Βρισκόμασταν στην Φιλανδία πλέον. Είχαν περάσει πέντε ολόκληρες ημέρες και είχα τον Harry ακόμα να περιμένει απάντηση από εμένα, για μία ακόμα ευκαιρία. Δεν ήθελα να του απαντήσω ακόμα, προτιμούσα να μείνουμε λίγο έτσι ώστε να δούμε τι θα γίνει και ύστερα θα του απαντούσα. Ήμουν ανακουφισμένη που ο Harry δεν με πίεζε τόσο πολύ πλέον.
Τις δύο πρώτες ημέρες συνεχώς δεν με άφηνε σε ησυχία. Μου μιλούσε συνεχώς για το ίδιο θέμα: εμάς. Μάλιστα, προσπάθησε πολλές φορές να με φιλήσει αλλά του ξεκαθάρισα, ίσως λίγο απότομα, να μην το ξανακάνει. Φαινόταν τόσο σοκαρισμένος και πληγωμενος εκείνη την στιγμή και ίσως γι'αυτό κρατούσε την απόστασή του πλέον. Μιλούσαμε, αλλά μόνο τα τυπικά.
Κάτι που με έκανε πιο ανακουφισμένη είναι το γεγονός πως δεν μέναμε σε σουίτα, αλλά σε ξεχωριστά δωμάτια. Ο Louis και εγώ μέναμε στο ίδιο δωμάτιο, όπου είχε δύο ξεχωριστά ημίδιπλα κρεβάτια, ο Niall και η Kelsey μαζί, ο Zayn και ο Liam εξίσου μαζί ενώ ο Harry είχε το δικό του δωμάτιο.
Βρισκόμουν στο δωμάτιό μου με τον Louis και τον Liam, οι οποίοι είχαν βγει στο μπαλκόνι και μιλούσαν φωνάζοντας στις fans, οι οποίες τσίριζαν.
Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναβγώ μαζί τους, έξω στο μπαλκόνι γιατί πριν που το έκανα, επιχείρησαν να με πετάξουν από το μπαλκόνι, ήμουν έτοιμη να κλάψω από τον φόβο μου, ο Louis με είχε σηκώσει και με κρατούσε απ'την έξω μεριά του μπαλκονιού ενώ ο Liam γελούσε και του έλεγε πως ήταν επικίνδυνο, αλλά συνέχισε να γελάει με εμένα όπου τσίριζα και κρατούσα σφιχτά τον Louis.
Όταν με άφησε τελικά κάτω, ήμουν βουρκωμένη και μπήκα εκνευρισμένη και τρομερά φοβισμένη μέσα στο δωμάτιο αποφασίζοντας πως δεν θα μιλούσα στα δύο αγόρια ξανά.
Λέμε τώρα...
Ήταν αρκετά βαρετά να κάθομαι μόνη μου στο δωμάτιο, οπότε αποφάσισα να πάω στο δωμάτιο του Niall και της Kelsey στο τέλος του διαδρόμου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου, αφήνοντας το κινητό μου εκεί αφού δεν πρόκειται να το χρειαζόμουν και προχώρησα έως την πόρτα. Πριν προλάβω να την ανοίξω, ακούστηκαν χτύποι απ'έξω.
Έσμιξα τα φρύδια μου και άνοιξα την πόρτα βλέποντας μπροστά μου έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου με έναν πιτσαδώρο να στέκεται δίπλα του.
"Γεια σας. Ήρθαν οι πίτσες που παραγγείλατε!"
Μίλησε ο άντρας όπου φορούσε την στολή του προσωπικού του ξενοδοχείου.
"Ω." Ήταν το μόνο που είπα. Ποιες πίτσες; "Δώστε μου ένα λεπτό." Τους είπα με ένα μικρό χαμόγελο και γύρισα περπατώντας προς το μπαλκόνι.
"Παραγγείλατε πίτσες;"
Ρώτησα τα δύο αγόρια και ο Louis αμέσως γύρισε να με κοιτάξει.
"Ναι. Ήρθε ο τύπος για να τον πληρώσουμε;"
Με ρώτησε ο Louis.
"Ναι αλλά που είναι οι πίτσες;"
Τον ρώτησα καθώς τον ακολούθησα μέσα στο δωμάτιο.
