თეჰიონი ამჯერად მატარებელში ზის, ჰოსოკის რჩევით გადაწყვიტა ორი დღით ადრე ჩასულიყო ბუსანში. იმ სასტუმროში გაჩერდა, სადაც ჯონგუკი იყო. საიდან გაარკვია ჯონმა ყველაფერი ჯერ კიდევ არ უთქვამს, მაგრამ არც თავად ეძიება. წამოსვლისას ცოტა უცნაურად კი ესაუბრებოდა, მაგრამ დიდად ყურადღება არ მიუქცევია, როგორი დარტყმული ძმაკაცი ჰყავს, ისედაც იცის.
ბუსანში მალევე ჩადის. სასტუმროს ნომერს იღებს და დაღლილი ეცემა ზედ. ცოტაც და ჩაეძინება კიდეც, მაგრამ კარები რომ იგლიჯება და შიგნით გაღიმებული ჰოსოკი შემოდის გაშლილი ხელებით, გაოცებისგან ყბა იატაკზე უვარდება.
- აქ რას აკეთებ?- კრთება თეჰიონი და საწოლიდან იწევა.
- უჩემოდ აპირებდი წამოსვლას? თავხედო,- ტუჩებს კუმავს ჯონი.
- მაგრამ არც წამოსვლაზე გითქვამს რამე,- ატრიალებს თვალებს თეჰიონი და ისევ საწყის პოზიციას უბრუნდება.
- ანგარიში შენ უნდა გაბარო?- ბუზღუნებს და გვერდით უწვება,- წეღან მანქანა სადღაც მივაყენე და იმედია ვინმე არ დალეწავს, დაბადებას ვაწყევლინებ.
- აჰა, ანუ მანქანითაც ჩამოსულხარ,- წარბებს ქაჩავს თეჰიონი.
- ხო, აბა შენთან ერთად რა ჩამაჯენდა მატარებელში, ტვინს შეჭამდი შენი დეპრესიით,- ღმუის და ბალიშში რგავს თავს,- ჯიმინმა თქვა არ მცალიაო, ასე რომ, მე ჩამოვედი.
- და ჯონგუკს რას ეტყვი?
- რა სამწუხაროა, ყველაფერი მე დავგეგმე და დამავიწყდა, რომ ეგეც მე უნდა მომეფიქრებინა,- დრამატულად ამოთქვამს ჰოსოკი და მეგობარს კეფაში ურტყამს,- შეგიძლია დაიძინო, ჯონგუკს ლანგრით მოგართმევ.
- იმედია ყველაფერი გამოვა.
- იმედია თავად გაანძრევ ტვინს და იგივე შეცდომას არ დაუშვებ, თორემ მე ენერგია აღარ მაქვს მეორედაც ვიფიქრო ასეთი გენიალური იდეები,- ბუზღუნებს ჰოსოკი. თეჰიონს საწოლიდან აგდებს და ძილს განაგრძნობს.
-
- დარწმუნებული ხარ? მართლა? ანუ სერიოზულად?
- ტვინი მომეტყნა,- ღრიალებს გაცოფებული ჰოსოკი,- რა ხარ ასეთი ხისთავიანი! გეუბნები, რომ კი! აქამდე მენდე და ახლა რა გეტაკა, ბუსანის ჰაერი არასწორად მოქმედებს შენზე?
ცოფებს ყრის ჯონი.
- კარგი, ხო, ნუ მიყვირი,- იბუზება თეჰიონი და მასთან ერთად იმალება ჩიხში. შორიდან ვინმემ რომ შეხედოს მათ, ისე არიან ერთმანეთს მიწეპებულები, აუცილებლად იფიქრებენ, რომ რაღაც არასახარბიელოს აკეთებენ. სინამდვილეში ეს ორი იდიოტი ერთად სასაუზმოდ გამოვიდა, რა დროსაც ჯონგუკი შენიშნეს პარკში, პორველივე ჩიხში შევარდნენ იმის იმედით, რომ დამალვას მოახერხებდნენ, მაგრამ უშედეგოდ.
- ღმერთო, გემუდარები, ამ ერთხელაც დამეხმარე. აქეთ ნუ გამოიხედავს...- ის იყო სათქმელი უნდა დაესრულებინა, რომ ჯონგუკი სწორედ მათკენ ტრიალდება და სვლას აგრძელებს. თეჰიონი ხვანცალებს, თანაც ისე, რომ ჰოსოკის ხვნეშას იწვევს, სახეს ორივე მეორე მხარეს აბრუნებს. ჯონი მალე ღმუილს დაიწყებს.
