အပိုင်း (၇) - မစ္စတာ ဖူ
အသစ်၀ယ်လာတဲ့ကွန်ဒုံးက အနည်းငယ် အေးစေတဲ့ဓာတ်ပါ၀င်နေလိမ့်မယ်လို့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး မထင်ထားခဲ့ပေ။
သူတို့ အိပ်ရာထဲမှာ ခဏလောက်ကျီစားနေပြီးနောက် ဖူယွီချန် ကွန်ဒုံးကို စွပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ နည်းနည်း သက်သောင့်သက်သာမဖြစ်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ ကျန်းထုံကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှတော့မပြောခဲ့ပေ။
ဖူယွီချန် အထဲထည့်လိုက်သည့်အချိန်မှာကျန်းထုံထံမှ “ဟမ်?” ဆိုသော အသံထွက်လာခဲ့သည်။ လိင်တံကအနည်းငယ် အေးနေသလိုမျိုး
ခံစားရသည်။
ဖူယွီချန် ကျန်းထုံကို ခဏလောက် ဖက်ထားပြီးနောက် ရုတ်တရက်ပြောလာခဲ့သည်။
“ကိုယ် ဒါကြီးကို မကြိုက်ဘူး”
ကျန်းထုံ မျက်နှာအား ဖွက်လိုက်မိသည်။ သူမ စတိုးဆိုင်ကို သွား၀ယ်တုန်းက ပုံမှန်သုံးနေကြ ကွန်ဒုံးအမျိုးအစားကို မတွေ့တာနဲ့ တွေ့တဲ့ကွန်ဒုံးဘူးကို ကောက်ယူပြီး
၀ယ်လာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
“ဒါက နည်းနည်းထူပြီး.....နည်းနည်းကျပ်တယ်....”
ဖူယွီချန် မျက်မှောင်ကြုံလိုက်ပြီး ခါးကို ပြန်မတ်ကာ ကျန်းထုံအထဲမှ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။
ဖူယွီချန် ကွန်ဒုံးကို ချွတ်လိုက်ပြီး အမှိုက်ပုံးထဲ လွှတ်ပစ်လိုက်တာကို ကျန်းထုံ
မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ ရှင်းပြလိုက်သည်။
“ကျွန်မ ထပ်၀ယ်ထားဖို့ကို မေ့သွားလို့
ဒါကို ပြန်လာတုန်းကမှ အောက်ထပ်က
စတိုးဆိုင်မှာ ၀င်၀ယ်လာခဲ့တာ”
အအေးခံစားချက်ပါတဲ့ ကွန်ဒုံးအပြင် ရာဘာအနံ့ပါသောကွန်ဒုံးလည်း ရှိနေခဲ့သည်။
ဖူယွီချန် အိပ်ရာအစွန်းတွင် ထိုင်ကာ ကျန်းထုံကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။ သူ ဒီတိုင်းလက်လှမ်းလိုက်ပြီး ကျန်းထုံ၏ခါးအား ဖက်လိုက်သည်။
ကျန်းထုံ ဖူယွီချန်ခြေထောက်ကြားထဲရှိ အရာက ဘယ်လောက် ထောင်မတ်နေသေးသည်အား ကြည့်ကာ တွန့်ဆုတ်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်နော် ကျွန်မတို့ ဘာလို့ တခြားနည်းနဲ့ မလုပ်တာလဲ?”