"Είναι για τα κορίτσια κάτω."
Μου απάντησε καθώς έβγαλε το πορτοφόλι του από την τσέπη του μαύρου τζιν που φορούσε.
"Τι γλυκό, omg."
Μουρμούρισα στον εαυτό μου καθώς κοιτούσα τον Louis να πληρώνει τον πιτσαδώρο.
Όταν τελείωσε έκλεισε την πόρτα έχοντας χαιρετήσει τους δύο άντρες αφού πρώτα έδωσε στον υπάλληλο του ξενοδοχείου φιλοδώρημα.
"Πόσες πίτσες πήρατε;"
Τον ρώτησα ελαφρώς σοκαρισμένη με το ποσό που πλήρωσε, αλλά ύστερα θυμήθηκα ποιοι είναι.
"Δώδεκα."
Απάντησε με ένα μικρό γελάκι.
"Είστε υπέροχοι. Γιατί δεν πήρατε και για εσάς;"
"Ίσως πάμε όλοι για φαγητό αργότερα, οπότε."
Απάντησε ανασηκώνοντας τους ώμους του.
Του χαμογέλασα ενώ ύστερα θυμήθηκα που υποτίθεται δεν του ξαναμιλούσα.
"Εγώ πάω έξω."
Με ενημέρωσε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
"Εγώ πάω στα παιδιά."
Του είπα αλλά είχε ήδη βγει στο έξω μπαλκόνι.
Βγήκα από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω μου και άρχισα να προχωράω προς το τέλος του διαδρόμου. Ο διάδρομος ήταν ήσυχος και άδειος.
Ήμουν κοντά στο δωμάτιο του Harry και την ίδια στιγμή άνοιξε η πόρτα κάνοντάς με να σταματήσω να περπατάω. Ακούστηκε ένας βήχας και ύστερα τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα αντικρίζοντας το άτομο που έβγαινε από το δωμάτιο του Harry.
H Elizabeth.
Ένιωσα το στήθος μου να σφίγγεται καθώς εκείνη περπάτησε δίπλα μου προσπερνώντας με, χωρίς να μου ρίξει ούτε ένα βλέμμα. Ο Harry εμφανίστηκε και στάθηκε δίπλα στην πόρτα και σύντομα τα μάτια μας συναντήθηκαν για μερικά δευτερόλεπτα, μέχρι που με την άκρη του ματιού μου είδα τον Paul να εμφανίζεται δίπλα στον Harry.
Πήρα τα μάτια μου από τον Harry και γύρισα προς τον Paul με ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη μου.
"Γεια σας."
Μίλησα ήρεμα και ο Paul μου χαμογέλασε.
"Γεια σου Audrey." Μου είπε στον ίδιο τόνο με εμένα. "Λοιπόν, εγώ φεύγω." Είπε κοιτώντας τον Harry. Ο Harry κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, μεταβίας τραβώντας τα μάτια του από πάνω μου.
"Αντίο."
Είπα και άρχισα να προχωράω ξανά, νιώθοντας τους ώμους να χαλαρώνουν εφόσον ο Harry δεν ήταν μόνος στο δωμάτιό του με την Elizabeth.
"Aud!"
Άκουσα τον Harry να ψιθυρίζει φωναχτά αλλά τον αγνόησα και συνέχισα να προχωράω. Σύντομα ακούστηκε μια πόρτα και υπέθεσα πως μπήκε στο δωμάτιό του.
Όταν έφτασα έξω από το δωμάτιο του Niall και της Kelsey χτύπησα αλλά δεν άνοιξε κανείς. Χτύπησα περίπου τρεις φορές αλλά δεν έλαβα απάντηση ξανά.
"Η πόρτα είναι ανοιχτή, ξέρεις."
Άκουσα μια πολλή γνωστή φωνή από πίσω μου κάνοντάς με να αναπηδήσω στην θέση μου.
"Τι κάνεις εδώ;"
Απάντησα στον Harry, νιώθοντας την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα
"Με αγνοείς εντελώς."
Μου είπε καθώς ένιωσα το χέρι του να πιάνει το μπράτσο μου.
