The Devil's Angel

Chapter 39

"Stop it Natalie!" Napalingon kami sa kanan nang bigla sumigaw si Evan. He's is now free from those bodyguards. Mukhang nagkamali ako, he still strong just like before, nakahandusay na sa sahig ang tatlong guards na iyon.

Binitiwan ako ni Natalie at tumakbo sya palapit kay Evan. She slapped her husband many time while she's crying.

"Manloloko ka! Bakit? Bakit mo ito nagawa sa akin?" Lumuluhang sabi nya habang hinahampas ang dibdib ni Evan.

Hinawak ni Evan ang dalawang kamay ni Natalie. "Ako ba talaga yung manloloko o kayo ni Mom? You and her fooled me! I married you because I was so stupid because I believed everything that you and Mom said! Sobrang tanga ko na pinakasalan kita!" Galit nyang sabi sa asawa. "I want an annulment! Hihiwalayan na kita!" Napadilat ako sa narinig ko.

Biglang tumawa si Natalie ng sobrang lakas. "Sa tingin mo may paraan pa para mapawalang bisa ang kasal natin? You're still stupid babe!" Natatawa nitong sabi. "Your Mom want our marriage and you know what she is capable of right? We can buy those people in the court and even the judge itself , just to win the annulment that you're planning to file. Mauuwi lang yan sa wala." Pagpapatuloy nito. "There's no way out babe. You can't break our marriage! You will be my husband and I'll be your wife! Forever!"

Nagkuyom ang palad ni Evan sa sobrang galit at walang tigil sa pag-igting ang kaniyang mga panga. Punong-puno ng galit nyang tinititigan si Natalie.

Pero biglang tumigil ang mundo ko sa sumunod na nagyari. Biglang may dugo na umagos sa hita ni Natalie. "I'm bleeding! My baby! Our baby!" Lumuluhang sabi nya habang nakatingin sa pagitan ng kaniyang mga hita. Bigla syang tumingin sa direksyon ko. "You killed my baby!" Sigaw nya at nanlaki ang mga mata ko nang bigla syang hinimatay.

Naramdaman ko muli ang pag-agos ng aking mga luha. Evan and Natalie? They already have a baby? But they haven't go to France yet to do their honeymoon? Why she's already pregnant?

Mabilis akong lumapit kay Natalie. "Hey wake up! Natalie! Gumising ka!" Paggising ko habang inaalog sya. "Call the ambulance! Huwag mong hayaang mamatay ang mag-ina mo!" Bulyaw ko kay Evan.

Pati sya gulat din sa mga nangyari. Natatarantang syang tumawag sa ambulansya pero dahil sa panginginig ng kamay nya, nahulog nya ang telepono nya sa sahig. "Fvck!" Mura nya. Pero imbis na pulutin ang cellphone nyang nalaglag ay mabilis nyang binuhat si Natalie papunta sa labas ng mansyon kaya naman sinundan ko sila.

"Open the car's door." Utos nya sa akin. Kaya naman mabilis kong binuksana ang pinto sa backseat ng kotse. Inihiga nya doon si Natalie. Kaya naman umupo na rin ako sa backseat at ipinatong ko ang ulo nya sa mga hita ko.

"Please Evan! Hurry! Your child and wife are dying! Hindi na huminto ang paggdurugo nya." Saad ko na mabilis din naman nyang ginawa. He drives the car as fas as he could. At makalipas ang ilang minuto, we already reached the hospital.

Mabilis na lumabas si Evan sa sasakyan at binuhat nya si Natalie papasok sa ospital. Naghahalo ang emosyon na nakikita ko ngayon sa mga mata nya. I can't even tell what are those.

Nang malaman ng mga staff sa ospital na anak ni Governor si Natalie ay agad nila itong dinala sa operating room at wala silang sinayang na oras, they treat her immediately.

Nasa labas kami ngayon ni Evan ng operating room at naghihintay ng balita. Nakaupo ako sa silyang naroon samantalang sya, balisa at hindi mapakali. Paulit-ulit syang naglalakad pababalik-balik habang nakahawak sa sintido nya. Kaya naman tumayo ako at nilapitan ko sya.

"I'm sorry. I didn't know. Kung alam ko lang na buntis sya, hindi ko sya lalabanan." Paghingi ko ng tawad.

"I also didn't know that's she's pregnant." Aniya.

"Why is that? Dahil ba hindi pa kayo pumupuntan sa France para mag-honeymoon? Maybe you made love with her before your wedding." Aniko.

Huminto sya sa paglalakad at siryoso syang tumitig sa akin. "We only had sex once, and that's last month ago. Nilasing nya ako, and I was so drunk and she took advantage." Hinawakan nya ako sa magkabilang balikat. "Hindi ko kayang makipagtalik sa iba simula nang iwan mo ako, nagsasarili lang ako. Yung nangyari sa amin, that was her intention. I didn't want that. I never planned it."

"Kahit na hindi mo iyon ginusto o plinano, may nabuo. That child in her womb is your own blood and flesh." Saad ko.

Napalingon kami ni Evan sa pinto ng operating room nang bigla itong bumukas. Mabilis kaming lumapit sa doktor habang uhaw na uhaw kami sa balitang dala nya.

"Mr. Montenegro, your wife and baby...they made it. Ligtas na sila. Ipagpasalamat nalang natin na matindi ang kapit ng bata. They're good now." Masayang balita ng doktor sabay tapik sa kaliwang braso ni Evan.

"T-thank you Doc." Ang nasabi nalang nya at mabilis ding umalis ang doktor.

"Please, take care of your wife and baby." Saad ko at akmang aalis na sana ako nang mahigpit nya akong hinawakan sa kanan kong braso.

"Don't leave me." Pakiusap nya. "Please hon, don't leave me again."

Hinawakan ko ang kamay nya na nakahawak sa braso ko at inalis ko iyon.

"Tama na Evan. You're already married, and you have a baby now. You're going to be a father. Please, tama na. Be a father to your baby and a good husband to your wife." Lumuluhang sabi ko at binigyan ko sya ng matamis na ngiti.

Nagulat ako nang bigla nya akong niyakap ng mahigpit. "Hon, please. Hindi ko kakayanin kung iiwan mo ako ulit." Pakiusap nya.

"I grew up in a complete family Evan. I have my Mommy and my Dad, ayokong maranasan ng magiging anak mo ang hindi kumpletong pamilya. It's so unfair for that child to grow up without his father on his side. Your baby needs you. Wala na tayong pag-asa Evan. Wala na." Saad ko. "Hindi ako selfish na tao para sundin ang gusto mo. You were asking earlier if I still love you, my answer is yes. I still do. Pero, suko na ako Evan. God's making his way to separate us dahil hindi naman talaga tayo para sa isa't isa. He gave you a baby so please, take care of the gift that He has given you. Ang daming tutol sa ating dalawa at kung magsasama man tayo, our life would never be in peace. Kaya I'm letting you go. Tanggap ko na, wala na tayong pag-asa. Isa lang ang hihilingin ko...please be a good father."

Tinulak ko sya palayo para makalas ang mahigpit nyang yakap sa akin at tumakbo ako palayo sa kanya habang umiiyak.