��������

Gdzie przyjaciel brata "pożycza" telefon swojego przyjaciela, spisuje numer i pisze do jego młodszego brata. 🕴️relacje bl - nie lubisz, nie czytaj. 🤸🏻‍♂️ Jakiekolwiek zdjęcia pochodzą z Pinteresta.

[Drugi tom! Każdy tom opowiada o innych bohaterach. Konieczność znajomości poprzednich tomów: nie jest wymagana.] "Alec to niepoważny człowiek pracujący na poważnym stanowisku. Zawiązany krawat świadczył o jego profesjonalizmie, by wieczorem mógł go zrzucić i przyodziać podarte spodnie i za dużą na niego bluzę. Z sercem na dłoni dla każdego, dostający od życia po dupie. On miał cel. Miał marzenia i pragnienia. Miał też osobę, którą kochał. Najważniejszymi w jego życiu byli ojciec i przyjaciel Cordian, który stał się jego szefem. Ale chwila... czy profesjonalizm może współistnieć z lekkodusznością?" [ Zakończone - ✔ ] UWAGA! Historia w trakcie korekty! ______________________________ Opowiadanie jest mojego autorstwa i zabrania się kopiowania treści bez zgody autora! Uwaga! Zawiera treści homoseksualne! ©awenaqueen 2019

„Z lekkim sercem dotknąłem plecami dna, uśmiechając się nieprzytomnie na granicy dwóch światów. Drewniany chłopiec spłonął, zdążyłem jeszcze pomyśleć, boleśnie świadomy ironii kryjącej się pod tymi słowami. A potem nie było już niczego..." Pinokio nienawidził swojego przezwiska nawet bardziej niż wszystkich gwiazd na nocnym niebie i wizyt u irytująco nieporadnych psychologów. Czasami zdarzało się, że nie potrafił sobie przypomnieć, jak miał naprawdę na imię, i zastanawiał się, czy kiedykolwiek usłyszy je znowu z cudzych ust, ponieważ najwyraźniej na to nie zasługiwał. W oczach rówieśników był po prostu dziwnym, niemym chłopcem z przechodzącą przez pół twarzy blizną, którą zakrywały jedynie wielkie okulary, obklejone brzydką, brązową taśmą. Nikt nawet nie ryzykował zbliżeniem się do niego, żeby przypadkiem nie zostać automatycznie pociągniętym w ciemne odmęty hierarchii społecznej. A jemu ten brak zainteresowania jak najbardziej odpowiadał. Do czasu, aż w końcu spotkał kogoś, kto stopniowo zaczął wyjmować zaschnięte drzazgi z jego serca, nie zważając na ich ostre jak brzytwy krawędzie. Niestety z powstałych w ten sposób ran na zewnątrz wraz z krwią wypływały głęboko skrywane wspomnienia, które Pinokio za wszelką cenę próbował zachowywać dla siebie. Prawda mimowolnie wychodziła na jaw coraz szybciej i przeciekała mu przez palce, dlatego nie wiedział już, czy nie lepiej byłoby zwyczajnie zostawić każdą z drzazg na swoim miejscu i nadal trwać w zepsuciu, będąc przynajmniej bezpiecznym od jakichkolwiek uczuć, bo to właśnie one doprowadziły go do takiego stanu... Cudowną okładkę, którą bez przerwy się zachwycam, wykonała niezwykle utalentowana @unluckyphilosopher ❤

„Aromantyczna osoba spotyka niepoprawnego romantyka. To musi skończyć się złamanym sercem albo wielką miłością. Sebastian Bennett jest 'bazą nie do zdobycia', bo nikt nie potrafi go w sobie rozkochać. Lubi eksperymenty łóżkowe, ale od tych sercowych stroni. Każdy o tym wie. Jednak czternastego lutego znajduje się głupiec, który zostawia mu walentynkę i rozpoczyna się jego piekło, bo tajemniczy chłopak nie ma zamiaru odpuszczać. Niezrażony opinią i zapewnieniami o daremnym trudzie daje sobie najbliższe miesiące na poznanie Sebastiana i zrozumienie, dlaczego ten nikogo do siebie nie dopuszcza. Wierzy, że pod usilnym odtrącaniem zakochanych w nim osób skrywa się strach. Ma zamiar się go pozbyć, a przynajmniej da z siebie wszystko". [Zakończone- ✔] ______________________________ Opowiadanie jest mojego autorstwa i zabrania się kopiowania treści bez zgody autora! Zawiera treści homoseksualne! ©awenaqueen 2023

Daniel ciągle próbuje ukryć swoją wyjątkowość, jednocześnie burząc własną samoakceptację z każdym dniem. Tymczasem chłopak, który codziennie siada obok niego w autobusie, po prostu włącza głośno muzykę w słuchawkach i nie zawraca sobie głowy rzeczywistością (choć czasem chciałby). Oprócz wspólnego przystanku łączy ich całkiem sporo i może by się o tym przekonali, gdyby tylko spróbowali się do siebie odezwać.