"Δεν σε αγνοώ, απλά ήθελα, αμμ, να έρθω στα παιδιά, πότε σε αγνόησα;"
Τον ρώτησα αποφεύγοντας το βλέμμα του. Τα μάτια του με έκαιγαν για ακριβώς ένα λεπτό, πράγμα που ένιωθα σαν να ήταν αιώνες. Τον άκουσα να ξεφυσσάει και ρίχνοντάς του μια γρήγορη ματιά, άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο.
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα στο θέαμα μπροστά μου. Η Kelsey βρισκόταν ημίγυμνη κάτω από τον εξίσου ημίγμνο Niall και φιλιόντουσαν.
"Χριστέ μου!"
Αναφώνησα ενώ αμέσως το μετάνιωσα και κάλυψα το στόμα μου κάνοντας ένα βήμα πίσω, καταλήγοντας να σκουντήξω επάνω στον Harry.
Ο Niall κατέβηκε σε δευτερόλεπτα από την Kelsey καθώς η Kelsey τσίριξε και άρπαξε το σεντόνι του κρεβατιού για να καλυφτεί.
"Τι στον διάολο κάνετε εσείς εδώ;"
Φώναξε ο Niall, φαινόταν πραγματικά σοκαρισμένος, το πρόσωπό του είχε γίνει κατακόκκινο.
"Απλά περάσαμε να πούμε ένα γεια."
Απάντησε ο Harry με έναν ήρεμο τόνο στην φωνή του.
"Διάολε! Γιατί δεν χτυπάτε;"
Συνέχισε να φωνάζει ο Niall.
"Χτύπησα τέσσερις φορές!"
Του απάντησα.
"Αλλά ήσασταν πολύ απασχολημένοι να φασώνεστε, για να ακούσετε."
Πρόσθεσε o Harry.
"Αυτό είναι τόσο ντροπιαστικό."
Μουρμούρισε η Kelsey καλύπτοντας με τα χέρια της το πρόσωπό της.
"Εμείς φεύγουμε. Κλειδώστε αυτή την φορά την πόρτα πριν σαν πιάσουν στο καλό."
Είπε ο Harry γελώντας καθώς πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και με τράβηξε ελαφρά έξω από το δωμάτιο.
"Φύγε, μαλάκα!"
Φώναξε ο Niall καθώς βγήκαμε έξω από το δωμάτιο γελώντας.
"Δεν το πιστεύω πως τους είδαμε έτσι."
Είπε ο Harry με ένα μικρό χαριτωμένο γελάκι.
"Η Kelsey δεν θα το ξεχάσει ποτέ αυτό."
Γέλασα μαζί του καθώς ένιωσα τον αντίχειρά του να αρχίζει να χαϊδεύει απαλά την πλευρά μου. Το γέλιο μου σταμάτησε και διακριτικά απομακρύνθηκα από κοντά του, το χέρι του αργά άφησε την μέση μου και βρέθηκε μέσα στα μαλλιά του. Ήμουν σίγουρη πως ήθελε να πει κάτι γι'αυτό αλλά δεν το έκανε.
Φτάσαμε έξω από το δωμάτιό του και ήμουν έτοιμη να τον χαιρετήσω και να γυρίσω στο δωμάτιό μου αναγκαστικά, αλλά με σταμάτησε.
"Έλα μέσα...αμμ, άμα θες."
Μου είπε κοιτώντας σαν να με παρακαλούσε.
"Δεν-"
"Για λίγο, θέλω να μιλήσουμε."
Είπε ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου του.
"Εντάξει."
Απάντησα ξεφυσσώντας.
Ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του Harry και αμέσως άνοιξε περισσότερο την πόρτα ώστε να περάσω μέσα.
Μπήκα μέσα και κοίταξα γύρω μου το όμορφα διακοσμημένο δωμάτιο όπου έμενε. Ο Harry έκλεισε την πόρτα και προχώρησε παίρνοντας μια θέση στο κρεβάτι του.
"Έλα εδώ."
Είπε χτυπώντας με το χέρι του το στρώμα.
Πλησίασα στο κρεβάτι και έκατσα δίπλα του κρατώντας μια μικρή απόσταση ανάμεσά μας.
"Λοιπόν..."
Ξεκίνησα να μιλάω.
"Λοιπόν...πως πάει;"
Ρώτησε κοιτώντας τα χέρια του. Έπαιζε με τα δαχτυλίδια του και κατάλαβα πως ένιωθε αμήχανα.
