��������

"I'm sorry I shouldn't have kissed you. Just please don't cry Iris." Hangang kelan mo mamahalin ang taong alam mong hindi pa tapos mag mahal ng iba? "I'm sorry I can't ruin you Atlas, not like this! I'm sorry but us... This, what will people say? I don't want to ruin you. you've been the best thing that ever happened to me and I can't." "Iris I love you." Sobrang sarap pakinggan sobrang sarap manatili. Sana totoo nalang. "No atlas, I can see it and I know mahal mo pa si Cassandra." "Iris believe me I loved Cassandra pero mas mahal kita." it's not loved, atlas its loving. You still love her, kasi I can see kitang kita ko kung gaano kalalim ang pangungulila mo sa pagmamahal niya. "Atlas hindi, hindi mo man makita. your eyes glow every time you talk about her it's her parin, siya parin all this time and I can't deal with that, kasi alam ko at alam mo palitan ko man siya sa tabi mo hindi ko siya kayang palitan sa puso mo." "Iris... Listen to me." Nakikinig ako atlas palagi akong nakikinig pero ngayon puso ko naman papakinggan ko. Sinubukan akong yakapin ni Atlas at sa mga oras iyon. Ang yakap na akala ko magpoprotekta sa akin sa lahat ng sakit ang pinakamasakit na nakabalot sa akin. "Atlas I'm sorry."

There is a guy standing behind me. He is tall, wearing a mask and a black tux. Natatakpan iyong mukha niya dahil sa laki ng maskara. Iyong mata at lips lang niya ang nakikita. Iyong kamay niya nakalahad sa akin as if he is asking me to dance. I did not take his hand. " Sorry." I went back to my phone. But he is persistent. He held my right hand and gently pulled me out of the table. Magwawala pa sana ako kaya lang our eyes met and I saw that he was pleading kaya sumunod na lang ako sa kanya. He led me to the dance floor and swayed with the slow dance. At first, we're both quiet. Pero di ako matahamik. I have to know this guy. "Are you from this school?" Tumango siya. "What's your name?" Instead of answering, he gently pulled me closer. Ang bango niya. Dahil matangkad siya ng konti sa kin, iyong chin ko ka-level ng kanyang shoulder. "Why are you not talking? Are you mute?" Tumango siya. We're still dancing when he suddenly stop and look at me. I started to feel nervous. Sino ba siya talaga? Baka mamaya masamang tao ito at gusto pala akong kidnappin. I thought we're going back to the table pero nilapit niya ang mukha niya sa may tainga ko. "Sorry... but I'm not sorry for this..." Halos pabulong na sabi niya. His voice seems familiar. I know that voice pero dahil sa sobrang hina at sa lakas pa ng music ay di ko ma-recall kung saan ko iyon narinig. Bago pa ako makapagtanong I got the biggest surprise of my life! He kissed me on the lips. He cupped my face so that I can't move. I was too shocked. I felt I lost my senses that moment when I felt his lips brushed mine. It was too fast. Next thing I knew, he was gone. I was left standing in the dance floor. I should have freak out. I should have shouted. I heard his voice and he said that he was mute! Who is he to make a fool out of me? Who is he to stole my first kiss? How dare he! Tagal kong pinangarap ang first kiss ko na magiging special. Pero ninakaw lang niya! Kailangang makilala ko siya.

Hindi ko alam na ganito ang kahahantungan sa pag nanais kong wag siyang mag alala at masaktan, pero napakasakit isipin na ang lahat ng hangad kong iyon ang mangyayari ay kabaligtaran. All I want was to make her happy, not to get hurt... but what did I do? I caused her pain. I couldn't blame her because I understand what's she is pointing out. But it also pains me, knowing that all I want was to protect her and keep her unharmed but this things still happened. At kay Tyrone pa siya humingi ng pabor. Hindi ko alam ngayon kung ano pa ba ang iisipin at gagawin ko. Wala akong nagawa nang umalis sya... bagaman mahal na mahal ko ay hindi ko na nakuhang magmakaawang wag syang umalis dahil kitang kitang lubos ko syang nasasaktan. I heaved a deep sigh then closed my eye, remembering all the moments that we're together. Masakit isipin na yung taong pinakamamahal mo ay nagawa kang iwanan, na ang tanging hangad mo lang naman na maprotektahan siya pero yun pa yung naging dahilan. Pero hindi ko siya masisisi dahil naiintindihan ko. But when love did its all duties, every person who loves will be happy. No matter what the situations are. Whether you get back your love ones or not. ---

