��������

Mardin'de bir Aşk masalı🥀

Mutlu ve sonsuz bir Azkar hikayesi. İmkansız ama aşk bu düşmanı gibi görünse de sonsuz aşkı olacaklar birbirlerini birbirlerinin eksik yönlerini tamamlayacaklar. Başta ne olursa olsun sonları kesin "MUTLU VE SONSUZ"olcak. İlk hikayem ama güzel yazıcağıma inanıyorum bakalım nasıl olucak :)

Askerin kanı yerde kalmaz, hainin de kökü kurumaz, derler. Bu kez kuruyacaktı!

İnci: Benimle derdin ne senin?! yakamı bıraksana! 507: Kusura bakma rahatsız ettiysem... İnci: Rahatsız ettiysem mi? sen zâten rahatsızlığın bedene almış halisin! 507: Neden böyle diyorsun ki şimdi? İnci: Yahu adam! anlamıyor musun laftan? bitti dedim bin kere. 507: Ne bitdi? İnci: Sayılmıyor nikâh sa-yıl-mı-yor! 507: Ne nikâhı? İnci: Hâlit sen benle dalga mı geçiyorsun? 507: Hanımefendi galiba siz benle dalga geçiyorsunuz. kimsiniz siz? İnci: Hâlit ne demek kimsiniz? niye yazdın bana? 507: Numaranız telefonumda kayıtlıydı kim olduğunuzu öğrenecektim. İnci: Beyfendi sizin adınız ne? 507: Halit Eren İnci: Sen şaka mı yapıyorsun? 507: Niye ki? İnci: Neyse ya Allaha bıraktım seni. bir dahada yazma bana. *Bu kişi engellediniz*

O çok güzel di. Karşım da bacak bacağa atmış bir şekilde durarken gözlerim sürekli beyaz bacaklarına kayıyordu. " Ee okuldan memnun musun?" " Efendim?" " Okuldan diyorum memnun musun?" " Daha bugün geldim ama bir sorunum yok güzel bir okul." Bana sırıtarak bakmaya devam ederken ayağı kalkıp tam önüm de durdu. " Desene o zaman bu sene çok güzel geçecek?" Ona başımı salladım.

Rüya Işık ve Uraz Kaya Onlarınkı ilk görüşte aşkmıydı?

Cringe bir gerçek ailem kurgusu değildir. Gece henüz daha yeni 16'sına ayak basmış bir kızdı. Neredeyse bütün hayatını yetimhanede geçirmişti. 5 yaşına kadar nerede olduğu bilinmiyordu fakat sonra yetimhaneye sevk edilmişti. mutlu olmak için gittiği yetimhane de zorluklar karşısına çıkmıştı. Yaptığı en ufak suçta ve kurallar dışına çıkmasında ceza yiyordu. Sırf bu yüzden herşeye çokça dikkat ederdi. Asla ceza yiyeceği birşey yapmazdı ama o da daha bir çocuktu, elbette bazen farkında olmadan yanlış birşey yapardı ve bunun cezasını çok acı bir şekilde çekerdi. O yıllarca acı çekerken ailesi onu bulmak için geç kalmıştı. Kendi ailesine yabancı, yarım kalmış bir kızdı Gece. Bazen yurda sonradan gelen arkadaşlarından, gelmeden önce yaşadıkları aile ortamını dinlerdi. Bazılarının berbat bir hayatı olsada diğerlerinin şahane bir hayatı olurdu fakat bazı sebeplerden hepsinin buluştuğu o ortak noktaya gelirlerdi. Çok özenirdi onlara ama asla kafasında canlandıramadı kafasında o anları. O kadar uzaktı aile kavramına... Babası, annesi, 3 abisi, ikizi ve bir erkek kardeşine uzak kalmıştı. O kadar uzak kalmışlığın içinde birbilerine tutunabilecekler miydi? Lütfen hikayemize bir şans verinn🤍

Eğlenmek için yazılmıştır, mantık aramayınız:)

Yeni hikayem biraz acemiyim kusura bakmayın

"Her sarıldığımda aklıma geliyor baba 'acaba bu bedene kaç kadın sarıldı?'diye" "Senin sevgine açım" "Bütün çığlıklar sanaydı baba."