"Όλα καλά, εσύ;"
Απάντησα και ο Harry αμέσως με κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια του.
"Δεν είναι τίποτα καλά, εντάξει; Με έχεις τόσες μέρες σε αναμονή και συμπεριφέρεσαι σαν να μην συμβαίνει τίποτα."
Είπε μονότονα. Έμεινα να τον κοιτάζω δίχως να είμαι σίγουρη για το τι πρέπει να πω.
"Ε-Εγω- Απλά χρειάζομαι λίγο χρόνο, εντάξει;"
"Απλά πες μου εάν θες να είμαστε μαζί ή όχι. Σου εξήγησα τα πάντα, είπες πως με πιστεύεις. Είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί σου και εσύ είσαι, το ξέρω, μου το έχεις πει. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρειάζεσαι τόσο χρόνο για να σκεφτείς."
Μίλησε, ο τόνος της φωνής του μαλάκωσε.
"Απλά σκέφτομαι αν όντως αξίζει να δώσω μια ακόμα ευκαιρία στην σχέση μας."
Μουρμούρισα και χωρίς να το περιμένω, ο Harry γονάτισε ανάμεσα στα πόδια μου, τα χέρια του Harry έπιασαν το πρόσωπό μου τρυφερά.
"Γαμώτο Aud. Μωρό μου φυσικά και αξίζει! Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα που να μας χωρίσει ξανά, μ'ακούς; Στο υπόσχομαι."
Μίλησε ήρεμα. Η καρδιά μου αναπήδησε από την θέση της και ξαναεπέστρεψε.
Δάγκωσα έντονα το κάτω χείλος μου κρατώντας την οπτική επαφή μαζί του. Με κοίταζε τόσο έντονα, τα μάτια του γυάλιζαν. Για μισό δευτερόλεπτο τα μάτια μου έπεσαν στα χείλη του, η γλώσσα του παιρνούσε από πάνω τους, υγραίνοντάς τα.
Έτσι ξαφνικά, ο Harry κόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και δεν ανταπέδωσα στο φιλί. Τράβηξα τα χέρια του από το πρόσωπό μου και απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά του.
"Γιατί το έκανες αυτό;"
Ρώτησα ελαφρώς σοκαρισμένη. Ο Harry με κοίταξε στα μάτια, ήταν σαν να ήταν έτοιμος να κλάψει.
"Γιατί το κάνεις τόσο δύσκολο;"
Ρώτησε σχεδόν ψιθυριστά.
Ξεφύσηξα και άφησα το σώμα μου να πέσει πίσω, τα χέρια μου κάλυψαν το πρόσωπό μου. Αυτός το κάνει πιο δύσκολο, γιατί πρέπει να με κοιτάζει με αυτόν τον τρόπο;
Ένιωσα το στρώμα του κρεβατιού να βουλιάζει και κατάλαβα πως ο Harry σηκώθηκε από το πάτωμα και κάθισε στο κρεβάτι.
Το χέρι του ακούμπησε πάνω στο στομάχι μου και αμέσως τράβηξα τα χέρια μου από το πρόσωπό μου. Τον κοίταξα καθώς πλησίασε πιο κοντά μου. Η μύτη του σχεδόν ακουμπούσε την δική μου. Τα μάτια του δεν άφηναν τα δικά μου, η ανάσα του έπεφτε πάνω στο πρόσωπό μου.
"Μην με σπρώξεις."
Παρακάλεσε και κλείνοντας αργά τα μάτια του, φίλησε πεταχτά τα χείλη μου. Έμεινα να τον κοιτάζω, χωρίς να κουνιέμαι.
Το χέρι του όπου βρισκόταν στο στομάχι μου, τοποθετήθηκε πίσω στην μέση μου και με τράβηξε κοντά του. Σύντομα το σώμα μου βρέθηκε επάνω στο δικό του.
Χωρίς να σκέφτομαι τι κάνω, έσκυψα και τον φίλησα. Τα χέρια του αμέσως αγκάλιασαν την μέση μου, μπορούσα να τον νιώσω να χαμογελάει μέσα στο φιλί. Η γλώσσα του πέρασε αδέξια πάνω από το κάτω χείλος μου και εισήλθε στο στόμα μου. Με ένα μικρό βογγητό έπιασα το πρόσωπό του στα χέρια μου και σταμάτησα το φιλί.
