“Yaşadıkların zor şeyler oğlum biliyorum.”
Omzundaki elin sahibinin kim olduğunu anlaması için arkasına dönmeye gerek yoktu. Babası da kendisi gibi yere çöktü ve yanına oturdu.
“Baekhyun çok özel bir beta, türü gerçekten çok zor bulunuyor. Aynı şekilde senin türün de nadir bulunan bir cins. Bir gümüş alfası...”
“...Yani diyeceğim torunumun da çok özel bir tür olacağı aşikâr.”
“Hâlâ anlayamıyorum baba. Böyle bir şey nasıl mümkün olabilir, aklım almıyor.”
Oğlunun omzundaki eli sırtına gitti ve orayı yavaşça sıvazladı.
“Değiştin Chanyeol. Değiştin oğlum, hem de çok.”
Sola döndü ve yan bir şekilde babasına bakmaya devam etti. Haklıydı. Daha önce hiç bu kadar uzun uzun düşüncelere daldığını hatırlamıyordu.
“Ben değişmedim hâlâ aynıyım.”
Yaşlı alfa gülümsedi ve önündeki manzarayı izlerken konuşmasına devamı etti.
“Aslında doğru aynısın ama buran aynı değil.”
İşaret parmağı ile oğlunun sol göğüs tarafını işaret etti.
“Burası değişti.”
Jongin ve Sehun'dan duyduğu saçmalıkları bir de babasından duymak istemiyordu. Bıkkınlıkla nefes verdi.
“Baba lütfen. Bu tarz konuşmalar yapacaksan konuşmayalım daha iyi.”
Tam kalkıp gidecekken babası bileğini tuttu.
“Ne zamana kadar kaçacaksın bu durumdan?”
“Baba-”
“Bugün onun kaçırıldığını duyunca gözlerindeki o telaşı gördüm Chanyeol. Sadece itibarın için değil onun için de çok endişeliydin...”
“...Sakın inkar etme, ben senin babanım. Seni senden daha iyi tanıyorum.”
Önüne döndü derin bir nefes içine çekti.
“Kafam bu aralar çok karışık. Artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilemiyorum.”
“Ondan kelimenin tam anlamıyla nefret etseydin şu an bu noktada olmazdınız.”
“Ona karşı bu hissettiklerim ne bilmiyorum. Bir tek kalbimin daha önce hiç bu kadar sızlamadığını biliyorum.”
Yaşlı alfa tekrardan hafif bir gülümseme sundu oğluna.
“Kalbindeki sızı ayrılık acısıdır. Gözlerinde yaktığın ayrılık ateşidir.”
Önlerinde yanan ateşi gösterdi ve devam etti.
“Ve ayrılığın getirdiği ateş bu yanan ateşten daha çok yakar seni.”
“Kadere inanır mısın oğlum?”
“Kaderinizde tanışmak vardı tanıştınız, mühürlenmek vardı mühürlendiniz. Şimdi de firak var...”
“...Ayrılık sarmışsa dört bir yanı, ne önüne geçebilirsin ne de arkasında durabilirsin.”
“Her ayrılığın da bir sonu vardır oğlum. Eşine ve çocuğuna en yakın zamanda kavuşacaksın. Buna tüm kalbim ile inanıyorum.”
~ ~ ~
Eve geldiğinde içerisinin boş olduğunu bilmesi kendisini kötü hissetmesine sebep oldu. Mutfağa indi her şey yerli yerindeydi sonra salonda oyalanmadan onun odasına çıktı.
Onun odaya sinmiş kokusunu alabiliyordu. Sonra buradaki siyah kanepe gözüne takıldı. Onu haftalarca bu rahatsız koltukta yatırmıştı. Oradaki katlanmış geceliği aldı ve yüzüne yaklaştırıp kokusunu içine çekti.
Bu eşsiz kokuyu özlemişti. Ondan sadece bir gün ayrı kalmasına rağmen kokusuna muhtaç kaldığını hissediyordu.
Sonra aklına ilk beraber oldukları gecenin sabahı geldi. Onu öylece bırakıp günlerce eve uğramamış, ortalıktan kaybolmuştu. Şimdi onun nasıl hissettiğini anlayabiliyordu.
Bunu kendine itiraf etmekte zorlansa da onun varlığına alışmıştı. Şimdi bu ev gözüne onsuz çok boş geliyordu.
