5 parts Ongoing <İmanboy kitabının çocuklarından devamıdır. Onu okumadan okuyabilirsiniz bağlantılı değil.>
Bazen yeni yerler sana yeni insanlar ve yeni anılar kazandırırdı. Yeni yerleri seviyordum ama bir yere ait olmakta hep içimde bir ukte kalıyordu.
Bazen bir sokak lambasının altında yürürken, oraya aitmişim gibi hissederdim sanki adımlarım daha önce de orada yankılanmış gibi. Ama sonra bilirdim ki, aitlik sadece fiziksel bir bağ değil, içsel bir huzurdu.
Yeni yerler heyecan verirdi; yabancı bir kafenin kokusu, ilk kez duyduğum bir dildeki melodik cümleler, ya da bilmediğim bir yolda kaybolmanın verdiği tatlı endişe... Hepsi ruhuma bir parça eklerdi. Yine de, her gidişte bir parçamı geride bırakır, her kalışta kendimden biraz daha uzaklaşırdım.
Belki de ait olmak, bir yeri sevmek değil, orada sevildiğini hissetmekti. O hissi arıyordum adımı duymadan bile tanıyan bir bakışı, suskunluğumu anlayan bir sessizliği, ve belki de hiçbir yerin beni tamamen kabul edemeyeceğini kabullenecek kadar büyümüş bir kalbi...