Τα μάτια του Harry άνοιξαν αμέσως και με κοίταξαν ανήσυχα, τα χέρια του έσφιξαν περισσότερο την μέση μου.
"Τι έγινε;"
Ρώτησε ελαφρά λαχανιασμένος.
"Τι στο καλό μου κάνεις; Μου λες;"
Τον ρώτησα αγνοώντας την ερώτησή του.
Ο Harry με κοίταξε μπερδεμένος. "Τι εννοείς; Τι σου κάνω;" Ρώτησε.
"Γιατί πάντα με ρίχνεις; Τι κάνεις;"
Ο Harry χαμογέλασε. "Δεν κάνω τίποτα εγώ μωρό μου. Δεν φταίω εγώ που είμαι ακαταμάχητος." Απάντησε με έναν ψεύτικο αναστεναγμό.
Στριφογύρισα τα μάτια μου και έκανα να σηκωθώ από πάνω του αλλά με σταμάτησε σφίγγοντας με περισσότερο επάνω του.
"Δεν πας πουθενά." Μίλησε με σοβαρό τόνο στην φωνή του. "Διάολε, φίλα με. Με βασάνιζες πέντε ολόκληρες μέρες." Μουρμούρισε κοιτάζοντας τα χείλη μου.
"Δεν άξιζε;"
"Φυσικά και άξιζε. Με έκανε να συνειδητοποιήσω το πόσο πολύ ηλίθιος είμαι."
"Νόμιζα πως ήξερες ήδη πως ήσουν."
"Ναι αλλά τώρα πραγματικά το πι- Περίμενε τι; Πιστεύεις πως είμαι ηλίθιος;"
Ρώτησε έχοντας μείνει με το στόμα ανοιχτό.
"Δεν είπα κάτι τέτοιο! Απλά έχεις ξαναπεί πως είσαι ηλίθιος..."
"Εντάξει, τέλος πάντων."
Είπε καθώς ακούμπησα το κεφάλι μου στο στέρνο του. Τα χέρια του πέρασαν κάτω από το ύφασμα της μπλούζας μου και άρχισαν να χαϊδεύουν χαμηλά την μέση μου.
Μείναμε έτσι για μερικά λεπτά μέχρι που το κινητό του Harry άρχισε να χτυπάει. Το έβγαλε από την τσέπη του τζιν του χωρίς να χρειαστεί να κουνηθώ από πάνω του. Κοίταξε την οθόνη ύστερα απάντησε στην κλήση τοποθετώντας το τηλέφωνο στο αυτί του.
"Hey Gem. Τι έγινε;" Μίλησε προφανώς στην Gemma. "Είναι εδώ μαζί μου, γιατί;" Είπε και με κοίταξε με ένα μικρό χαμόγελο ενώ ύστερα μου έδωσε το κινητό του. Σήκωσα το κεφάλι μου από το στέρνο του και πήρα το κινητό στα χέρια μου.
Τοποθέτησα το κινητό στο αυτί μου. "Γεια σου Gemma." Μίλησα μέσα στο τηλέφωνο.
"Audrey! Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνό σου; Σου τηλεφωνούσα!"
Άκουσα την Gemma να λέει από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου.
"Αμμ, το έχω αφήσει στο δωμάτιό μου. Δεν το πήρα μαζί μου."
Της απάντησα ειλικρινά.
"Ω, εντάξει, τέλος πάντων. Απλά ήθελα να σου υπενθυμίσω πως σε μια εβδομάδα είναι ο γάμος των γονιών μας και πρέπει να έρθεις το συντομότερο πίσω. Χρειαζόμαστε βοήθεια εδώ με τις τελευταίες ετοιμασίες!"
Μίλησε φωναχτά, ο ενθουσιασμένος της ήταν προφανής.
"Ω! Φυσικά. Θα κλείσω το πρώτο εισιτήριο για Λονδίνο που θα βρω!"
"Άσε τον Harry να το κανονίσει αυτό. Αύριο κιόλας θα πετάς Λονδίνο."
Είπε και γέλασα συμφωνώντας μαζί της.