ဖူယွီချန် လှုပ်ရှားမလာသဖြင့် ကျန်းထုံ
ရဲတင်းစွာဖြင့် သူ့လိင်တံအား ထိကိုင်လိုက်သည်။
ဖူယွီချန် ခဏလောက် အံ့ဩသွားခဲ့သည်။ သူ ကြည့်ကာပြုံးလိုက်ပြီး ကျန်းထုံ သူ့ ရင်ခွင်ထဲမှီနိုင်ရန်အတွက် ကောက်ချီယူလိုက်သည်။ ဖူယွီချန် သူမ၏မျက်နှာအား ညှစ်လိုက်ပြီး
“မင်းဒီလိုရဲတင်းမှန်း ကိုယ် အရင်က ဘာလို့ မသိခဲ့ရပါလိမ့်? မင်းက အရမ်းရိုကျိုးသလိုမျိုး ဟန်ဆောင်နေခဲ့တာပေါ့”
ကျန်းထုံ ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး ဖူယွီချန်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီကာ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေခဲ့ပေမဲ့ သူမ နူးညံ့စွာဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည်။
“ဒါဆို ရှင် လိုချင်တာလား မလိုချင်ဘူးလား ”
ဖူယွီချန်သည် ကျန်းထုံအား ညစ်ညမ်းသည့်အတွေးများ ပေါ်ပေါက်လာစေခဲ့သူဖြစ်သည်။ သူ လှည့်လိုက်ပြီး ကျန်းထုံအား အိပ်ရာပေါ်တွင် ပြန်လှဲချလိုက်သည်။ သူမ၏မျက်လုံးများကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ရင်း
“မင်း ဒီအကြောင်းကို သေချာဂရုတစိုက် စဉ်းစားသင့်တယ်။ မင်းသာ ကိုယ်၀န်ရှိသွားပြီး ကလေးရသွားရင် မင်း တာ၀န်ယူဖို့လိုလာလိမ့်မယ်”
ကျန်းထုံ ဖူယွီချန်၏ လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။
“ရှင်က ကလေး မကြိုက်ဘူးလား”
ဖူယွီချန် ကျန်းထုံ၏ မေ့စေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူမ၏နှုတ်ခမ်းအား စူထွက်လာအောင် လက်ဖြင့်ညှစ်လိုက်ပြီး
“ကိုယ်က မင်းကို ဗိုက်ကြီးလာအောင်လုပ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားမှာကို မကြောက်ဘူးလား”
ကျန်းထုံ ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများသည် ပိုပိုပြီးရဲတင်းလာသည်။ သူမ၏ ခြေထောက်များအား ဖူယွီချန်၏ ခါးတွင် ချိတ်လိုက်ပြီး သူ့အား အနားသို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။
ဖူယွီချန် နီရဲပြီး၀င်းလက်ကာ စူထွက်နေတဲ့ ကျန်းထုံ၏နှုတ်ခမ်းအား ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။ ထိုအရာသည် အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။ ဖူယွီချန် သူမအပေါ်တွင် အာရုံစိုက်ထားလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ကျန်းထုံ၏နှုတ်ခမ်းအား ကိုက်လိုက်သည်။
“အာ့”
ကျန်းထုံ သူမ၏ပါးစပ်အကိုက်ခံလိုက်ရကာ နာသွားသည့်အတွက် မျက်မှောင်ကြုပ်လိုက်သည်။
ဖူယွီချန် ကျန်းထုံ၏ပါးအား ညှစ်လိုက်ပြီး သူမကို နမ်းလိုက်သည်။