- დედა მომიკვდეს, ახლა ანბანის მიხედვით რომ დავიწყებ გინებას, ვერ გამაჩერებ ორი დღე,- გამწარებული გრძნობს სახეზე როგორ წითლდება. ძლივს ძვრებიან იმ ჩიხიდან, თეჰიონიც ასევე აწითლებული დგას კუთხეში,- სულ მთლად გამოსირდი? ჯონგუკს აბამ თუ მე?
- ბოდიში, რა მექნა, რა ჩემი ბრალია,- კეფას იქექავს თეჰიონი, სახეზე ახურებულია,- რა ვიცოდი შენც თუ მაგ მხარეს მოატრიალებდი თავს.
- ბოდიში რას უშველის? ჩემი პირველი კოცნა წყალს გავატანე,- მუხლებზე ემხობა ჰოსოკი,- იდიოტ თეჰიონს უფრო.
- ეგ არ იყო კოცნა. რა მოხდა ახლა, ამისგან დრამებს ნუ შექმნი,- ატრიალებს თვალებს და იმ მხარეს იყურება, საითაც ჯონგუკი წავიდა,- იქნებ გავყვე?
- რომ ჰკითხო გეი არ არის და ახლა დადის და დაზასაობს ძმაკაცებში,- ბურდღუნებს ჰოსოკი და გონზე მოსასვლელად სახეში ირტყამს,- ყველაფერი კარგადაა, ჰოსოკ, არაფერი მომხდარა.
- ახლა რა ვქნათ?- მხარზე ეჯაჯგურება კიმი.
- თავი იდიოტი მგონია,- ლამის ტირილით ამბობს და მეგობარს თან მიათრევს,- დროზე მოვიდეს ეს წყეული ფესტივალი.
- ჰოსოკ, ხვალ საღამოსაა.
- ოჰ, კარგი? არ ვიცოდი,- ატრიალებს თვალებს,- აქ ეგდე და შენი ხმა არ გავიგო ხვალ შუადღემდე. თუ ჯონგუკი გენატრება, შიგნით ჩაიხრჩე ეგ გრძნობები, თორემ არ ვიცი რას გიზამ,- სასტუმროში ასული დივანზე აგდებს და გაბრაზებული, ტანსაცმლის ფრიალით მიიწევს სააბაზანოში. ჯერ კიდევ არ დავიწყებია შემთხვევითო კოცნა.
- ისე მეჩხუბები, თითქოს ნასვამს ჯიმინისთვისაც არ გეკოცნოს, თან წამით კი არა, მთელი ოცდაათი წამი გაუჩერებლად,- ჰოსოკს მხოლოდ ამის შემდეგ ენთება წითელი, ვერ იხსენებს როდის, მაგრამ რადგან თეჰიონმა თქვა ანუ მოხდა და თუ მოხდა, ის ენას არ გააჩერებს.
- გინდა მოგკლა? არა, გინდა ახლავე ჯონგუკთან წავიდე და ყველაფერი ვუთხრა?- ღრიალებს სააბაზანოდან.
- კარგი, ბოდიში,- ტუჩებზე ხელებს იფარებს და დივანზე იტრუნება. მართალია, ჰოსოკი რომ
გააბრაზოს, ბიჭი ისეთი ჯიუტია, საერთოდ აღარ დაეხმარება და მერე ნამდვილად ვეღარ უშველის საკუთარ თავს.
ჯონი პირსახოც მოხვეული გამოდის იქიდან. კისერზე ცალკე ჩამოეკიდებინა ტილო და თმებს იმშრალებს. თეჰიონს ამრეზით უყურებს, ოთახში იკეტება და იქიდან უბარებს, რომ ამსაღამოს დივანზე მოუწევს დაძინება.
- ღმერთო, ამას ვინ გაუძლებს?- წუწუნებს თეჰიონი. ჯერ მხოლოდ საღამოს რვა საათია, ნამდვილად არ ეძინება. აივანზე გადის და იქვე პატარა სავარძელში იკავებს ადგილს. მიუხედავად იმისა, რომ იცის ჰოსოკი მასზე გაბრაზებულია არ უკვირს, როცა გვერდით უჯდება სიგარეტით ხელში. სულელ თეჰიონს კი პირველი, რაც პირზე ადგება იმას აყრანტალებს. - არ გაცივდე.
