Onu sürekli konuşturmaya çalışan, ortamlara sürükleyen, gülmesi için çabalayan biriydim. Buna rağmen hiçbir zaman ağabeyimler kadar yakın olmamıştık. Soobin her zaman mesafesini korurdu, bunu da belli ederdi. Lisedeki üçüncü senemize geldiğimizde (hazırlık okuduğumuz için ikinci sınıf oluyorduk) artık pes etmiş ve kendi halimde takılmaya başlamıştım. Beşimiz çoktan birbirimize bağlanmıştık ama aramızda dostluktan ileri bir şey olmayacağı belliydi. Ben de ona bir dost olarak yaklaşıyor, onunla diğerleri gibi konuşuyordum. O zamanlar Soobin'in istediği buydu, bunu sözleriyle belli etmese de benim sürekli ona yakın olmamdan rahatsız olduğunu mimikleriyle belli ederdi.
Biz son sınıfa geçtiğimizde ağabeyimler bizim okuldan mezun olmuş ve üniversiteye geçmişlerdi, araları bizimkinden çok daha iyiydi ve kesinlikle birbirlerine nazları geçiyordu. Ağabeyimlerin tatlı atışmalarını görmek beni mutlu ediyor ama onlar gibi olamamak beni üzüyordu. Bize dair bir umudum olmadığından en azından ağabeyimlerin arasını yapmaya karar vermiş ve bir gazla Soobin'e mesaj atmıştım.
Yaptığım şeylerle ilgili hiçbir pişmanlığım yoktu... Belki birazcık Soobin'i öpmem konusunda üzülüyor olabilirdim ama ben de dört yıldır onu seven birisi olarak o an patlama noktasındaydım ve olan olmuştu. Hem şu ana bakılırsa, bir yıl öncesindeki bana göre Soobin ile imkansız bir konumdaydık. Geçen seneki Yeonjun şu anki bizi görse hayatta olanlara inanamazdı.
Ama işte, ilahi adalet... Hiçbir zaman mutluluğu tamamiyle sana vermiyordu. Dostlukların çok iyiyse sevdiğinle işler yolunda gitmiyordu, sevgilinle çok mutluysan dostlarından bir şeyi alıyordu. Çok iyi dans ediyorsam derslerde kötüydüm, derslere kendimi verirsem dansa olan şevkimi kaybederdim.
Dünya böyle bir yerdi. Acımasızdı, gerçekten çok acımasızdı.
Bu hafta yaşadığımız aksiyonların haddi hesabı yoktu, hafta sonu okulda deli gibi pratik yapmıştık. Soobin'e her ne kadar gelme de desem pazar günü pratiklerimizi izlemeye gelmiş, bitince beni duş alırken beklemiş ve üstüne de beni evime kadar bırakmıştı.
Çocuklarla olay üstüne olay yaşarken dansa odaklanmak cidden zorlaşıyordu, bu yüzden Soobin'i görmek çok iyi gelmişti. Beni eve bırakırken beraber birkaç fotoğraf çekinmiş ve sohbet etmiştik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğraf o kadar güzel çıkmıştı ki, bakarken gülümsemeden duramıyordum. Sanki her şey yolundaymış gibi, hiçbir dert tasamız yokmuş gibi çok duru bir fotoğraftı. Gözlerimizden yorgunluk okunsa bile ben bu fotoğrafı çok sevmiştim. Çoktan telefon arkaplanım yapmıştım.
Bugün ise... final günüydü. Yarı final ile final gecesi birlikte olduğundan yarı final demek istemiyordum, finalde olma düşüncesi bile beni delirtiyordu. En son pratiğimizi dün okulda yapmıştık, sahne kıyafetlerimiz oldukça güzeldi ve hepimiz son pratiğimizden oldukça memnunduk. Ryujin ve Yeji makyajımız için birisini ayarlamıştı ve onun bu konuda harika iş çıkaracağından eminlerdi. Changbin ve Jisung'un heyecan olarak benden bir farkı yoktu, dün dans koçumuz da dahil bir grup kucaklaşması yapmış ve sonrasında huzurlu bir şekilde evlerimize dağılmıştık.
