��������

asrin_celik gönderinizi beğendi. "Chat sakin olun amına koyayım." @23: alisanin gonderisini beğenmiş kral @78: asrın yenge mi amk @12: ne demek alisa yenge lan @98: kocam napiyorsun ya @26: asrın 31 romantizm #1 02.10.2025 genç kurgu #1 02.10.2025 sevgili #1 03.10.2025 medya #1 03.10.2025 genel kurgu #1 04.10.2025 ��ş�� #1 04.10.2025 platonik #1 06.10.2025 yayıncı #1 06.10.2025 texting #1 07.10.2025

Kıdemli Üsteğmen Demokan Alp AYDEMİR, namıdeğer Kuzgun, özel kuvvetlerde çalışan oldukça başarılı bir subaydı. Yıllar sonra kuledeki yalnız bir kızla yollarının kesişeceğinden henüz habersizdi. Bildiği tek şey, vatanı ve bayrağı için canını dahi verebileceğiydi. Zamanı geriye sarmak mümkün olsaydı keşke. Mesela ailesiyle mutlu tablosuna dönmek isterdi Kuzgun. Yaşadıklarından sonra psikolojik bunalıma giren Kuzgun, hayatına devam edebilecek miydi? Kuzgun'un kalbi yeniden atabilecek miydi? ••• UYARI: Bu kitapta geçen kişi ve kurumlar TAMAMEN hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur.

Bir anlığına, göz göze geldik. İşte o anda zaman, sanki başımdan aşağı dökülen soğuk su gibi durdu. Ellerim kontrolsüzce titremeye başladı. Parmaklarım mikrofonun çevresinde iyice kenetlendi, sanki elimden düşecekmiş gibi bir korkuyla sıkıyordum. Ayaklarım sanki yere çakıldı. Bedenim oradaydı ama içimdeki ben çoktan yere serilmişti. Boğazım düğümlendi, midemden yukarı doğru çıkan o tanıdık boşluk dalgası kalbime çarpıp hızla geri döndü. Kalbim... Kalbim çırpınıyordu. İçimdeki her şey "git" derken, gözlerim sadece onu takip ediyordu. -------------------------------------------- Ardından öyle güzel konuştu ki, içimde bir şeyler titredi: "Senin yüzünden insan, bir şiiri baştan sona okur gibi bakıyor hayata." Derin bir iç çekip devam etti: "Bazen sana bakarken, bir şeyin eksik olduğunu fark ediyorum. Ve sonra anlıyorum... bu dünyaya sen fazla gelmişsin."

-Düzenlenmiştir- 05****/ Faruk hadi aç kapıyı 05****/ Ellerim dolu hadi Ders videosunu durdurup gelen mesajlara baktım. Faruk mu? Bilinmeyen numara. Her kimse yanlış numaraya mesaj atıyor. Allah yardımcısı olsun, elleri doluymuş. Ben ne diyorum ya! Ne diye duruyorum. Hızla ellerimi ekranda gezdirdim. İpek/ Yanlış numara. Bahsettiğiniz kişi değilim. Numarayı kontrol edin. Çevrimiçi olmasına rağmen yazmıyordu. Önümdeki notlara göz gezdirip tekrar telefona çevirdim gözlerimi. Aklım o kişide kalacaktı. Cevap versin, derse dönecektim. 05****/ Şaka mı yapıyorsun oğlum. Hadi ya. O kadar poşeti bir elimle taşıyorum. Hadi be. Klavyeyle yazınca cins oluyorum. Noktalama, yazım hatası yapmamak için de uğraşıyorum. Hadi yaa İster istemez göz devirmemin üzerine başımı iki yana salladım. Estağfirullah. İpek/ Şaka falan yapmıyorum. Telefonunuz kayıtlı bile değil. 05****/ Yeni hat almadın mı oğlum sen! 05****/ Dakikam yok. Hadi koptu kolum. İnternet azalıyor Elimin içiyle alnıma vurup ağzımı hava ile doldurdum. İpek/ Poşetleri yere bırakıp kapıyı çalma zahmetinde bulunun o zaman. Sinirlerimi bozuyorsunuz. Kalp kırmak en son isteyeceğim şey bile değil. 05****/ Pislenir İpek/ Masanın üzerine koy. Sonra silersin. 05****/ Faruk bu sen değilsin

-YAZIM HATALARI OLACAKTIR RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN LÜTFEN- @emiralkan: Bu saçmalığa derhal son ver. @emiralkan: Sende şu saplantılı fanlardansın @emiralkan: Sanki anlamayacağım. @emiralkan: Böyle yaparak dikkatimi çekmeye çalışıyorsun @emiralkan: Tebrikler başardın da @emiralkan: Güzel taktik @emiralkan: Ama böyle devam ederse mahkemede görüşeceğiz haberin olsun @emiralkan: Takıntılı manyaklar ilgimi çekmiyor. @emiralkan: Bunu da bilmiş ol. Istek kabul edildi Görüldü. Yazıyor... -Başlama tarihimiz 14 Ağustos 2025-

"Bende burada kalmayacağım. Haberin olsun." "Sen burada kalacaksın." Dediğinde yeniden arkadaşlarına döndü. "Atlayın." Onu satın alan adamdan yaralı bir şekilde kaçar. Hiç bilmediği bir şehirde hiç bilmediği bir sokağa girer ve yaralı bir şekilde yere yığılır. Mahallenin bilindik erkekleri onu o halde bulur ve kimseye söylemeden bir hafta boyunca ona bakarlar. Ama görmezden geldikleri birşey vardır. Kızın peşinde ki adam kolay lokma değildir.