သူတို့ နမ်းခဲသည့်အတွက် ကျန်းထုံ လန့်သွားခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆို ဖူယွီချန် ကျန်းထုံကို လာရှာကာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ရေချိုးပြီးချိန်တွင် အိပ်ရာထဲသို့သွားကာ ခဏလောက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကျီစားပြီးမှ အတူနေလေ့ရှိသည်။ ဖူယွီချန်က နမ်းတာကိုမကြိုက်လို့ ဒါမှမဟုတ် နမ်းတဲ့နေရာမှာ မတော်လို့ဟု သူမ အမြဲထင်ခဲ့မိသည်။
“မင်း ဘာလို့အံ့သြနေတာလဲ”
ဖူယွီချန် နောက်နည်းနည်းပြန်ဆုတ်ကာ ကျန်းထုံ၏ အံ့ဩနေသော မျက်နှာအမူအရာအား ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်နှာအား ညှင်ညှင်သာသာလေး ပုတ်လိုက်ပြီး
“ပါးစပ်ကို ဖွင့်ထား”
ကျန်းထုံအား ထပ်နမ်းလာခဲ့သည်။ ဖူယွီချန် သူ့လျှာအား သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ကာ လျှာချင်း ရစ်ပတ်နေခဲ့သည်။
အခန်းသည် တော်တော်တိတ်ဆိတ်နေကာ သူတို့သည် အနည်းငယ်သာ အသက်ရှူနေခဲ့သည်။ ကျန်းထုံ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ဖူယွီချန်၏ မျက်လုံးများပိတ်ထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ နှလုံးခုန်နှုန်းသည် ပိုပိုပြီး မြန်ဆန်လာခဲ့သည်။
ကျန်းထုံ အခါခါချုပ်တည်းထားခဲ့သည်။ သူမ ထုတ်ပြီးမပြောရဲပေ။ ဖူယွီချန်၏ အောက်ဘက်ရှိ အရာသည် အရမ်းမာတောင့်နေသည်ကို သူမ ခံစားလိုက်ရတော့ ကျန်းထုံ ထိုအရာအား ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမအထဲသို့ထည့်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။
“ထည့်ပေးပါ.....မစ္စတာ ဖူ”
ဖူယွီချန်၏ အထဲသို့ ထိုးသွင်းပေးရန် ငြင်းဆန်နေမှုအား သူမ ခံစားမိသော်လည်း ကျန်းထုံ တိုးတိုးလေး တောင်းဆိုနေခဲ့သည်။
“လို...လိုချင်တယ်....”
ကျန်းထုံ ဖူယွီချန်၏အရာအား ဝါးမျိုရန်အတွက် သူမ၏ခါးအား မြှောက်လိုက်သည်။ လိင်တံ အထဲသို့ အနည်းငယ်ထိုး၀င်လာချိန်တွင် သူမ ဖူယွီချန်၏ နားအနားသို့ကပ်ကာ ထပ်ပြီး ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့ပေ။
“မစ္စတာဖူ ကျွန်မ....ကျွန်မ ရှင့်ကို ချစ်တယ်”
ဖူယွီချန် ကျန်းထုံ အား ကြည့်လိုက်ပြီး သူမက ညို့ဓာတ်ပါသောအကြည့်ဖြင့် ပြန်ကြည့်နေသည်အား တွေ့လိုက်ရသည်။
ဖူယွီချန် ပါးစပ်ဟလိုက်ပြီး တောင့်မခံနိုင်သော်လည်း ထုတ်ပြောလိုက်သည်။
“ကျန်းထုံ မင်း ကိစ္စတွေကို ဒီလိုမျိုးဖန်တီးရင် ကိုယ့်အတွက် ခက်ခဲသွားလိမ့်မယ်”
ရေချိုးခန်းအတွင်းရှိ ရေသံသည် ရပ်သွားခဲ့သည်။ ကျန်းထုံသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် လှုပ်ရှားမှုတစက်မှမရှိပဲ ဆက်လဲလျောင်းနေဆဲဖြစ်သည်။
အိပ်ခန်းတံခါးသည် လုံး၀ပိတ်ထားခြင်းမဟုတ်သည့်အတွက် ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်သွားကာ ဖူယွီချန် အိမ်တွင်းစီးဖိနပ်များဖြင့် ဧည့်သည်ခန်းဆီသို့ တစ်လှမ်းချင်း လမ်းလျှောက်သွားပြီး တံခါးပိတ်သွား
