Escaping Mr. Devil

Chapter 16.1 -Kirby and Kahi Moment

Cause it still hurts.

Aalis na sana ako nung bigla nalang hinawakan ni Kirby yung kamay ko at parang may kung anong kuryente yung dumaloy sakin.

Hindi ako humaharap sakanya. Hawak niya yung kamay ko pero nakatalikod ako sakanya.

Ayokong makita niya akong umiiyak. I don't want him, seeing me cry for the second time around. Naaawa na ako sa sarili ko.

"Kahi, patapusin mo muna ako." Lalong humigpit yung pagkakahawak ni Kirby sa kamay ko.

Hindi padin ako makapagsalita kasi malalaman niya na umiiyak na ako. Pero wala din akong nagawa. Nakita padin niya dahil hinarap niya ako sakanya. At wala akong lakas para kumalas sa pagkakakapit niya sakin.

We were so close. Hawak na niya yung magkabila kong balikat. Hindi ko siya tinitignan. I kept my head down dahil parang may falls na sa mga mata ko.

He tilted my head for me to meet his eyes. And there I was again, falling in his trap.

"Shhhhh...fvck. I hate seeing you cry." He cussed while wiping my tears.

Lalo tuloy akong naconfuse. Parang kanina lang sinaktan niya ulit ako pero bakit ganito siya sakin ngayon? Bakit parang concern siya? Ang gulo na talaga!

"Cuss at yourself. You're the one who always makes me cry jerk!." I said. First words that ever came out in my mouth for a long time.

"Hindi mo pa kasi ako pinapatapos, nagdrama ka na."

Gosh! Why is he such a good mood shifter?!

"Now can I continue?" tanong niya habang nakatitig padin siya sa mga mata ko.

Hindi ako sumagot. Silence means yes kaya!

"3 years ago, I wanted to say I like you cause I really do. Naduwag lang ako kasi baka masaktan kita cause I wasn't sure if I can promise to commit myself to one girl. But now, what I wanted to say, is I love you. I love you Kahi."

Nanigas ako. Literal.

I love you. I love you Kahi...

I love you. I love you Kahi..

I love you. I love you Kahi...

Paulit ulit sa isip ko yung sinabi ni Kirby. Hindi ko alam kung natuwa ba ako sa narinig ko o sadyang nagulat lang talaga ako.

Bakit ako matutuwa? Hindi na naman ako yung Kahi 3 years ago na for sure mas magiging masaya kung siya yung nakakarinig ng mga sinabi ni Kirby.

Siguro nga, naapektuhan ako sa sinabi ni Kirby. But I'm not sure kung anong klase bang epekto yung naramdaman ko. Hindi ko masabing masaya ako sa narinig ko kasi tingin ko, it's too late.

He's already too late.

"I'm sorry." Panimula ko. Still forcing all the words to come out. "I'm sorry but this time, ako naman Kirby. Ako naman." Mariin na sabi ko.

Kaagad na nanlumo yung mga mata ni Kirby and I hate it! Bakit ba parang ayokong nalulungkot yung mga mata niya?!

"I'm not saying this para gumanti sa ginawa mo sakin dati. I'm saying this, kasi this is what I need. This is what I want Kirby. You can't expect me to feel the same way I felt about you 3 years ago. And you can't get me now by saying things I wanted to hear.. .3 years ago."

Hindi ko na naiwasang maiyak ng todo. Gulong gulo na ako. Alam kong huli na para sabihin pa niya skain yung mga bagay na to kasi nasaktan na niya ako.

Tatlong taon.

Three years he made me believe in his lies.

Tatlong taon din niya pinamukha sakin na umasa lang ako.