CODEPLAY | #Wattys2021

LVI : The Final Battle

"How dare you used me!" nanggagalaiting sabi ko. I hate him. How he manipulated all of us so that this will be possible.

He just laugh at me. How demonic. If nalaman ko na ang lahat noong nauna palang hindi na ako nakipag close sa kaniya. I thought we're friends. Lahat lang pala ng pinagsamahan namin ay kasinungalingan lang. Scripted lang.

"Alam ba ni Sienna ang lahat ng ginagawa mo?" I tried to calm myself.

"Of course she knows all of this. At first she is against it but later on as I convinced her pumayag naman siya. In fact, she's helping me. Siya ang inuutusan kong magbigay ng mga card. Siya rin ang nakikipag usap sa mga inuutusan naming mga students," pagkumpirma niya.

Bigla kong naalala noong kinausap niya ako sa locker pagkatapos ay kinulong niya pa ako. "Nung araw na pinapunta mo ako sa locker, sino 'yung mga lalaking nandoon?"

"Isa lang ang lalaki sa mga 'yun and guess who is it?" nakangising wika niya.

"I don't know!" Sigaw ko.

"It's me and the other one is Sienna. Ang rason kung bakit hindi nalalaman ng lahat ang katauhan ko ay dahil marunong akong mag iba ng boses. Hindi nga nila namalayang hindi ako si Cerl, dahil kaya kong gayahin ang boses niya. Madalas kong baguhin ang boses ko ng sa ganun ay walang makakilala sa akin," pagmamayabang niya.

"So it's you. Kaya pala alam mo ang nangyari sa akin noong gabing 'yun it's because you were there. I'm a fool to believe in you and all your lies! Manloloko ka! Mamamatay tao! Manggagamit! Demonyo!" Puno ng pagkamuhing sambit ko.

Nanlaki ang mga mata ko ng bigla niya akong sakalin. I can see anger in his eyes. Nanlilisik ang kaniyang mga mata. Masakit. Ang higpit ng pagkakasakal niya.

"B-bitawan mo ako..." nahihirapan na akong makahinga at magsalita. Ganito na ba ako mamamatay?

Binitawan niya ako at lumayo siya ng ilang steps mula sa kinaroroonan ko. Naubo naman ako. Akala ko sa ganoong way na ako malalagutan ng hininga. Pinagmasdan ko siya, nakatitig siya ngayon sa akin. Pakiramdam ko ay nagsitaasan ang lahat ng balahibo ko sa katawan.

"Why are you looking at?!" Nandidiring sigaw ko. The way he looks at me, make me shiver.

"I like you Azura, I really do. Pinilit kong pigilan ang nararamdaman ko para sayo pero hindi ko magawang kalimutan ka" dapat na ba akong kiligin sa mga cheesy lines niya?

I rolled my eyes. "Sa tingin mo ba maniniwala ako sayo?!" I exclaimed.

"Hindi ka ba nagkaroon ng feelings para sa akin?" he is calm now. Mukhang maamo na rin ang kaniyang mukha hindi katulad kanina. 

"Why would I? Hindi ako magmamahal ng demonyong katulad mo!" Nandidiri at nasusukang wika ko.

Sumama na naman ang tingin niya. Psycho ba ang lalaking 'to.

"Sayo lang ako nag confess!" biglang tumaas ang boses niya, "Lahat ng mga babae nagkakandarapa sa akin tapos i-re-reject mo lang ako?!" lumapit siya sa akin at bahagyang iniangat ang baba ko.

"Huwag mo akong itulad sa kanila! Sa tingin mo ba sa ginagawa mong 'to may magkakagusto pa sayo?! They admire you because they haven't saw your true color! Tignan ko lang kung may magkakagusto pa sayo after nilang malaman ang lahat ng kasamaang ginawa mo!"