သည့်အသံအား ကျန်းထုံ ကြားနေရသည်။
ကျန်းထုံ ခွေနေပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ထလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ ၀င်သွားခဲ့သည်။
နောက်နေ့မနက်တွင် သူမ ပုံမှန်အတိုင်း မနက်စာပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။ အသားဆန်ပြုတ်အား ချက်ထားကာ ဆားရည်စိမ်မုန်လာဥဖြူများအား လှီးထားခဲ့သည်။
သူမ ထိုအရာများအား စားပွဲပေါ်တွင် ခင်းကျင်းထားခဲ့သည်။
၇:၃၀ တွင် ဖူယွီချန် ဧည့်ခန်းထဲမှထွက်လာပြီး ဆေးကြောရန်အတွက် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ၀င်သွားခဲ့သည်။ ကျန်းထုံ ဖူယွီချန်
ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်အား စောင့်နေခဲ့သည်။ ပုံမှန်အတိုင်း သူမ ဖူယွီချန်၀တ်မည့် အင်္ကျီအား ကိုင်ထားပေးကာ
သူ နက်တိုင်စည်းနေသည်အား ကြည့်နေခဲ့သည်။
ဖူယွီချန် ဧည့်သည်ခန်းမှထွက်လာပြီးနောက် ထမင်းစားပွဲကို ကျော်သွားသောအခါ ကျန်းထုံ ထုတ်ပြောလာခဲ့သည်။
“မသွားခင် မနက်စာလေးတော့စားသွားပါအုံး မစ္စတာဖူ”
ဖူယွီချန် နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး အလွန်သိမ်မွေ့စွာပြုံးပြရင်း
“ကျေးဇူးပဲ ဒါပေမဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်စရာရှိသေးလို့ မစားတော့ဘူး”
ဆက်ရန်
Paid gp complete ပါ
အပိုင္း (၇) - မစၥတာ ဖူ
အသစ္၀ယ္လာတဲ့ကြန္ဒံုးက အနည္းငယ္ ေအးေစတဲ့ဓာတ္ပါ၀င္ေနလိမ့္မယ္လို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး မထင္ထားခဲ့ေပ။
သူတို႔ အိပ္ရာထဲမွာ ခဏေလာက္က်ီစားေနၿပီးေနာက္ ဖူယီြခ်န္ ကြန္ဒံုးကို စြပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းနည္း သက္ေသာင့္သက္သာမျဖစ္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ က်န္းထံုကို တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ေပမဲ့ ဘာမွေတာ့မေျပာခဲ့ေပ။
ဖူယီြခ်န္ အထဲထည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာက်န္းထံုထံမွ “ဟမ္?” ဆိုေသာ အသံထြက္လာခဲ့သည္။ လိင္တံကအနည္းငယ္ ေအးေနသလိုမ်ိဳး
ခံစားရသည္။
ဖူယီြခ်န္ က်န္းထံုကို ခဏေလာက္ ဖက္ထားၿပီးေနာက္ ရုတ္တရက္ေျပာလာခဲ့သည္။
“ကိုယ္ ဒါႀကီးကို မႀကိဳက္ဘူး”
က်န္းထံု မ်က္ႏွာအား ဖြက္လိုက္မိသည္။ သူမ စတိုးဆိုင္ကို သြား၀ယ္တုန္းက ပံုမွန္သံုးေနၾက ကြန္ဒံုးအမ်ိဳးအစားကို မေတြ့တာနဲ႔ ေတြ့တဲ့ကြန္ဒံုးဘူးကို ေကာက္ယူၿပီး
၀ယ္လာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
“ဒါက နည္းနည္းထူၿပီး.....နည္းနည္းက်ပ္တယ္....”
