[UNDER REVISION] Sshhh....Let's Make a Secret

Chapter 3

"U-uh eh kasi po, ito po ang gustong ipasuot sa akin ni Sir Freire," nakayuko kong sagot sa mababang tinig.

Her forehead creased upon my answer. "Ni Kinnon?"

Shocks! Bakit ba ako kinakabahan? Pilit kong nilakasan ang loob upang sumagot. "Kinuha po kasi niya ako bilang bagong secretary niya."

Naningkit ang mata nito dahil doon, lalo naman akong napayuko dahil sa tingin nitong pakiwari ko ay hinuhusgahan ako gaya ng iba.

"When did you start?" patuloy nitong usisa.

"Uhm, kahapon lang po.." tugon ko.

Matapos nun ay hindi na nagsalita pa si President Leigh kaya nakayuko na lang akong nagsumiksik sa gilid. Nabalot nang sobrang awkward na katahimikan ang loob ng elevator. Hindi ko tuloy napigilang maalala ang naging una naming pagkikita noon dito rin sa mismong loob ng elevator na ito.

Pasimple akong napasulyap muli sa presidente na tulad noon ay deretso lang na nakatingin sa harap. Parang kapag tinitignan mo siya ay masasabi mo na agad na maraming bagay ang umiikot sa isipan niya at hindi mo basta mahuhuli kung ano iyon. And I'm just wondering if she also remembers that day. Does she?

I mentally chuckled.

What am I thinking, of course not. Why would she bother to remember that day? Pero hindi ba parang ang unfair kung ako ay ginugulo pa rin nung nangyaring iyon samantalang sa kaniya ay parang wala lang iyon.

Naputol ang paglalakbay ng utak ko habang nakatulala kay President Leigh nang tumunog at magbukas ang pintuan ng elevator nang makarating sa fifth floor.

"Ayy sorry po, Miss President. Sige po at mauna na kayo," saad nang isang grupo ng mga office staff na papasok sana ng elevator. Tantya ko ay nasa walo yata sila na halos puro lalaki.

"It's okay, pumasok na rin kayo. Pare-parehas lang rin naman tayong tao na gumagamit ng elevator so there's no room for special treatment," simpleng tugon lamang ng presidente.

Ito ang katangian na kinamamanghaan sa kaniya nang karamihan sobrang humble nito sa mga empleyado niya.

Nagkahiyaan man ay nakangiti na lang silang pumasok dito sa loob, dahil nasa pinaka-gilid ako ay napunta sa harap ko si President Leigh at doon pumwesto pero nakatalikod sa akin para bigyan ng espasyo ang walong lalaki.

Ngayong nadagdagan ng tao dito sa loob ng elevator at lumiit ang espasyo sa pagitan namin ni President Leigh at muli ko na namang nalanghap ang vanilla-ish scent mula sa pabango na gamit niya. I bowed my head as I feel uncomfortable with the sudden closeness yet comfortable with her sweet scent, if that even makes sense.

"Look at the front, boys.." rinig kong sita ni President Leigh.

Saktong pag-angat ko ng tingin ay nahuli ko ang katabi kong lalaki na agad nag-iwas ng tingin mula sa pagkakatitig sa hita ko. Napatingin tuloy ako sa likod ng president dahil doon na seryoso pa rin nakatingin sa harap at lihim akong napangiti.

Pagdating ng elevator sa ninth floor ay nagsibabaan na ang walong lalaki at lumuwag na ang loob ng elevator, ngunit hindi pa rin umaalis si President Leigh sa harapan ko. Pasimple sana akong aalis sa likuran niya nang bigla siyang umikot paharap sa akin para i-corner ako at matamang tinitigan ako.

Mas lalo akong hindi naging komportable sa ganoong posisyon. Hindi ko napigilan ang mapalunok na parang mauubusan ako ng tubig sa katawan.

"Bakit ka pumayag na maging sekretarya niya?" seryosong tanong nito.

"U-uh eh k-kasi, ano po uhm...." Agad na nangapa ang dila ko ng sasabihin.

Hindi ko alam kung paano ko siya sasagutin at ipapaliwanag ang lahat. Nakatingin lang ako ngayon doon sa digital floor detector ng elevator sa bandang taas sa gilid. Hinihintay ang pagdating ng elevator sa 12th floor upang makaiwas lamang sa mga mata ni President Leigh.