Ang sunod na ginawa niya sa akin ang hindi ko lubos paniwalaan. Sinuntok niya ako sa tiyan dahilan para sumuka ako ng dugo. It really hurts. Namilipit ako sa sakit. Sa tingin ko nga ay lumabas na lahat ng intestines ko sa aking tiyan. Kung hindi lang talaga ako nakadali dito lumaban ako. Tumawa na naman siya. May sira na nga yata ang utak nitong Bros na 'to. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Now, i'll give you a chance. I will let you escape but I have one condition" he paused at inilapit niya ang mukha niya sa akin, "You need to kiss me," he whispered while looking at me in the eyes.

Halos masuka ako ng marinig ko ang kondisyon na sinasabi niya. How dare him! Hindi ko ibibigay sa isang katulad niya ang first kiss ko. He doesn't deserve it.

"I'd rather die than kiss someone as evil as you are!" I hissed.

He chuckled, inilayo niya ang mukha niya sa akin at umayos siya ng tayo. Nakapamulsa pa siya habang nakatingin sa akin ang mga mata niyang ang sama ng tingin.

"Ano na?! Hindi mo pa ba ako papatayin?! You monstrous, demonic, psychopath! Sana ikaw na lang ang namatay at hindi si Cerl!" Sa totoo lang natatakot na talaga ako. Nagtatapang tapangan lang ako.

Feeling ko umuusok na ang magkabilang tenga niya. May kinuha siya sa kaniyang pocket. Isang swiss knife. Mas lalo akong kinilabutan.

"Kung hindi ka rin naman mapupunta sa akin mabuti pang mamatay ka nalang!" Nilapitan niya ako at isinaksak niya sa tagiliran ko ang hawak niyang swiss knife. Napasigaw ako sa sakit. I can't see blood. No, I can't faint here.

"Sa tingin mo ba may magliligtas pa sayo?! Dream on! Walang nakakaalam na narito ka! I gave you a chance pero hindi ka naman sumunod sa gusto ko. I really like you, ayokong gawin 'to sayo pero pinilit mo ako. Goodbye Azura, my love." Hinawakan niya pa ako sa cheeks and he kissed my forehead before laughing like a lunatic.

Mauubusan na ako ng dugo pero hanggang ngayon ay wala paring sumasaklolo sa akin. Nanlalambot na ako, nagiging blurred narin ang vision ko. Nawawalan na ako ng pag asa not until I saw someone enters the room, napansin siya ni Bros.

"Sa tingin mo ba maiisahan mo ako? I see, hindi nga ako nagkamali ng pagkakakilala sayo Cerl!" A voice came out of nowhere.

I can't see clearly who is it pero sa pamamagitan ng boses niya ay nalaman ko kung sino siya. Ibig sabihin buhay si Cerl at siya si....

"Anong ginawa mo kay Azura?!" puno ng galit ang tono ng pananalita niya.

"Wala ka ng pakialam doon! She needs to die! Ngayon ikaw naman ang isusunod ko!" Singhal ni Bros sa lalaki.

Sasaksakin niya sana si Cerl pero nakailag ito. Sinipa niya ang kamay ni Bros kaya tumilapon sa malayo ang hawak niyang kutsilyo. Cerl seized the opportunity to fight hand in hand. Sinuntok niya sa mukha si Bros at natamaan naman ito. Sinipa niya sa may tiyan si Cerl kaya natumba ito. Lumapit si Bros sa kinaroroonan ng kutsilyo. Pupulutin niya na sana ito ng tamaan siya sa may ulo ni Cerl kaya natumba ito at nawalan ng malay. Dali dali akong nilapitan ni Cerl. Tinanggal niya ang tali sa paa ko at sa kamay ko. Patapos na sana siya ng tumayo si Bros at sinaksak niya sa may likod si Cerl.

No! Hindi siya pwedeng mamatay! Mas lalong naging blurred ang paningin ko hanggang sa tuluyan na akong binalot ng kadiliman.

🎼 C O D E P L A Y 🔎