Nagkaroon ka na ba ng isang bagay na gustong-gusto mo pero hindi mo pwedeng makuha o mahawakan? Bianca Leonore Francisco knows the feeling all too well. Every moment feels like a golden drop whenever it happens-bawat sulyap, bawat galaw, bawat sandali na nakikita niya ang lalaking gusto niya. It feels like a rare opportunity, an impossible dream. She watches him from afar, kung paano siya tumawa, ngumiti, magsalita. And even with her aunt's never-ending reminders to focus on her studies, parang palaging lumalabo ang mga iyon. And now that an opportunity has been presented to her, there's no way she's going to miss it! Even if it means betraying her aunt's trust. Even if she knows the possible consequences. She just has to give in. Sino ba kasi itong kinababaliwan niya? He is the angel-like, the pure boy-the sacristan she has been adoring from afar. Pero hindi na ngayon. Because now, she has the chance to be close to him. And she finds out, he's not that innocent after all. HeyBeyaaah Stories

Hey, I Love You! is under revision. Please bear with the characters' names being changed and some parts of the story's revised. PS. I've only revised the first few chaps of the story. Naaalala mo ba kung paano tayo unang nagkakilala? Sa school yon, first day of school. Kinatok-katok mo yung salamin ng kotse ko. Nagsigawan tayo non. Muntik na nga kita sagasaan. Ang galing lang eh. Inis na inis ako sayo. Pero magkaklase pala tayo. Seatmate pa nga di'ba? Naalala mo ba? Nung ilang pilit mo ako kinulit non about sa ex ko? Nasaktan pa nga kita non. Pero sa huli nalaman ko din ang totoo. Eh yung nung inalagaan mo kita? Kahit inis na inis ako sayo kase ang kulit-kulit mo nung may sakit. Pero hindi pa rin kita iniwan. Nung nawala ang lahat sa sa iyo, nandoon ako, ako yung lumaban, ako yung hindi sumuko. Ganun din ang ginawa mo. Nandyan ka lagi para sa akin. Ipinaglaban mo ako. Hindi mo ako sinukuan. Ginawa mo ang lahat. Pero bakit ganon? Ang unfair ng mundo. Bakit ikaw pa? Bakit ako?

Nasubukan mo na bang ma-inlove..? Teka, rephrase, rephrase. Para mas madali, Na-inlove ka na ba..? Nakaramdam ka na ba nung excitement at tuwa na gustong-gusto mo siya laging makita at makasama? Yung gusto mo, nasa perimeter ka lang ng mata niya? Yung gusto mo, lagi ka niyang napapansin? Yung kulang na lang bulgaran mong sabihin sa kanya kung anong ginagawa mo at gagawin, lahat ng gusto mong gawin at kung nasan ka? Yung heartbeat mo pa, hindi normal kasi ang bilis-bilis tumibok na kulang na lang tanggalin mo na sa loob ng dibdib mo dahil sa gulo nito? Tapos gusto mo, lagi kang updated sa kanya. Alam mo dapat lahat ng bagay tungkol sa kanya. At gusto mo ikaw ang pinaka-unang makaalam. Iyon ay ilan lamang sa mga pwedeng maranasan ng isang normal na tao. Oo, normal as it was stated, kasi normal lang ang ma-inlove. So, naranasan mo na rin, right? Pero kapag na-inlove ka ba sa taong ilang beses ka ng pinaiyak, pinaluha, at pinaglaruan, normal pa rin ba yun? Masasabi mo bang baliw ako, tanga, bobo kung dun pa ako na-inlove sa taong hindi naman ako binibigyan ng attention? I mean, it seems like a one-sided love kasi ako lang ang nagmamahal sa kanya. Masisisi mo ba ang isang taong patuloy pa ring nagdadasal, nangangarap ng gising, at umaasang balang araw mamahalin din siya, katulad ko? Masisisi mo ba ako kung may nakikinita akong kakaiba, yun bang parang may gusto sin siya sa akin based on my instincts? Bakit kasi, kahit ilang beses na niya akong pinapaiyak at sinasaktan, ganun pa rin? Ganun pa rin ang feeling ko, walang pinagbago. Minsan, nag-promise ako, 'this will be my one last cry'. Pero bakit sa mga sumunod na araw, nandun pa rin yung pagmamahal ko sa kanya? Ang hirap 'no? May happy ending kaya ako? Hanggang kelan ako dapat umasa at mag-hintay. Pero ang tanong, dapat pa ba akong umasa at mag-antay kung hindi naman siya nagpapaasa at nagpapa-antay? © All Rights Reserved

