil je wat drinken?" vraagt Finn snel.
"Ja lekker." Ik loop achter Finn aan de keuken in.
"Cola?" vraagt hij.
"Is goed." Hij schenkt twee glazen cola in en dan lopen we naar zijn slaapkamer.

"Zullen we beginnen?" vraag ik als we onze cola op hebben.
"Is goed." zegt Finn en springt dan van het bed af om de boeken te pakken.
Ik ga in de kleermakers zit op zijn bed zitten en kijk hoe hij de boeken pakt. Hij gooit de boeken voor me neer en gaat tegenover me ook in de kleermakers zit zitten.

Al snel zijn we anderhalf uur verder en raak ik echt mijn concentratie kwijt.
"Zullen we gaan gamen?" vraagt Finn opeens alsof hij mijn gedachtes kan lezen.
"Is goed, ik ben toch mijn concentratie kwijt." antwoord ik. Finn zet zijn Xbox aan en start een game op. Ik ben helemaal niet goed in gamen maar vind het toch leuk.

Ik kom uit mijn concentratie als ik hoor dat ik een berichtje heb. Snel kijk ik even op mijn mobiel maar zie dat ik niks heb ontvangen. De telefoon van Finn licht op en ik hoor hetzelfde geluidje. Twee berichtjes van Ace.
"Ken je Ace?" vraag ik aan Finn zonder te kijken wat hij had gestuurd. Finn kijkt geschrokken weg van de televisie naar mij.
"Ja..." zegt hij en kijkt dan terug naar de televisie.
"Waar ken je hem van?"
"Van mijn vorige school." zegt hij kortaf.
"Oké.." zeg ik en stop maar met vragen want volgens mij heeft hij er niet zo veel zin in om over Ace te praten.

Het is zes uur en ik denk dat ik beter naar huis kan gaan.
"Ik denk dat ik er maar eens van door ga." zeg ik terwijl ik opsta en mijn schoenen aan trek.
"Weet je zeker dat je niet wil blijven?" zegt Finn en staat op om de Xbox af te sluiten.
"Nee, ik had mijn ouders beloofd niet te laat thuis te komen."
"Oké, dan loop ik wel even met je mee."
Samen lopen we naar buiten en pak ik mijn fiets.
"Denk je dat je het red met wiskunde?" vraag ik en kijk recht in zijn twinkelende groene ogen.
Hij knikt. "Ja, dat moet wel lukken." We staren elkaar even aan en dan besluit ik het contact te verbreken en op mijn fiets te stappen.
"Tot morgen!" roep ik als ik weg fiets.
"Tot morgen." hoor ik Finn nog zacht achter me zeggen.

Als ik eindelijk thuis aan kom zitten Max en mijn ouders al aan tafel te eten.
"Hé Nick, waar was je? We wilde wachten maar je kwam maar niet." zegt mijn moeder als ik de kamer binnen loop.
"Ik was bij Finn." antwoord ik en ga naast Max aan tafel zitten en begin met eten.
"Wie is Finn?" vraagt mijn moeder.
"Hij is nieuw op school." zeg ik en duw een hap pasta naar binnen.
Ze knikt en gaat dan zelf ook verder met eten.
"Ik ga zo naar de wedstrijd van Mathias kijken, is dat goed?" Vraag ik na een tijdje.
"Natuurlijk, maar niet te laat thuis komen."
"Oké." antwoord ik en ga weer verder met eten.

Na het eten ben ik gelijk op mijn fiets gesprongen en naar de voetbalclub gefietst.
In de verte zie ik Mathias al staan met drie andere jongens uit zijn team.
"Hey Matt!" roep ik en zet dan snel mijn fiets neer om naar hem toe te lopen.
"Hey Nick, je bent gekomen." zegt hij blij.
Voordat hij verhuisde was hij dat vaker en ik heb geen idee waarom nu niet meer.
"Natuurlijk ben ik gekomen, ik kom toch elke wedstrijd." zeg ik met een glimlach en scan dan even de gezichten van de andere jongen. Alex, Jake en... Ace? Oh ja, dat is waar ook, hij is nieuw in Mathias' team.
"Jongens, komen jullie nog? De wedstrijd begint over een kwartiertje al en jullie moeten nog warm lopen." hoor ik hun coach roepen.
"Ja we komen." roept Mathias terug.
"Succes." zeg ik en dan lopen ze weg. Zelf ga ik langs de zijlijn staan en kijk hoe ze zich warmlopen.

Na een kwartier stopt iedereen en gaat op zijn plek in het veld staan.
Dan start het spel.
Mijn ogen volgen Mathias maar worden afgeleid als ik een ander bekend gezicht zie.
Finn.
Mathias is bezig met het verdedigen van Finn tot Finn tegen hem gaat praten.
Mathias kijkt om naar Finn en ik zie dat het gesprek iets minder gezellig begint te worden. Ik blijf gefocust op Finn en Mathias als iemand uit Finn's team de bal naar hem speeld, en dan gaat het allemaal even heel snel.
Mathias rent naar Finn toe die net de bal naar een andere speler speelt en haalt Finn dan onderuit.
Dat kon geen ongeluk zijn.
Finn klapt met zijn gezicht op de grond.
Ik zie Mathias nog één ding zeggen tegen Finn en loopt dan boos weg.
Zo snel als ik kan ren ik naar Mathias toe.

