��������

Klasik karışan bebekler hikayesi evet ama unutulmazları ile. Sezon Finali yapıp devam eden, klasik abi kurgusuna ihanet eden kitap... Okuyun derim :)

Eğildi. Dans pistinde yarım bıraktığımız işi bitirmek ister gibi burnunu şakağıma yasladığında tenimi takip ederek doğruca boynuma kaydırmıştı. "Saçların başımı döndürüyor." Burnunu boynuma sürttüğünü hissediyordum. Duraksadı. "Kokun..." Boynuma uzanmaya çalıştığında ona engel olarak "Burada olmamalısın." dedim. "Aksine tam burada olmalıyım." Dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Emerek dudaklarımı dudakları arasında hapsetti. Alt dudağımı çekiştirerek dudaklarımı serbest bıraktıktan hemen sonra elleri göğüslerime gitmişti. Onları üzerine kapattığı avuçlarıyla hafifçe okşadı. "Ya da burada olmalıyım." Nefesim sıklaştı. Ellerinin arasında kayıyor gibiydim. Elbisenin üzerinde kolayca hareket eden parmakları doğruca kalçama indiğinde beni hızla çekerek kendine yapıştırmıştı. Ona yaslandığımı hissettiğimde dudaklarımın arasından kaçan inlemeye engel olamamıştım. Kasıklarımda tatlı bir sızı oluşmuştu. "Belki de tam burada olmam gerekiyordur mesela." "Yalçın." "Eğer bir oda bulabilirsek b��ş��a nerelerinde olmam gerektiğini de gösterebilirim." Haziran 7, 2023 | Tamamlandı. Yerle Gök Arasında isimli ilk wattpad kitabıdır. #romantik 1 #romantizm 5 #gençkurgu 9

"Sen kimsin?" "Müstakbel kocan diyelim" (Tassaginayazmistim😭) �������� de ilk kocammış adlı kitaptır lütfen isimi b��ş��a kitapta kullanmayınız Ailesi tarafından sevilmeyen bir kız.. Mardin'e gider ve orada kendine küçük bir ev tutarak hayatını sürdürür.. Ama bu kızın bilmediği birşey vardır,1 yıl boyunca, daha küçükken tüm ailesi gözleri önünde ölmüş bir adamın onu izlediği.. AGAGAGAGA ERGENCE VE CRİNGE BİR KİTAPTIR TASSAGİNİZA TAKMAYİN RİCA EDİYORUM🙏🏻🙏🏻

"Ben seni bu evden emin ellere telli duvaklı gelin edeceğim, ne gözüm arkada kalacak ne de tereddüt edeceğim..." Annemle göz göze geldiğimizde gözlerinin dolduğunu gördüm. Elimi ona doğru uzattığımda sıkıca tuttu. "Sen her zaman bu evin tek kızı olarak kalacaksın. Ne zaman özlersen kapımız ardına kadar açık olacak, ne zaman kalbin sıkışırsa başın dara düşerse baban burda olacak..." Annemin elini daha sıkı tuttum, babamın göğsüne daha çok sokuldum. Gözümden babamın gömleğine damlayan yaşla konuştum. "İyi ki varsınız..." Kapak tasarımı; @ezmervan

Eski adıyla Ruh-u Revan ! - Aşk karın doyurmuyor kızım, resmen seninki alttan inip eşşeğe binmek oldu. Koskoca Malikhaneyi bırak, gel burda iki göz evde yaşa! & - Anne delirtme beni, ben evimden de ailemden de memnunum. Uzatma! ●●●● Saçma sapan yorumlar yapacaksanız okumayın, eleştiriler umrumda değil, eğer ki yapacaksanız kendiniz bir tane yazın onu eleştirin!

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.

"Bütün çatılar tepemize yıkılabilir, hiç sorun değil. Sen; kendi başına benim dayalı döşeli evimsin."

Sessiz, sakin ve dışlanmış bir kızın ailesini de kaybettikten sonra tek hayatı resim olmuştur. Peki bir gün hayallerini çizerse ve gerçekleşirse ne olur?

Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar. Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve �첹�����şi vardı. "Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?" 🌠 "Bana ne istediğini söyle." "Seni." dedim. "Seni istiyorum." Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."

Hilal'in 16 senelik bir yalandan sonra daha büyük bir yalanın içinde yaşamaya başlamasının hikayesidir. Hayat ona acımasız bir şekilde kimseye asla güvenmemesi gerektiğini göstermiştir.