Pff, waarom willen ze me uithuwelijken? Ik zit nog steeds te piekeren over de woorden van mijn vader..
Ik heb hem toch niks aangedaan? En met wie wilt hij mij uit huwelijken? Vragen door mijn hoofd, maar ik durf ze niet te stellen. Bang voor nog een reactie..
Ik besluit maar om op te staan uit mijn bed en stap de douche in en kleed me daarna om. Ik ga gewoon in een joggingsbroek met een t-shirt van burberry. Ik doe mijn haren in een warrige knot en loop naar beneden.
Ik kijk op de klok. 'Hmm het is nog maar 11:30, zou m'n moeder een boodschappenlijst hebben gemaakt' mompel ik tegen mezelf.
Ik loop naar het tafeltje waar meestal het boodschappenlijstje ligt. En ja hoor, er ligt er 1. Ik kijk op het boodschappenlijstje en zie enorm veel dingen. Melk, koekjes, aardbeien, thee, chips, schooldrinken, schoolkoek, cola, dubbelfris, toetjes voor na het eten, en ingredienten voor het eten.. Skeer. 😂
Ik kijk nog even tv en net voordat het 12:00 uur is loop ik naar de gang. Ik trek mijn louboutin sneakers aan en een zwart jasje. Ik pak de vespa sleutels en rij richting de AH XXL. Puur omdat dat meer dingen zijn en ik verveel me toch dus heb ik wat te doen voor een lange tijd. Ik hoor jongens fluiten maar ik negeer ze en aangekomen bij de AH zie ik Yassine met een meisje en zijn vrienden. Dat meisje staat omarmt met een vriend van hem, gelukkig maar niet met Yassine.
Huh wacht, ik vind Yassine helemaal niet leuk.. Of wel? Als ik hem met een meisje zie doet dat me verschrikkelijk veel pijn. Zou hij wel het zelfde voor mij voelen? En even denk ik weer aan het uithuwelijken.. Mijn vader heeft al een man voor mij dus een kans met Yassine zit er niet meer in, jammer ik verdrietig in mijn hoofd.
Ik zet de vespa opslot en loop naar binnen. Ik pak het boodschappenlijstje tevoor schijn en net dat ik me wil omdraaien, zie ik...
Yassine
"Hey, alles goed?" vraagt hij dan.
Ik kijk hem aan, zijn mooie ogen, mooie grote spieren. (Niet te groot natuurlijk) eigelijk is gewoon zijn hele lichaam perfect. En dan besef ik dat ik naar hem loop te staren en schud mezelf wakker.
"Uhh, heyy" zeg ik verwarrend.
Hij glimlacht naar mij en ik glimlach terug. Ondertussen voel ik dat mijn blood stijgt naar mijn hoofd, een rood hoofd dus..
"Alles goed?" vraagt hij nog een keer.
Ik kijk hem aan en schud 'ja'
"En met jou?" vraag ik.
"Zeker, zin om binnenkort iets af te spreken?" vraagt hij met een blije twinkeling in zijn ogen.
Ik kijk hem verlegen aan, tuurlijk ben ik blij en zou ik een vreugdedansje willen doen. Maar dat ga ik dus echt niet doen..
"Uh ja, leuk" ik kijk meteen verlegen weg. Hij kijkt me aan en pakt me handen vast.
"Weetje, je bent zo schattig als je bloost" hij geeft me een knuffel en ik bloos weer.
"Uhh dankje,doei!" Ik loop snel weg en denk weer even aan de boodschappen.
Oke het boodschappen lijstje. Ik pak het erbij en haal snel alles. Ik reken af en loop naar mijn vespa.
Van ver af zie ik Yassine staan, ik zie dat hij naar mij kijkt en hij zwaait, ik zwaai verlegen terug. Gelukkig kan hij dat niet zien. Van ver af hoor ik zijn vrienden praten, zovan; 'Nice chick gefixt a mattieee"
Ik doe me oordoppen in en rij terug naar huis. Ik leg de boodschappen op de aanrecht en trek me jas en schoenen uit en loop terug naar de boodschappen. Ik leg alles op de juiste plek en dan komt m'n vader.
Hij komt naast me zitten op bank en kijkt me aan.
Oh shit, wat wilt hij nu weer zeggen.
"Ghislaine?" moppert hij.
"Ja papa?" zeg ik zacht en halfverdrietig.
"Volgende week komen de ouders van je man, waarmee je gaat trouwen" hij kijkt me blij aan.
Het geluk spat van hem af. Maar van mij? Nee.. Ik hou niet eens van die man.. En hij zei zelf, liefde moet vanzelf komen en niet worden uitgekozen. Maar ja ik moet mijn ouders gelukkig maken.. That's all.
Ik begin te huilen.
"Prinses wat is er?" vraagt mijn vader.
"Ik wil niet trouwen" komt er moeilijk uit mijn mond.
"Ik wil niet trouwen met iemand waar ik niet van hou, en die ik niet eens ken, en die al helemaal niet met liefde is uitgekozen! Je zij zelf dat ik mijn eigen man mocht uitkiezen.. En dat het uit liefde moet." ik kijk hem verdrietig aan.
"Geloof me benti, na de huwelijk hou je van hem." Ik kijk hem boos aan.
"Je hebt gezegt mij NOOIT uit te huwelijken! En wat doe je nu?" Schreeuw ik naar hem.
Hij kijkt me aan, en PATS. De aller eerste klap van mijn vader..
"Spreek me nooit meer op zo'n taal aan. Ik heb je wel opgevoed!" Hij kijkt me boos aan. Ik schrik van zijn actie.
"Naar je kamer nu!" Op dat moment kwam mijn broer binnen. Hij ziet mij huilen en kijkt me vader boos en verbaasd aan. Volgens mij heeft hij het ook niet verwacht...
Woorden: 871
Stem op mn verhaal.
Gepubliceerd op: 7 januari 2016.