មកវិញហើយនឹកទេ:(
ភាគ៧
#ប៊ូសាន
«បងសំម្លាញ់!!!មកហូបបាយមកទាន់ម្ហូបក្ដៅៗ»សំម្លេងឡើងរលួយដូចទឹកស្អុយពិននឹងហើយគួរថាមីមិត្តពស់វែកណាហើយមែនទេ•,•
«បាទ!!បងទៅឥឡូវហើយ ចុះឯងណាកូនស៊ូនោះមិនទាន់មកផ្ទះទេឬ?»
«ទៅដើរលេងជាមួយមិត្តបាត់ទៅហើយ»អ្នកស្រីរ៉ូណានិយាយហីៗព្រោះវាជាទម្លាប់នាងទៅហើយដើរលេងមិនស្គាល់យប់
បន្ទាប់ពីទទួលទានអាហារពេលល្ងាចរួចហើយអ្នកជាប្រពន្ធក៏យកចានដើម្បីទៅលាងព្រោះពេលនេះគ្មានអ្នកបម្រើដូចមុនទេគ្រួសារនេះគឺធ្លាក់ខ្លួនហើយ ចំណែកឯប្ដីក៏ឈរស្រោចផ្កានៅខាងមុខផ្ទះហួចច្រៀងដូចខ្លួនកំលោះដោយមិនជំពាក់ក្បាលអាណាមួយរៀល។
«ផាំង»សំម្លេងស្នូរកាំភ្លើងហោះត្រូវនឹងក្បាលរបស់វ័យចំណាស់លឿនដូចជាមីសសុីល ដែរកំពុងស្រោចផ្កាត្រូវដួលក្ពកទៅលើដីមួយកន្លែងឈាមជាច្រើនហូរចេញពេញដី
«សំម្លេងអ្វី!!!អ្នកណាធ្វើស្អី?អាយ....បងសំម្លាញ់!!!!»វ័យចំណាស់ស្រាប់តែភ័យទឹកមុខស្លេកគាំងដូចគូទមាន់ពេលឃើញប្ដីខ្លួនដេកស្លាប់មួយកន្លែងធ្វើឲគាត់ធ្វើអ្វីមិនត្រូវក៏ស្ទុះរត់ចូលក្នុងផ្ទះដើម្បីយកទូរស័ព្ទប៉ុន្តែ...
«ចង់ទៅណាយាយកញ្ចាស់ស្បែកស្វិត»មួយប្រយោគនេះដូចគេយកអាចម៍មួយកន្ថោរមកជះកណ្ដាលមុខចឹង ស្របពេលដែរគាត់កំពុងស្រវេស្រវាពីដៃបុរសមាឌឌាំង
«អាយ!!!!ឯងជាអ្នកឆាប់ចេញពីផ្ទះយើងទៅបើមិនចង់ដេកគុក»មកដល់ពេលនេះហើយចារឹក្អេងក្អាងមិនចោលទៀត អាខ្លួនជិតជាអ្នកបន្តរពីប្ដីខ្លួនឥឡូវហើយនឹងហា
«គិតថាតេទៅប៉ុនលីសទាន់មែនទេ?នេះ..!!»
«ឯងបាញ់ប្ដីហើយៗទុកឲយើងម្ដង»កន្លែងតែឈរប្រកែកគ្នាមិនដឹងយាយនោះទៅដល់ណាបាត់ធ្វើឲបុរសមាឌឌាំងពីអ្នកនោះប្រញាប់ប្រញាល់រកខ្លាចសុីគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់យ៉ុនហ្គី
«លើកទៅស៊ូ!!លើកទៅ»ដៃប្រឹងចុចទូរស័ព្ទជាច្រើនសារយ៉ាងតក់ក្រហលទៅហើយនៀក សោកស្ដាយណាស់ដែរគាត់មិនដឹងថាកូនគាត់កំពុងធ្វើសង្គ្រាមលើពូកជាមួយអាណាមិនដឹង ហិហិ
—————
«អឹស....»តឹកចុងក្រោយនៃសង្គ្រាមលើពូករបស់ក្រមុំមួយគូ
«បងចង់ទៅណាគុក?»សំម្លេងភិតភ័យពេលអ្នកកំលោះសុីខ្លួនរួចក៏ឃើញងើបមកស្លៀកពាក់
«ទៅវិញនឹងណាចេះសួរទៅកើត!!!អ៎ ហើយនេះលុយ!!!»
«នែ៎ខ្ញុំមិនមែនជាស្រីលក់ខ្លួនទេ ហេតុអ្វីបោះលុយដាក់ខ្ញុំបែបនេះ?»