Bir çocuğu olacaktı ve eskiden beri baba olacağı öğrendiği anı asla böyle hayal etmemişti.
“Bulacağım sizi. Yemin ederim bulacağım...”
“...Ve size zarar gelmesine asla izin vermeyeceğim.”
~ ~ ~
“Sehun bir iz bulabilmişler mi?”
Dün gece evden çıkıp sabaha kadar ormanı aramış, diğer sürülerin liderlerine haber etmişti. Gözüne bir damla uyku girmemişti. Onun nasıl, ne durumda olduğunu bilmiyordu. Kokusunu alamadığı için izini de süremiyordu. Üstelik eşini kaçırdığı için ölüm fermanını çoktan imzalayan o şerefsiz herif haber vereceğini söyleyip hiçbir haber yollamamıştı.
“Hayır, Jongdae'nin yanından geliyorum hiçbir iz yok. Jongin de Baekhyun'un kısa boylu arkadaşıyla aramaya çıkmışlar onlardan da herhangi bir haber gelmedi.”
“Lanet olsun yer yarılıp içine girmedi ya.”
Aklına gelen şeyle hemen kızıl saçlı alfaya döndü.
“Sehun bana Junmyeon'u çağır, iz süreceğiz.”
“Chanyeol bu çok tehlikeli-”
“Şu an tehlikede olan Baekhyun, kimin kaçırdığını bile bilmiyoruz o yüzden Junmyeon'u çağır zor yol olsa da bunu yapacağız. Öylece bekleyerek duramam artık.”
Kızıl alfa başını sallayıp, Junmyeon'u çağırmaya gitti.
Yaklaşık on dakika sonra iz sürücü olan Junmyeon gelmişti.
“Bana Baekhyun'un kullandığı bir kıyafet veya herhangi bir eşyası lazım Chanyeol.”
Başını salladı ve onun odasına gidip bir tişörtünü getirdi.
~ ~ ~
“Kapıyı aç artık lavaboya gitmem lazım.”
“Off hiç çekilmiyorsun tüm keyfimi kaçırdın sus artık.”
Kapının kilidini açıp kendisine öfke ile yaklaşan adam kolunu tuttu ve onu lavaboya götürdü.
“Kapının önünde bekliyorum işini yap ve çık!”
Sırıttı ve devam etti.
“Sevgili kocanla şimdilik tekrardan iletişime geçmedim, biraz daha merak etsin seni.”
Sırıtması kahkahaya dönüştü. Bu iğrenç adamın suratını dağıtmak istiyordu.
“Daha doğrusu biraz daha kudursun.”
Lavaboya girdiğinde kaçacak bir yerin olmadığını fark etti. Son ümidini de yitirmişti. Chanyeol'un, onun gelip kendisini kurtarmasını beklemekten başka yapabileceği bir şey yoktu.
Umarım Chanyeol, kendisinin bırakmış olduğu izi bulurdu.
Çıktıktan sonra kapının önünde bekleyen adam kendisini yine odaya getirmişti. Karşısındaki iğrenç kişi tam odadan çıkacaktı ki dış kapının kırılma sesi geldi.
Gri saçlı alfa kafasını bedeninden ayırmadan önce alfaya son sözleri bu olmuştu.
“Bu yaptıkların asla yanına kalmayacak söz veriyorum. Oğlum sende intikamımı bırakmayacak.”
Şimdi eşini kaçırıp herkesin huzurunu bozan bu adamın kim olduğunu biliyordu. Hwook liderinin uzun süredir sürülerin dışında yaşayan oğlu...
“Demek sendin.”
“Sen burayı nasıl buldun”
“Anında sarı saçlı betayı yakaladı ve boğazına bıçak dayadı.”
“Sana kağıtta da yazmıştım, anlaşmayı ihlal ettin o yüzden sonuçlarına da katlanacaksın.”
Elindeki bıçakla boğazına daha fazla baskı uyguladı ve rehin aldığı betadan acı dolu bir inleme çıktı.
“Bırak onu senin sorunun benimle.”
Odada büyük bir kahkaha yakılandı.
“Sen benim babamı öldürdün yetmedi, kardeşimi o da yetmedi topraklarımı aldın. Hwook'u yok ettin ben de senin elinden eşini alacağım.”