[A COMPLETED STORY] Sino kaya ang makakatuluyan ni Kath? Si First love ba? O si First Kiss? Well, we all have choices to make diba? Pero kasi yung kay Kath... Hindi lang daw ganito eh... In the next few chaps... Marami pa siyang choices na gagawin... But first, let's find out what is love Love... For you What is love? I need answers guyss. Love is love Destiny is destiny Happy endings... Never exists??? How about crushback??? Nakzz, crushback. Ngayong generation, ang crushback ay malaking salita na. Di tulad dati na kahit di ka mahal, eh ala kang magagawa kung kayo ang ipagkakasundo. What if, lahat ng sinasabihan mong 'gusto kita' eh Kinacrushback ka. Nakakasawa ba kung palagi kang kinacrushback? Kathereen, pangalan ng Isang highschool student na maraming crush. "Halos Lahat ng crush ko, kinacrushback ako. Pero isa lang ang tanging mamahalin ko." - Kathereen

DISCLAIMER: This story is not mine. All credits go to the rightful owner. I just re-post this story because it's damn worth sharing. Pinabasa lang sa akin ito ng friend ko long years ago. I was checking my files in my hard drive then i saw this. Na-save ko kasi siya. Then i checked wattpad kung naka-upload itong story na ito. I dunno kung na-upload ng author nito or hindi kasi 'di ko ma-search. Maybe, iba na ang title? I dunno. Totally clueless. But whoever the author of this story. Kudos to you! I love your work. Basta, ang naaalala ko. Binasa ko ito hanggang madaling araw dati. Nagtyaga ako basahin sa cellphone ko na naka-notepad format siya. Imagine that? Ang sakit sa mata! Pero when i started to read the story, hindi ko na siya tinigilan. Ewan kung OA lang ako? Or na-hooked lang talaga ako sa story. Sobrang cute kasi. 'Di ko na maalala kung nakailang iyak, tawa at kilig ako habang binabasa ko ito. How i wish ganito kalawak ang isip ko sa paggawa ng story at sana i have the same sense of humor of this author when it comes to writing stories like this one. So, there it goes... hope you enjoy reading this as much as i did!

Naalala mo pa ba kung gaano ka kalakas tumawa kasama ang mga loko-loko mong tropa? Naalala mo pa ba ang mga araw na puro ka lang tawa at halakhak dahil sa kanila? Naalala mo pa ba ang unang beses na nagkaroon ka ng crush noong high school ka pa? Naalala mo pa ba 'yung mga kahihiyan mo nung first-time mong umamin sa crush mo? Oh, baka naman hindi mo na maalala kung gaano ka na-broken-hearted dahil sa love na 'yan? Oh, baka naman nakakalimutan mo na 'yung mga teachers mong palagi kang pinapagalitan dahil tulog ka nang tulog sa klase o hindi naman kaya ay walang maisagot sa tanong nila dahil puro ka lang computer games at skip sa mga assignment na binibigay nila? Naalala mo pa ba 'yung naging sandalan mo nung humarap ka sa bagong yugto ng buhay mo? Naalala mo pa ba kung ano-anong pinagdaanan niyo na magkakasama? Naalala mo pa ba? Naalala mo pa ba kung gaano ka kasaya noong high school ka pa? Cringe. Full of embarrassment. Pure laugh. Struggles. Fun. Ilan lang 'yan sa mga naranasan natin noong mga high school pa tayo. Nakakatawa at nakakahiya kung aalalahanin pero hindi natin maitatangging isa ito sa magandang ala-alang mayroon tayo. High school life. Gusto mo ba ulit balikan? Oh, gusto mo ulit maranasan? This is a typical high school life story that highlights the experiences of teens. Not just fun and full of wonders, but also facing problems that test their faith. They are six, but their favorite lines make them one. "Walang mag-iiwanan, pangako 'yan!" 𝗣𝗔𝗡𝗚𝗔𝗞𝗢 (A High School Life Story) Written by: penintercane

May isang tao na kahit saktan ka hindi mo kayang kalimutan. Hindi dahil sobrang tanga mo na, kung hindi dahil sadyang mahal mo lang siya. At kapag dumating ang panahon na magiging kayo na ulit, ig-grab mo ba ang chance?