"Wat was dat nou weer?" vraag ik geschrokken.
"Ach, ga toch lekker naar Finn toe. Mij heb je toch niet nodig." zegt hij boos en duwt me dan van hem weg, verbaasd kijk ik hoe hij naar de kleedkamers loopt en dan verdwijnt achter de deur.
Ik loop snel naar Finn die een schaafwond op zijn voorhoofd heeft en een bloedneus.
"Ik ga wel met hem mee." zeg ik tegen de coach en neem Finn van hem over.

Samen lopen we richting de kleedkamer en ik zie nog net Mathias eruit lopen en om de hoek verdwijnen.
In de kleedkamer zet ik Finn neer op de bank en pak wat natte papieren doekjes en geef ze aan hem.
Hij houdt er één bij zijn neus terwijl ik de wond op zijn voorhoofd schoonmaak.
"Wat gebeurde er?" vraag ik na een tijdje.
"Mathias deed ineens heel raar en haalde me daarna zomaar onderuit." verteld hij.
Mathias die zomaar iemand onderuit haalt?
Dat heb ik nog nooit gezien.
"En daar zat geen reden achter?" vraag ik verder.
"Niet dat ik weet."
"Raar."
Het met bloed bedekte doekje gooi ik weg.
"Zou je met me mee kunnen fietsen naar huis? Het is niet zo ver weg." vraagt Finn als ik terug loop en naast hem op de bank ga zitten om naar zijn neus te kijken.
Het bloeden van zijn neus is gelukkig gestopt maar zijn voorhoofd ziet er niet goed uit.
"Natuurlijk." antwoord ik.

Na een kort ritje komen we aan bij Finn's huis.
"Als je wil kan je hier slapen, het is al laat en ik denk niet dat je echt nog zin hebt om naar huis te fietsen." stelt hij voor.
"Is goed, als het geen probleem is voor je ouders."
"Natuurlijk niet." zegt hij met een glimlach.
We zetten onze fietsen op de oprit en ik loop met Finn mee naar binnen.
Finn zijn ouders zitten op de bank een film te kijken met ik denk zijn zus.
We lopen naar boven de slaapkamer van Finn in.
"Ik wist niet dat je een zus had." zeg ik.
"Ze is hier niet vaak omdat ze al studeert en op kamers zit maar soms vind ze het gezellig om hier te komen." zegt hij terwijl hij in zijn kast rommelt en er een soort yoga matje uit haalt.
"Jij mag in mijn bed." zegt hij.
"Nee, jij gaat in je eigen bed en zeker niet op dat kleine dunne ding." ga ik tegen hem in.
"Oké, alleen als je het niet erg vind om samen in mijn bed te gaan."
"Prima." antwoord ik.
Finn legt het matje weer terug in de kast en pakt er wat kleding uit.
"Wil je wat van mij lenen?" vraagt hij.
"Is goed."
Hij gooit een grijze joggingbroek en een wit shirt naar me toe.
Zelf loopt hij richting de badkamer met een zwarte joggingbroek en een grijs shirt.
"Ik zal wel even een schone tandenborstel voor je zoeken."

Terwijl Finn in de badkamer aan het kijken is in de kastjes kleed ik me om.
De kleding is denk ik wel vijf maten te groot maar voelen toch comfortabel.

"Kan ik binnen komen?" vraag ik terwijl ik op de badkamerdeur klop.
"Ja." hoor ik van de andere kant van de deur. Ik open de deur en tref Finn aan zonder shirt.

Voordat ik het merk scannen mijn ogen zijn gespierde bovenlichaam voordat hij zijn shirt er overheen laat vallen.
"Heb je er één gevonden?" vraag ik snel.
"Ja." antwoord hij.
Hij geeft me een tandenborstel en een tube tandpasta.

Nadat we onze tanden hebben gepoetst kijkt Finn naar mij en begint te lachen.
"Wat?"
"Die kleren." zegt hij lachend. "Ze zijn zo veel te groot, hoe lang ben je eigenlijk?"
"Klein." zeg ik een beetje beschaamd.
"Je ziet er wel heel schattig uit." zegt hij en gaat met zijn hand door mijn haar.

••••••••••

Hoofdstuk twee alweer.
Ik hoop dat jullie het al leuk vinden.
Hoofdstuk één heeft trouwens al 180 read.
Na één hoofdstuk!
Echt heel veel bedankt <3
Als er spellingsfouten inzitten mag je het mij trouwens altijd vertellen zodat ik het boek beter kan maken.
(2507 woorden)

- Ang :)