ဖူယီြခ်န္ မ်က္ေမွာင္ႄကံုလိုက္ၿပီး ခါးကို ျပန္မတ္ကာ က်န္းထံုအထဲမွ ျပန္ထုတ္လိုက္သည္။
ဖူယီြခ်န္ ကြန္ဒံုးကို ခၽြတ္လိုက္ၿပီး အမိႈက္ပံုးထဲ လႊတ္ပစ္လိုက္တာကို က်န္းထံု
ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမ ရွင္းျပလိုက္သည္။
“ကၽြန္မ ထပ္၀ယ္ထားဖို႔ကို ေမ့သြားလို႔
ဒါကို ျပန္လာတုန္းကမွ ေအာက္ထပ္က
စတိုးဆိုင္မွာ ၀င္၀ယ္လာခဲ့တာ”
အေအးခံစားခ်က္ပါတဲ့ ကြန္ဒံုးအျပင္ ရာဘာအနံ႔ပါေသာကြန္ဒံုးလည္း ရိွေနခဲ့သည္။
ဖူယီြခ်န္ အိပ္ရာအစြန္းတြင္ ထိုင္ကာ က်န္းထံုကို ေနာက္ျပန္လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေပမဲ့ ဘာမွမေျပာခဲ့ေပ။ သူ ဒီတိုင္းလက္လွမ္းလိုက္ၿပီး က်န္းထံု၏ခါးအား ဖက္လိုက္သည္။
က်န္းထံု ဖူယီြခ်န္ေျခေထာက္ၾကားထဲရိွ အရာက ဘယ္ေလာက္ ေထာင္မတ္ေနေသးသည္အား ၾကၫ့္ကာ တြန႔္ဆုတ္စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
“ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ကၽြန္မတို႔ ဘာလို႔ တျခားနည္းနဲ႔ မလုပ္တာလဲ?”
ဖူယီြခ်န္ လႈပ္ရွားမလာသျဖင့္ က်န္းထံု
ရဲတင္းစြာျဖင့္ သူ႔လိင္တံအား ထိကိုင္လိုက္သည္။
ဖူယီြခ်န္ ခဏေလာက္ အံ့ဩသြားခဲ့သည္။ သူ ၾကၫ့္ကာႃပံုးလိုက္ၿပီး က်န္းထံု သူ႔ ရင္ခြင္ထဲမွီႏိုင္ရန္အတြက္ ေကာက္ခ်ီယူလိုက္သည္။ ဖူယီြခ်န္ သူမ၏မ်က္ႏွာအား ၫွစ္လိုက္ၿပီး
“မင္းဒီလိုရဲတင္းမွန္း ကိုယ္ အရင္က ဘာလို႔ မသိခဲ့ရပါလိမ့္? မင္းက အရမ္းရိုက်ိဳးသလိုမ်ိဳး ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တာေပါ့”
က်န္းထံု ရွက္ေသြးျဖာသြားၿပီး ဖူယီြခ်န္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ မွီကာ သူ႔ကို ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖခဲ့ေပမဲ့ သူမ ႏူးညံ့စြာျဖင့္ ျပန္ေမးလိုက္သည္။
“ဒါဆို ရွင္ လိုခ်င္တာလား မလိုခ်င္ဘူးလား ”
ဖူယီြခ်န္သည္ က်န္းထံုအား ညစ္ညမ္းသၫ့္အေတြးမ်ား ေပၚေပါက္လာေစခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ လွၫ့္လိုက္ၿပီး က်န္းထံုအား အိပ္ရာေပၚတြင္ ျပန္လွဲခ်လိုက္သည္။ သူမ၏မ်က္လံုးမ်ားကို တၫ့္တၫ့္စိုက္ၾကၫ့္ရင္း
“မင္း ဒီအေၾကာင္းကို ေသခ်ာဂရုတစိုက္ စဉ္းစားသင့္တယ္။ မင္းသာ ကိုယ္၀န္ရိွသြားၿပီး ကေလးရသြားရင္ မင္း တာ၀န္ယူဖို႔လိုလာလိမ့္မယ္”
က်န္းထံု ဖူယီြခ်န္၏ လည္ပင္းအား သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
“ရွင္က ကေလး မႀကိဳက္ဘူးလား”
ဖူယီြခ်န္ က်န္းထံု၏ ေမ့ေစးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းအား စူထြက္လာေအာင္ လက္ျဖင့္ၫွစ္လိုက္ၿပီး
“ကိုယ္က မင္းကို ဗိုက္ႀကီးလာေအာင္လုပ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားမွာကို မေၾကာက္ဘူးလား”