- შემთხვევით ოცდაცხრამეტი გრადუსი ხომ არ არის გარეთ?- წარბს წევს ჰოსოკი,- მოდი უბრალოდ დავივიწყოთ ყველაფერი, თორემ შენი შემყურე ნერვებს ვერასდროს დავიმშვიდებ.
- მეც მაგს ვამბობ ამდენი ხანია,- ნიშნის მოგებით უღიმის, მაგრამ როცა ჰოსოკის სახეს ხედავს წამებში სერიოზულდება. დიდხანს ისაუბრეს, თითქმის ღამის სამ საათამდე ისხდნენ გარეთ, ამიტომაც იყო მეორე დღეს ვერც ერთმა რომ ვერ შეძლო თავის აწევა.
მხოლოდ ჰოსოკის ტელეფონის ზარის ხმაზე გამოფხიზლდნენ. უფროსწორედ ჰოსოკმა გაიღვიძა, ჯიმინი რეკავდა, მაგრამ სანამ ტელეფონის აღებას მოსწრებდა, მანამ გაითიშა. საწოლი ცარიელია, თეჰიონს კი საბანში გირგალივით გახვეულს სძინავს იატაკზე. საერთოდ არ აწუხებს ოთახში არსებული სიცხე. ჰოსოკი ოხრავს, თმებს უკან იყრის და თეჰიონს ზედ ფეხებით ადგება.
- გაიღვიძე,- საკუთარ ხმას ძლივს ცნობს, იმდენად დაბოხებული აქვს,- გაიღვიძე - მეთქი, თეჰიონ.
მისგან პასუხი ისევ არ ისმის.
- ჯანდაბა, გაიღვიძე, მოკვდი?- იღრინება და თმებს ოდნავ ქაჩავს. კიმი წუწუნებს, საბანში იმალება,- ჯანდაბა, ფესტივალი მალე დაიწყება და შენ თუ გინდა ჯონგუკს ეგეთი ფორმით შეხვდე, დავურეკავ და ვეტყვი, რომ ბარემ ამ სასტუმროში გვესტუმროს.
თეჰიონი თვალებს ახელს, იცის თუ არ დაუჯერებს, ჰოსოკი ამას გააკეთებს და თან არ უნდა ხასიათი დილიდან მოუშხამოს, რადგან შემდეგ მთელი დღე დაცოფავს და ეს არ აწყობს. საბნიანად შედის აბაზანაში, უფრო ხტუნვით, რადგან მისგან თავის დახსნას ვერ ახერხებს.
- დროზე! ერთ საათში უნდა გავიდეთ. თუ არ იქნები მზად, სულ რომ შიშველი იყო, მაინც წაგათრევ,- მისი მკაცრი ხმა შიგნითაც აღწევს.
- ჯანდაბა, დროა უკვე,- წყლის ქვეშ მდგარი თეჰიონი კედელს ეყრდნობა,- დროა რომ თითქმის ათ დღიანი განშორების შემდეგ, ისევ შეგხვდე. აუცილებლად მივიყვან მიზანს ბოლომდე, ამისთვის ყველაფერს გავაკეთებ.
კმაყოფილს ეღიმება, ათ წუთში გამოდის იქიდან, თმებს იმშრალებს. შორტებსა და მაისურში ეწყობა, შემდეგ კი ჰოსოკის ძებნას იწყებს, რომელსაც საბოლოოდ აივანზე მდგარს პოულობს სიგარეტით ხელში.
- მე ჯონგუკთან უნდა წავიდე. შენ სანაპიროზე გელოდები, შესასვლელთან პატარა ჯიხური რომ დგას, მანდ გაჩერდი და მომწერე. იცოდე, შენი ყველა ნაბიჯი და ადგილმდებარეობა უნდა ვიცოდე, სხვა შემთხვევაში ყველაფერი წყალში ჩაგვეყრება,- პირში სიგარეტს იჩრის და თითის ქნევით აფრთხილებს,- კარგად დაფიქრდი, სანამ რამეს გააკეთებ და გეგმას არ გადაუხვიო, იცოდე, ცოცხლად დაგმარხავ თუ რამეს გააფუჭებ.
თეჰიონში ტანში ცრის, ავტომატურად უქნევს თავს. ჰოსოკი მხარზე უთათუნებს ხელს, შემდეგ კი ნომრიდან გადის.
~ ~ ~*~*~ ~ ~
წესით ბევრიც აღარ დარჩა, ვფიქრობ თხუთმეტი თავი ექნება ჯამში, თუ მანამდე არ დავასრულე🥱