Bu sefer sırıtan taraf gri saçlı alfa oldu.
“Umurumda mı sanıyorsun?”
Mavi gözleri şaşkınlıktan yerinden çıkacak gibi açılmıştı. Kendisini umursamıyordu evet ama bu kadarını da yapmazdı değil mi?
“Ovv üzüldüm bak. Yazık eşin çok da genç ve güzeldi oysa.”
Boğazındaki bıçakla betanın derisine daha fazla baskı uygulamaya başladı. Küçük beden bir an nefes alamadığını hissetti.
“C-chanyeol”
İşte ne olduysa o an oldu alfanın ne ara çıkardığını bilmediği çakıyı arkasında kendisini rehin almış bedenin kalbine sapladığını gördü. Yere düşüp son nefesini veren adama bakarken bir anda konuşan gri gözlere bakışlarını yöneltti.
“Hakkımdaki her şeyi biliyorsun ama en önemli kısmı atlamışsın.”
“Çok iyi bir atışçı olduğumu...”
Midesinin bulandığını hissetti. Az önce belki de saniyeler sonra kendisini öldürecek bedenin ölümüne canlı canlı şahit olmuştu.
Bacakları onu daha fazla taşıyamadı ve gözleri kapanmadan önce gördüğü son şey kendisine doğru koşan gri gözlerdi.
~ ~ ~
Uyandığında onun yatağında olduğunu anlaması uzun sürmedi. Kendisini eve getirmiş ve kıyafetlerini giydirmişti.
“Uyanmışsın”
Kolundaki bilekliğe baktı. O takmış olmalıydı.
“Bu bileklik sayesinde, izini bulmamız için bilerek onu düşürdüğünü anladım.”
“Teşekkür ederim.”
Hem kendisini kurtardığı için hem de bilekliği için içten bir şekilde teşekkür etti karşısındaki bedene.
“O bilekliğin senin için ne kadar önemli olduğunu biliyorum.”
Başını salladı sarı saçlı beta.
“Chanyeol benim sana bir şey söylemem lazım ama nereden başlayacağımı bilmiyorum.”
Şimdi sırası mıydı bilmiyordu ama daha fazla içinde tutacağını sanmıyordu.
“Seni dinliyorum.”
“Ben-”
“Evet sen”
Mavilerinin içine konuşmanın devamı için büyük bir beklenti ile bakan buz gibi keskin grilerle içinin ürpermesine engel olamadı.
“Ben hamileyim...”
“...Biliyorum imkansız ama şifacı özel bir tür olduğumu söyledi. Yani hamile kalabiliyormuşum.”
Tekrar karşısındaki gri gözlere baktı. İçinde hiçbir parıltı ya da şaşkınlık göremiyordu.
“Sen şaşırmadın mı?”
“Şaşırılacak bir durum yok şu an çünkü hamile olduğunu biliyorum.”
“A-ama nası-”
“Kaçırıldığın gün arkadaşın söyledi.”
Şimdi Chanyeol'un endişeli gözlerinin kendisi için değil de bebek için olduğunu anlamıştı.
“Yorgun düşmüşsün, şifacı az önce buradaydı bebeğin iyi olduğunu söyledi. Hızlıca toparlaman için çorba tarifi yazdı. Ailemin yanında çalışan hizmetçi birazdan getirir. Güzelce iç ve iyice dinlen. Ayrıca arkadaşın da aşağıda ona yardım ediyor.”
Büyük beden tam kapıdan çıkacakken sarı saçlı çocuğun sorusuyla durdu.
“Bebek için mi kurtardın beni?..”
“...Gözlerindeki endişe sadece bebeğimiz için miydi?”
Dönüp mavilerine bakan griler sadece büyük bir sessizlikle cevap verdi. Ne beklemişti ki?
Kendini okyanusun ortasında mahsur kalmış, bir dağın zirvesinden aşağıya doğru çakılmış gibi hissediyordu.
~ ~ ~
Ateş-i Hecr EXO etiketinde birinci sırada. Geçen yıl iki kez bir aydan fazla bir süre Chanbaek etiketinde birinci sırada kaldı. Diğer etiketlerde de birinci oldu ama ilk defa EXO etiketinde birinci oluyor.
Bunun için çok teşekkür ederim sizlere 🌹🌹