W świecie Marcela nie zawsze wszystko układało się po jego myśli, chociaż lepiej byłoby już na samym początku zaznaczyć, że nic nigdy się nie układało. Wtedy rozczarowanie z porażki byłoby mniejsze, ból łagodniejszy i łatwiej byłoby się po wszystkim pozbierać. Niemniej Marcel nie chciał ułatwiać sobie sprawy, pozwalając by nadzieja wciąż tliła mu się pod skórą. Mimo że życie bez przerwy kopało pod nim dołki, a on, niczego nieświadomy, wpadał w nie za każdym razem, wciąż łudził się na szczęśliwe zakończenie. Tak samo było w te wakacje, kiedy to zapożyczył się na duże pieniądze i żył beztrosko - dopóki nie musiał oddać kasy. Kasy, której oczywiście nie miał. I kiedy wydawało się, że gorzej być nie może, na jego drodze stanął Kacper - prześladowca z gimnazjum, gotowy ponownie zrujnować mu życie. W tym beznadziejnym przypadku promyczkiem nadziei okazał się Marcin. Mężczyzna, który był w stanie podać mu pomocną dłoń i wesprzeć go w patowej sytuacji. Jego zalety nie kończyły się jednak tylko na byciu sympatycznym. Dodatkowo był też nieziemsko przystojny. To wszystko zebrane w całość sprawiło, że Marcelowi serce nieraz zabiło mocniej. Jest tylko jeden haczyk. Marcin jest kuzynem Kacpra.

Jerzy nie spodziewał się, że w wieku trzydziestu siedmiu lat jego życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni, a jednak tak się stało. Nie był w stanie tego przewidzieć, ani tym bardziej temu zapobiec. Nie potrafił uchronić się przed skutkami własnego postępowania, które zaprowadziło go do tego punktu. Punktu, którego nienawidził. Do osób, którymi gardził. Do sytuacji, która była dla niego obca i niepojęta i która miała spowodować jeszcze większe zmiany w jego życiu... A także w nim samym. Na ten moment jednak, Jerzy był tylko zwykłym homofobem, człowiekiem zgorzkniałym i kimś, kto desperacko wmawiał sobie, że wszystko z nim w porządku, mimo że wcale tak nie było. Jednakże o tym miał dowiedzieć się później, dużo później, w momencie, w którym uświadomi sobie, jak wiele stracił. I jak wiele może jeszcze zyskać. „Zostań o poranku" to historia opowiadająca o sile i słabościach ludzkiego charakteru, poruszająca tematy homofobii, uzależnień oraz seksualności. Traktuje o przeprawie głównego bohatera przez życie, które, jego zdaniem, miało się skończyć po straceniu rodzinnej firmy i podporządkowaniu się Marcinowi Słowińskiemu oraz jego partnerowi Łukaszowi Nakoniecznemu. Jerzy nie wiedział jednak, że to, co zdawało się końcem, będzie dopiero początkiem przeprawy przez otaczający go świat oraz przez własną osobowość, a także rozpocznie całkiem nowy rozdział w jego dotychczasowym życiu.

// zbiór historii na sto słów // najwyższe notowanie to #8 w kategorii opowiadania, 21.05.2017; #7, 11.07.2017; #3, 12.07.2017

" - Jak to jest żyć w czyimś cieniu, co Weasley? - Ślizgonka opierała się o ścianę, trzymając papierosa w dłoni. - Myślę, że ty już dobrze wiesz - Ron stanął naprzeciwko niej, wyzywająco zakładając ręce na piersi. Dobrze, że w tamtym momencie dym z papierosa zasłonił wszystkie sprzeczne emocje, które pojawiły się w oczach Pansy. Zezłoszczona rzuciła niedopałkę na ziemię, przygniotła ją obcasem i szybko ruszyła z powrotem do zamku. Och, ona doskonale wiedziała jak to jest" mam nadzieję, że jeszcze nie zapomniałam jak pisze się �����ąż�쾱 -meve-, lipiec 2018 - grudzień 2021.

Co by się stało, gdyby postacie z książek znalazły się w rzeczywistym świecie? * * * Każdy, kto czyta, ma swoich ulubionych bohaterów z powieści. Snujemy marzenia o tym, co by było, gdybyśmy mogli poznać ich osobiście. Oddalibyśmy wszystko nawet za krótką chwilę spędzoną w ich towarzystwie. Jednak czy myślimy o tym, co wydarzyłoby się naprawdę? Skąd możemy wiedzieć, co kryje się w głowach fikcyjnych postaci? I - przede wszystkim - jakich postaci? Czy wizyta jednej z nich rzeczywiście przyniosłaby nam radość? A może ściągnęła na nasze życie chaos? * * * Światem tym rządzą siły, z którymi nie wolno pogrywać...