��������

Tımarhane diye bilinen ouster,virüslü kişilere yardım etmek amacıyla kurulmuş bir sığınma merkezidir. Öykü Yankı,virüslü köpeklerin saldırısına uğrayana kadar ouster ile bağlantısı olmayan sıradan yaşamı olan sıradan biriydi. Birgün okuldan eve gelirken evde biri olduğunu farkeder.Bu kişi üvey babası mithat yankı'dır. Annesinin sırlar ile dolu geçmişini öğrenirken üvey babasının annesini öldürüşüne şahit olur.O gün intikam hırsı ile dolar. Aslında bütün maceralar ouster denen esrarengiz dünya'nın ona kapı açmasıyla başlar. Alıntı# Öyküden// Karanlık her yer.. Kaçıyorum ve umutsuzca kurtarılmayı bekliyorum. Hayır kesinlikle aşık değilim.Yalnızım.. . Çaresiz bir kızım ben. Köpek sesleri kulaklarımı çınlattığında korkuyla geriye sendeledim ve bir dala takılmam sonucu yere kapaklandım. Geliyorlar! Anneciğim yardım et! Biri beni kurtarsın lütfen! Ölmek istemiyorum! Umutsuzca bir ağaca sığındım;selvi idi sanırım.. . Tamda ölmeyi beklerken bir ses duydum: "Kim var orada?"

(Düzenlendi.) (Final.) Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz. Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir ��ş�� hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!

© Tüm hakları saklıdır Kitap şarkısı: CAN KAZAZ - Sürsün Bahar Az sözle çok şey anlatacaksın. Sadece, Seni seviyorum diyeceksin ama öyle her zaman değil, yalnızca hissettiğinde.

Masum köylü kızı Reyhan ve çoban Mehmet'in tutkulu ��ş��ları...

© Bütün hakları saklıdır Bir yabancıya aşık olup biz olmak o kadar zor mu? İLK'İM DEĞİLDİN SON'UM OLDUN!..

Bir kadın şiddetten kaçıyor, dört aylık bebeğiyle hiç oturmadan, yorulmadan çalışıyor. Çok kere ö��ü��den dönmüş olan kız hayatta kalmak için İstanbul'da ailesinden gizli bir yaşam sürüyor. Bir gün genç bir adamın evine temizliğe gidiyor ve işte ondan sonra etrafına ördüğü yalnızlık duvarları yıkılıp içeriye kaçtığı insanlar giriyor ve Yağmur için hayat bir daha eskisi gibi olmuyor. Çocuğunun konforunu düşen Yağmur tek başına ayaklarının üzerinde durabilen güçlü bir kadındır. Ama çok fazla sırrı, çok fazla göz ardı ettiği kırgınlıkları vardır...

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta ��ş��ın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin ��ş��ı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, ��ş�� en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

*Düzenlemede olduğu için çelişkiler olabilir.* "Bu bizi anlatıyor aslında.Sen gökyüzüsün.Ben de üzerinde dolaşan yağmur bulutları.Gri bulutlar.Seni kirleten lekeler.O güzel maviliğini insanlardan mahrum etmeni sağlayan lekeler.Nasıl bu siyah lekeler atın üzerinden çıkmayacaksa ya da bundan sonra gri bulutlar yine gökyüzünün güzelliğini örtecekse bende seni siyaha boyayacağım.Yapmak zorundayım.Şu an beyazlığınla benim siyahlığımın üstünde adeta hedef alanısın ama eğer seni siyahlığımın içine gömersem kimse seni göremeyecek."

Hatıraların, gecenin ruhunda kanat çırpması... Geçmişi silinmiş, geleceği ise kimsesizliğe teslim edilmiş bir kadının hayata tutunma mücadelesi... Yıllarca saklı tutulan gerçekleri öğrenme yolunda ilerleyen Sare, kendini bir anda hiç ummadığı olaylar dizisinin içinde bulur. Yıllardır kapalı tuttuğu kalbinin kapıları aralanırken geçmişiyle ilgili anılar da bir bir açığa çıkmaya başlar. Peki, çocukluğu hafızasından silinmiş biri, geleceğe nasıl umutla bakabilir? Aşk, karanlıkta kalan duyguları tamamen aydınlatabilir mi? Gecenin ruhunda yaşanan bir hayatın ��ş��la can bulan soluğu... "Hepimizin hikâyesi, ruhunu kaybetmiş canavarların elleriyle yazılmıştı."

"Seni öldürürüm Demir! Öldürürüm!" "Tabii ki öldürürsün ama sen beni öldürmek yerine, ailene umut olacaksın ve benimle evleneceksin. " Mideme kramplar giriyor, bildiğin kıvranıyordum. Nefesimi yettiremediğim için bir elimle kapıdan destek alırken, bir elimle de şalımı öne doğru genişletmeye çalışıyordum. "Hemen şimdi kararını ver Beyza! 10 dakika sonra tüm adamlarımı arayıp devreye girmelerini söyleyeceğim sonrada direk ağabeyinin karşısına çıkıp, yaptıklarımı anlatacağım; seni nasıl zora soktuğumu, şirketin batması için neler yaptığımı anlatacağım ve böylece küçük Zeynep babasız büyümüş olacak... Sahi Zeynep, ölen annenin adıydı değil mi? " Dizlerim artık bedenimi taşımıyordu. Dizlerimin üzerine yığıldım ve son gayretimle nefesimi yettirmeye çalıştım. "Senden nefret ediyorum!.. " Demir yanıma doğru gelince bir dizini yere koyup, ellerini çeneme götürdü ve başımı yerden kaldırdı. Gözyaşlarım yanaklarımı sırılsıklam yapmış, şalımın çene kısmını çoktan ıslatmıştı bile. Şuan gözyaşlarım onun parmaklarını yıkarken, ben çaresizlikten ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Onunla evlenmem diri diri gömülmek demekti... Ama alabilecek bir sorumluluğu almadığım için dedemin ölmesi, ağabeyimin hapse girmesi cehennem ateşinde yakardı beni ve ben bir daha o ateşi, ömrümün sonuna kadar söndüremezdim. . . . Oysa Demir'in bilmediği şeyler vardı. Bu evlilik Beyza'nın mahkumiyetiyse Demir'in de en büyük sınavıydı.