က်န္းထံု ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ပိုပိုၿပီးရဲတင္းလာသည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္မ်ားအား ဖူယီြခ်န္၏ ခါးတြင္ ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး သူ႔အား အနားသို႔ ဆဲြယူလိုက္သည္။
ဖူယီြခ်န္ နီရဲၿပီး၀င္းလက္ကာ စူထြက္ေနတဲ့ က်န္းထံု၏ႏႈတ္ခမ္းအား ေငးၾကၫ့္ေနခဲ့သည္။ ထိုအရာသည္ အရမ္းဆဲြေဆာင္မႈရိွေနသည္။ ဖူယီြခ်န္ သူမအေပၚတြင္ အာရံုစိုက္ထားလိုက္ၿပီးေနာက္ ရုတ္တရက္ သူ႔ပါးစပ္ကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး က်န္းထံု၏ႏႈတ္ခမ္းအား ကိုက္လိုက္သည္။
“အာ့”
က်န္းထံု သူမ၏ပါးစပ္အကိုက္ခံလိုက္ရကာ နာသြားသၫ့္အတြက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လိုက္သည္။
ဖူယီြခ်န္ က်န္းထံု၏ပါးအား ၫွစ္လိုက္ၿပီး သူမကို နမ္းလိုက္သည္။
သူတို႔ နမ္းခဲသၫ့္အတြက္ က်န္းထံု လန႔္သြားခဲ့သည္။ ပံုမွန္ဆို ဖူယီြခ်န္ က်န္းထံုကို လာရွာကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေရခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္တြင္ အိပ္ရာထဲသို႔သြားကာ ခဏေလာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ က်ီစားၿပီးမွ အတူေနေလ့ရိွသည္။ ဖူယီြခ်န္က နမ္းတာကိုမႀကိဳက္လို႔ ဒါမွမဟုတ္ နမ္းတဲ့ေနရာမွာ မေတာ္လို႔ဟု သူမ အၿမဲထင္ခဲ့မိသည္။
“မင္း ဘာလို႔အံ့ၾသေနတာလဲ”
ဖူယီြခ်န္ ေနာက္နည္းနည္းျပန္ဆုတ္ကာ က်န္းထံု၏ အံ့ဩေနေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာအား ၾကၫ့္လိုက္သည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာအား ၫွင္ၫွင္သာသာေလး ပုတ္လိုက္ၿပီး
“ပါးစပ္ကို ဖြင့္ထား”
က်န္းထံုအား ထပ္နမ္းလာခဲ့သည္။ ဖူယီြခ်န္ သူ႔လ်ွာအား သူမ၏ပါးစပ္ထဲသို႔ ထၫ့္ကာ လ်ွာခ်င္း ရစ္ပတ္ေနခဲ့သည္။
အခန္းသည္ ေတာ္ေတာ္တိတ္ဆိတ္ေနကာ သူတို႔သည္ အနည္းငယ္သာ အသက္ရႉေနခဲ့သည္။ က်န္းထံု မ်က္လံုးဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဖူယီြခ်န္၏ မ်က္လံုးမ်ားပိတ္ထားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမ၏ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းသည္ ပိုပိုၿပီး ျမန္ဆန္လာခဲ့သည္။
က်န္းထံု အခါခါခ်ဳပ္တည္းထားခဲ့သည္။ သူမ ထုတ္ၿပီးမေျပာရဲေပ။ ဖူယီြခ်န္၏ ေအာက္ဘက္ရိွ အရာသည္ အရမ္းမာေတာင့္ေနသည္ကို သူမ ခံစားလိုက္ရေတာ့ က်န္းထံု ထိုအရာအား ဆဲြယူလိုက္ၿပီး သူမအထဲသို႔ထၫ့္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
“ထၫ့္ေပးပါ.....မစၥတာ ဖူ”
ဖူယီြခ်န္၏ အထဲသို႔ ထိုးသြင္းေပးရန္ ျငင္းဆန္ေနမႈအား သူမ ခံစားမိေသာ္လည္း က်န္းထံု တိုးတိုးေလး ေတာင္းဆိုေနခဲ့သည္။
“လို...လိုခ်င္တယ္....”