"Ωστόσο θα ήθελα να μιλήσουμε όταν γυρίσεις."
Πρόσθεσε η Gemma. Ο Harry καθ'όλη την διάρκεια με κοιτούσε απορημένος.
"Αμμ, εντάξει."
Της απάντησα ξέροντας ήδη για ποιο πράγμα ήθελε να μιλήσουμε.
"Τέλος πάντων, αυτό ήθελα να σου πω. Δώσε φιλιά σε όλους, τα λέμε σύντομα. Αντίο!"
"Επίσης. Αντίο!"
Της είπα και τερμάτισα την κλήση. Έδωσα το τηλέφωνο στον Harry και αυτός το πήρε και το πέταξε πάρα πέρα στο κρεβάτι.
"Τι σου είπε;"
Ρώτησε κοιτώντας με, με ένα μικρό συνοφρύωμα.
"Πως πρέπει να γυρίσω στο Λονδίνο διότι χρειάζονται βοήθεια με τις τελευταίες ετοιμασίες του γάμου, όπου είναι σε μια εβδομάδα περίπου." Του απάντησα ειλικρινα ενω ύστερα θυμήθηκα κάτι που με έκανε να πεταχτώ από το σώμα του Harry. "Θεέ μου, δεν έχω αγοράσει καν φόρεμα!" Αναφώνησα θέλοντας να με μουτζώσω εκείνη ακριβώς την στιγμή. Ο Harry πέρασε τα χέρια του γύρω από το στομάχι μου και με έφερε κοντά του, κάνοντάς με να καθίσω στα πόδια του.
"Aud ηρέμησε...το έχω ήδη υπό έλεγχο αυτό και νομίζω πως θα σ'αρέσει. Βασικά είμαι σίγουρος πως θα σ'αρέσει. Δεν πρόκειται να το δεις βέβαια μέχρι την ημέρα του γάμου." Είπε με ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη του. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα. Μου αγόρασε φόρεμα; Πότε; Που; "Πότε πρέπει να φύγεις;" Ρώτησε χωρίς να με αφήσει να σχολιάσω το γεγονός πως μου αγόρασε φόρεμα.
Τον κοίταξα έκπληκτη στα μάτια, χωρίς να μπορώ να πιστέψω πως μου αγόρασε φόρεμα. "Το συντομότερο." Απάντησα δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου.
"Θα το κανονίσω εγώ αυτό."
Είπε χαμογελώντας μου.
"Αυτό μου είπε η Gemma."
Του είπα με ένα μικρό γελάκι.
"Φυσικά και το είπε." Είπε στριφογυρίζοντας τα μάτια του. Ο Harry με φίλησε πεταχτά στα χείλη και ύστερα στο μάγουλο. "Μείνε εδώ μαζί μου απόψε...ίσως αύριο να φύγεις. Τόσες μέρες κοιμόμασταν χωριστά." Ψιθύρισε πάνω στα χείλη μου.
"Εντάξει."
Του είπα χωρίς να μπορώ να κρύψω το χαμόγελό μου.
"Αυτό είναι το κορίτσι μου."
Hello from the other siiiiiiiide.
Πάνε ΤΟΟΟΟΟΟΣΕΣ μέρες ξέρω γω αλλά συγγνώμη ήρθε η κολλητή μου από Κρήτη και ξέρετε, ούτε χρόνος για χέσιμο. 😂😂😂
Έγραφα 1:30 ώρες το μεσημέρι και 2:30 τώρα... Η ώρα είναι 3:30 το πρωί... ξενυχτησα για σας ρε :'(
***ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΛΑΘΗ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΑΛΛΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΌΡΘΙΑ!!! ΘΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΏΣΩ ΑΎΡΙΟ I PROMISE :"(
Δεν ξέρω πως ήταν αυτή η μαλακιούλα...αλλά ήταν μεγάλο δεν μπορείτε να πείτε ://
Πάντως ελπίζω να σας άρεσε!!!
Κοντεύει ο ΓΑΜΟΣ *0*
Ψηφίστε και σχολιάστε άμα θέλετε... δεν κοστίζει τίποτα. :'(
Τα λέμε ελπίζω ΣΥΝΤΟΜΑΑΑΑΑΑ ❤