«មិនមែនស្រីលក់ខ្លួន?បើស្រីថ្លៃថ្នូរគេមិនមែនមកប្រគល់ខ្លួនឲប្រុសចឹងទេ ហឹស»មួយប្រយោគនេះធ្វើឲអ្នកម្ខាងទៀតក្ដៀនអាចម៍រកពាក្យនិយាយមិនចេញ
«គ្រាំង»
«ចង្រៃយ៎អើយ»នាងតូចបានត្រឹមខឹងចិត្តបោះភួយបោះខ្នើយពេញឥតម្នាក់ឯង
ត្រឡប់មកមើលរាងកាយស្រឡូនស្បែកស្លេកដូចគូទមាន់ ដែរដេកក្នុងមន្ទីរពេទ្យឯនេះវិញរយៈពេលជិតប៉ុន្មានម៉ោងហើយនៅមិនទាន់ដឹងខ្លួនទៀត បើអាចនាងចង់គេងលក់បែបនេះកុំក្រោកឡើងទៀតអី ព្រោះមិនដឹងថាបើនាងដឹងខ្លួនទៀតមិនដឹងជួបរឿងអ្វីទៀតទេមិនដឹងគេវាយប្រហារធ្វើបាបរាងកាយអ្វីទៀតឡើយពាក្យដែរនាងចង់ពោលគឺ នាងហត់ នាងចង់សម្រាក(ពាក្យនេះហើយដែរadminចង់និយាយសម្រាប់ខ្លួនឯង🙂)....បានៗគិតអីផ្ដេសផ្ដាសចូលសាច់រឿងយើងវិញ😹៕
«ហឹម»សម្លេងស្រទន់គ្រហឹមដើម.កម្រាមសៃស្រឡូនដូចបន្លាក្រូចចាប់ផ្ដើមកម្រើកតិចៗត្របកស្ដើងភ្លែកចាប់ផ្ដើមបើកម្ដងបន្តិចៗ ទឹងមុចមីងមាំងមិនដឹងថាខ្លួនឯងកំពុងនៅឯណាចាប់ផ្ដើមផុសចេញមក
«ខ្ញំនៅឯណា?ហេតុអ្វីខ្ញុំមកនៅទីនេះ?»កំពុងតែបោះប្រយោគសួរខ្លួនឯងក្នងខួរក្បាលដែរមានជិតមួយលានសំណួរក៏ត្រូវរំលប់វិញពេលខួរចាប់ផ្ដើមបង្វែរឲក្រលេកមើលទៅមាត់ទ្វារតាមសំម្លេងដែរបើក
«ក្រាក!!!អូ...ជីយ៉ុនដឹងខ្លួនហើយមែនទេ?»វ័យចំណាស់ចូលមកជាមួយនឹងទឹកមុខត្រេកអ៎ពេលដែរឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដឹងខ្លួនឡើង ស្នាមញញឹមផុសឡើងក្នុងបបូរមាត់
«ឯងគេងយូបែបនេះអ៊ុំបារម្មណ៍ណាស់ »ក៏ដើរទៅឈរជំហៀននៃគ្រែអ្នកជំងឺ
«អ៊..អ៊ុំហេតុអ្វីបានខ្ញុំមកនៅកន្លែងនេះទៅវិញ»ទម្រាំតែនាងដាច់ជិតសួរមួយប្រយោគនេះគឺចង់ស្ទះដង្ហើមទៅហើយ
«ចាប់អ៊ុំប្រាប់..#]+|+~£€~^+=¥€+<=^]%>|^||++~£€^{+[[..ទើបបានជាឯងមកនៅទីនេះ»អ្នកអានដឹងហើយខ្ជិលឲប្រាប់ច្រើនដងខ្លាចគេធុញខិៗ
«ហើយរឿងមួយទៀតនោះ....គឺ....»អ៊ុំឈូពិបាកនឹងនិយាយប្រាប់ព្រោះខ្លាចប៉ះទង្គិចដល់ផ្លូវចិត្តនាង
«គឺអ្វីអ៊ុំ?»នាងតូចដែរតាមស្ដាប់សឹងតែខ្យល់ទៅហើយ
«ហឹម...គឺឲឯងមើលថែសុខភាពផងព្រោះឯងត្រូវការពពោះកូនរបស់ឯង»ទម្រាំតែគាត់ហ៊ានដាច់ចិត្តនិយាយគឺពិបាកណាស់ព្រោះគាត់ដឹងថានរណាជាអ្នកធ្វើឲនាងទៅជាបែបនេះ គាត់អាណិតនាងណាស់គាត់មិនចង់ឲនាងយំព្រោះបើនាងយំពេលណាកូនរបស់នាងពិតជាពិបាកមិនខានទេ
«ហា...ហាស..ថាមិច..អ៊ុំខ្ញុំមានកូនអញ្ចឹងមែនទេ..?ហ្ហឹកៗអត់ទេវាជាសុបិន្តអត់ទេៗ»គ្រាន់តែនាងឮមួយប្រយោគនេះភ្លាមថ្លើមប្រមាត់មិនដឹងធ្លាក់ដល់ណាហើយទេ នេះនាងមានកូនទាំងប៉ាគេមិនទាំងទទួលស្គាល់ម្ដាយកូនមែនទេ?តើប៉ាគេនឹងសប្បាយចិត្តដែរទេបើឃើញមានវត្តមានគេកើតមក?
