It's just a Game ?

006

Na een halfuurtje komen we thuis aan.
We zetten onze fietsen op de oprit en gaan naar binnen.
"Wil je wat drinken?" vraag ik terwijl we de woonkamer in open.

"Ja lekker, doe maar water." antwoord Matt.
Ik loop naar de keuken en pak twee glazen om ze vervolgens onder de kraan te vullen.
Als ze gevuld zijn pak ik ze met beide handen op en draai me om.
Mathias staat recht voor me.
Erg dichtbij.
Ik laat bijna de glazen over hem heen vallen.
"Dank je." zegt hij en pakt één van de glazen. "Gaan we naar jouw kamer?" vraagt hij.
"Is goed." antwoord ik zacht.
Ik giet het water in mijn keel en zet dan het glas op het aanrecht.
Mathias doet hetzelfde waarna we de trap op lopen naar mijn kamer.

"Ik ben hier al lang niet meer geweest." zegt hij en schopt zijn schoenen uit.
Ik doe hetzelfde en daarna gaan we op mijn bed zitten.
Ik ga het gewoon doen.
Ik moet het weten.
"Uhm.. ik weet dat je er niet over wilt praten maar, waarom haalde je Finn onderuit woensdag?"
Een kleine zucht verlaat zijn mond en hij laat zijn ogen op het bed richten.
"Hij.." hij stopt met praten en schuift een stukje dichterbij.
"Ik zal het je vertellen maar nog niet vandaag." is zijn antwoord op mijn vraag.
Is het zo moeilijk om te antwoorden.
Ik vraag alleen waarom hij Finn onderuit haalde.
"Je kan me niet eens vertellen waarom je het deed? Vertrouw je me niet?" vraag ik.

Op dat moment gaat de bel.
Ik zucht en sta op, Mathias achterlatend op mijn bed.
Vlug loop ik naar beneden en open de voordeur.
"Finn, wat doe jij hier?" vraag ik.
"Ik vroeg me af of je iets wilde gaan doen."
"Ik uhm..." ik haal een hand door mijn haar en dan komt Mathias achter me staan.

"Wat is er aan de hand? Wat ga je doen?" vraagt hij en als hij Finn ziet betrekt zijn gezicht.
"Laat ook maar." zegt hij dan.
"Je kan ook mee als je wil." zegt Finn.
"Nee ga maar lekker samen." is het laatste wat hij zegt voor hij zijn jas pakt en langs mij en Finn naar buiten loopt.
"Matt, kom op." zeg ik nog maar het helpt niks.
"Zie je maandag op school." zegt hij nog en springt dan op zijn fiets en fietst weg.

Een diepe zucht verlaat mijn mond.
"Sorry, ik dacht dat je alleen was." verontschuldigt Finn zich.
"Het is niet jouw schuld, hij doet gewoon moeilijk."
"Ik had beter weg kunnen gaan."
"Nee blijf, hij is nu toch al weg."

Die middag heb ik verder met Finn doorgebracht.
Ik voel me schuldig tegenover Mathias maar hij is zelf weggegaan.
We hebben gegamed, een film gekeken en nog wat gepraat.
Ik heb mijn mond gehouden over de kus en Finn deed hetzelfde.
Het is nu ondertussen half zeven en we zitten samen op mijn bed een film te kijken.

"Kom maar." roep ik naar de deur als er op geklopt wordt.
De deur gaat open en mijn moeders hoofd komt achter de deur vandaan.
"Kom je zo ete- oh hoi." stopt ze midden in de zin.
Ze stapt achter de deur vandaan en kijkt naar Finn.
"Jij moet Finn zijn." zegt ze en loopt naar hem toe.
Ze steekt haar hand uit. "Claire."
"Finn."
"Blijf je eten?" vraagt mam.
"Als dat kan." zegt Finn.
Hij kijkt dan even naar mij en dan terug naar mijn moeder.
"Ja hoor, we hebben genoeg."
"Bedankt."
Ik glimlach en dan loopt ze mijn kamer weer uit.

Finn stuurt even een bericht naar zijn moeder dat hij bij mij eet en dan lopen we naar beneden.
Mijn vader is werken en Max is waarschijnlijk bij Chris.
"En vertel eens Finn, hoe lang woon je al hier?"
"Uhm, een week ongeveer."
Mijn moeder knikt.
"Hoe vind je het hier?"
Mijn moeder blijft maar vragen stellen.
Finn beantwoord ze en ik zit stil in mijn eten te prikken.
"Blijf je slapen?" hoor ik haar opeens vragen.
Het beeld van de kus gaat weer door mijn hoofd en ik kijk blozend naar mijn bord.
"Ik weet niet of da-."
Hij wordt al snel onderbroken door mijn moeder die veel te enthousiast is.
"Blijf lekker slapen jongen, er is plek genoeg. We hebben nog wel een extra matras als je dat wil."
"Uhm, oké." stemt Finn in en kijkt dan naar mij.
Ik zucht in mezelf.
Ik ga het niet weer laten gebeuren.