က်န္းထံု ဖူယီြခ်န္၏အရာအား ဝါးမ်ိဳရန္အတြက္ သူမ၏ခါးအား ၿမွောက္လိုက္သည္။ လိင္တံ အထဲသို႔ အနည္းငယ္ထိုး၀င္လာခ်ိန္တြင္ သူမ ဖူယီြခ်န္၏ နားအနားသို႔ကပ္ကာ ထပ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေတာ့ေပ။
“မစၥတာဖူ ကၽြန္မ....ကၽြန္မ ရွင့္ကို ခ်စ္တယ္”
ဖူယီြခ်န္ က်န္းထံု အား ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး သူမက ညို႔ဓာတ္ပါေသာအၾကၫ့္ျဖင့္ ျပန္ၾကၫ့္ေနသည္အား ေတြ့လိုက္ရသည္။
ဖူယီြခ်န္ ပါးစပ္ဟလိုက္ၿပီး ေတာင့္မခံႏိုင္ေသာ္လည္း ထုတ္ေျပာလိုက္သည္။
“က်န္းထံု မင္း ကိစၥေတြကို ဒီလိုမ်ိဳးဖန္တီးရင္ ကိုယ့္အတြက္ ခက္ခဲသြားလိမ့္မယ္”
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းရိွ ေရသံသည္ ရပ္သြားခဲ့သည္။ က်န္းထံုသည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ လႈပ္ရွားမႈတစက္မွမရိွပဲ ဆက္လဲေလ်ာင္းေနဆဲျဖစ္သည္။
အိပ္ခန္းတံခါးသည္ လံုး၀ပိတ္ထားျခင္းမဟုတ္သၫ့္အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပြင့္သြားကာ ဖူယီြခ်န္ အိမ္တြင္းစီးဖိနပ္မ်ားျဖင့္ ဧၫ့္သည္ခန္းဆီသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလ်ွာက္သြားၿပီး တံခါးပိတ္သြား
သည့္အသံအား က်န္းထံု ၾကားေနရသည္။
က်န္းထံု ေခြေနၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္ေန့မနက္တြင္ သူမ ပံုမွန္အတိုင္း မနက္စာျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။ အသားဆန္ျပဳတ္အား ခ်က္ထားကာ ဆားရည္စိမ္မုန္လာဥျဖဴမ်ားအား လွီးထားခဲ့သည္။
သူမ ထိုအရာမ်ားအား စားပဲြေပၚတြင္ ခင္းက်င္းထားခဲ့သည္။
၇:၃၀ တြင္ ဖူယီြခ်န္ ဧၫ့္ခန္းထဲမွထြက္လာၿပီး ေဆးေၾကာရန္အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားခဲ့သည္။ က်န္းထံု ဖူယီြခ်န္
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္အား ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ပံုမွန္အတိုင္း သူမ ဖူယီြခ်န္၀တ္မၫ့္ အက်ႌအား ကိုင္ထားေပးကာ
သူ နက္တိုင္စည္းေနသည္အား ၾကၫ့္ေနခဲ့သည္။
ဖူယီြခ်န္ ဧၫ့္သည္ခန္းမွထြက္လာၿပီးေနာက္ ထမင္းစားပဲြကို ေက်ာ္သြားေသာအခါ က်န္းထံု ထုတ္ေျပာလာခဲ့သည္။
“မသြားခင္ မနက္စာေလးေတာ့စားသြားပါအံုး မစၥတာဖူ”
ဖူယီြခ်န္ ေနာက္ျပန္လွၫ့္ၾကၫ့္လာၿပီး အလြန္သိမ္ေမြ့စြာႃပံုးျပရင္း
“ေက်းဇူးပဲ ဒါေပမဲ့ ကုမၸဏီမွာ လုပ္စရာရိွေသးလို႔ မစားေတာ့ဘူး”
ဆက္ရန္
Paid gp complete ပါ