«ឯងកុំយំបើឯងស្រឡាញ់ក្មេងក្នុងពោះនោះ បើឯងយំក្មេងក្នុងពោះនឹងមានបញ្ហារ អ៊ុំដឹងថានរណាជាអ្នកធ្វើ..ហើយ»ស្របពេលគាត់និយាយចប់នាងក៏ឈប់យំព្រោះនាងអាណិតកូនដែរនៅក្នុងពោះនាង
«ចុះពេទ្យមានប្រាប់ថាខ្ញុំមានកូនប៉ុន្មានខែហើយដែរឬទេអ៊ុំ»នាងសួរបណ្ដើរដៃស្ទាបពោះបណ្ដើរ
«ឯងមានកូន១ខែកន្លះហើយ!!សំណាងហើយដែរកូននោះមិនអីព្រោះពេលនោះយើងទៅជួយឯងទាន់»
«អ៎!!មិនអីទេបើប៉ាគេមិនទទួលស្គាល់ក៏បានដែរខ្ញុំនឹងមើលថែគេឲបានល្អ»ទោះបីនាងដឹងថាប៉ារបស់ក្មេងមិនទទយលស្គាល់ក៏ដោយក៏នាងនៅតែព្យាយាមមើលថែកូននាងឲល្អដែរនាងមិនឲកូននាងកើតមកមានព្រហ្មលិខិតដូចជានាងទេ
«ឯងសម្រាកទៅដើម្បីឲកូនបានគេងដែរយើងទៅផ្ទះបន្តិចសិនព្រោះខ្លាចលោកប្រុសរក»
«ចា៎ អ៊ុំ»នាងញញឹមស្ងួតយកដៃជូតទឹកភ្នែកហើយក៏ទាញភួយមកគេងដោយដៃអង្អែលពោះថ្នមៗ
#3ថ្ងៃកន្លងផុតទៅ
«នេះយើងខានឃើញមុខនាងយូហើយ...ហើយ»សំម្លេងគ្រលចុះពីលើកាំជញ្ដើរដំណើរតំរងទៅរកបន្ទប់នាងតូច តែគេមិនបានដឹងថានាងដេកនៅមន្ទីរពេទ្យយូហើយទេ អ៊ុំឈូនឹងថេអូបានលាក់រឿងនេះយ៉ាងជិតឈឹងតែម្ដង កំពុងតែតំរងចេញទៅផ្ទះតូចក្រោយទៅហើយក៏ស្រាប់តែត្រូចបញ្ឈប់ដំណើរពេលទូរស័ព្ទក្នុងហោប៉ាវត្រូវញ័រ
«ខ្ញុំចាត់ការរួចហើយចាហ្វាយនៅសល់តែកូនស្រីគាត់នឹងទេ»
«ល្អណាស់ចាំយើងឲរង្វាន់!!»រាងក្រាស់ក្រោយពីបានដឹងដំណឹងដែរខ្លួនអន្ទះសារចង់ដឹងយូហើយប៉ុន្តែឥឡូវហក៏បានដឹងធ្វើឲអ្នកកំលោះសប្បាយក្នយងចិត្តខ្លាំងណាស់
«ចុះកូនស្រីនោះចាហ្វាយ?»
«ទុកឲយើងចាត់ការ!!ទឺត»បន្ទាប់ពីបញ្ចាប់កាសន្ទនាមួយនេះហើយ អ្នកកំលោះក៏ញញឹមខិលយកអណ្ដាតទៅទល់នឹងថ្ពាល់ក្នុងចិត្តកំពុងគិតល្បិចមួយយ៉ាងប្រាកដ
«នាង!!!»អ្នកកំលោះស្រាប់តែភ្ញាក់ផ្អើលពេលឃើញវត្តមាននាងតូចជីយ៉ុននៅចំពោះមុខគេ
ចាំអ៊ុតមើលភាគក្រោយថានាងតូចជីយ៉ុនត្រូវទៅនៅឯណា (បង្ហើបតិចចុះហិហិ)
មីន យ៉ុនហ្គី x កាំង ជីយ៉ុន
សុំទោសចំពោះកន្លែងខ្វះខាត
•អ៊ុននី•