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre ��ş��ımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük ��ş�������i olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük ��ş�������i olan KARAASLAN ��ş�������i vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

On sekiz sene boyunca dedesinin yanında büyüyen İlay, artık anne ve babasının kim olduğunu öğrenmek istediğinde tek başına kalmıştı. Dedesi için o büyük bir hatadan geriye kalan bir kusurdan b��ş��a bir şey değildi. Ve babasını bulmak için çıktığı yol ona mutluluk getirecekken geçmişten gelen bir gölge onun felaketi olacaktı. AİLE KURGUSUDUR

🐥 Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ! Siz: Bağırma bana! Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin? Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun! Civan: Üç gün ulan! Civan: Üç gün yoktum! Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin? Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ! Civan: Bağırma bana! Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa Civan: Bitirelim bencede. Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim. Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin. Civan çevrimdışı. Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım. Babam askerdi. Bilmiyordu. Abim askerdi. Bilmiyordu. Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu. 🐥

Kör Pusula, kaybolmuş kalplerin sevgiyle bulduğu yolu anlatan, derin ve dokunaklı bir yolculuğun hikayesidir. Bir pusula kaybolduğunda, sadece yönü mü şaşar? Yoksa insanın içindeki kaybolmuş hisler mi onu yönsüz bırakır?

Sezen Aslanoğlu'nun zarif boynu canından çok sevdiği abisi ailesinin saadeti için husumetli ailenin oğluyla evlenmesi gerektiğini söylediğinde ilk kez eğilmişti. Ailesi için üzerine düşen sorumluluğu kabullenmişti ta ki evlenmek zorunda olduğu adamın onu mahveden eski sevgilisi olduğunu öğrenene kadar. Ne yapacağına dair hiçbir fikri olmasa da ne yapmayacağını adı kadar iyi biliyordu. O adamla evlenmeyecekti. Sezen bu evlilikten kendi iradesiyle kurtulamayacağını ve tek çıkar yolunun kendi kontrolü altında yapacağı bir anlaşmalı evlilik olduğunu fark ettiğinde, kartlar yeniden dağıtıldı. Aradığını buldu. Abilerinden borç alıp sırra kadem basan ve aylarca bulunamayan adamı. Kenan'ı. 🖇️ "İndir o silahı abi." Abim beni dinlemeden Kenan'a kilitlenmişken sesimi yükselttim. "Abi indir dedim!" Metin abim kaşlarını çatıp öfkeyle konuştu. "Sana ne oluyor Sezen, geç içeri." Aldırmadım, ona bakmadım bile. "O silahı beline sok ve namluyu indir Oktay, sevgilimi öldürmeyeceksin." "Ne?!" "Ne?!" Omuzlarımı silktim. "Sizi ben tanıştırmak istiyordum fakat siz elinizi çabuk tutmuşsunuz." Abilerimin bakışları üzerime dönmüşken gelen o ş��ş��ın "Ne?!" sesiyle birlikte sinirle gözlerimi yumdum ve üçümüz de ona baktık. O ise bana bakıyordu. Tebessüm ettim. "Sorun değil ��ş��ım," Dedim ölmemesi için beni anlayıp ayak uydurmasını umarak. Hayatlarımızı kurtarmaya çalışıyordum fakat yardımcı olmuyordu. "Bugünün geleceğini biliyorduk artık numara yapmana gerek yok. Buraya kadarmış." Abilerimin ş��ş��ın bakışları karşısında gerçekten zevkle sırıttım, bu kez şaşırtma sırası bendeydi. Son kozumu oynuyordum ve bu kez, elim her zamankinden güçlüydü. Kenan'ı bulmuştum. "Şimdi sevgilimi mezarından çıkarın. Konuşmamız gereken şeyler var."

"Ana ne dersin sen? Ronav Abimdir! Ne evliliği ne kocası?"çaresizce annesine sordu. Başındaki tülbentti düzeltip"Axin kızım amcanlar ve babanlar üzerine ��ş������� karar almış. Ronav ve Axin evlendirecez demişler." Sultan Xanım'ın dedikleri Axin'in bünyesine ağırlık verdi.Bu olamazdı. Kapıdan hışımla Ömer Ağa girdi. Axin babasına baktı. "Baba yalvarırım yapma! Lütfen! Beni Ronav Abiye verme."babasının ayaklarına kapandı. Göz yaşları içinde yalvarıyordu. Ömer Ağa, gözü dönmüştü sanki. "Verdim bile! Yarına sözünüz vardır. Bu saatten sonra onun karısı olacaksın! "deyip Axini itip yukarıya çıktı. Axin, babasının itmesi ile yere düştü. Göz yaşları içinde oracıkta kaldı. Zalim ��ö����ler bir yüreği daha yakmıştı... ... "Baba! Ben evlenmem! Sizin aranızdaki husumet gidermek için sevmediğim,birini karım olarak almam!"gözlerinde öfke, ateş belliydi. Miraç Ağa, oğluna döndü "Eğer ki evlenmezsen Dinar ��ş�������inin soyu nasıl devam edecek diyesin bana?"gür bir şekilde demişti bunu. Ronav Ağa "Baba evlenmeyeceğim istemiyorum dedim!"karşı gelmeye başlamıştı. Miraç Ağa,bu hayatta tek oğlu,tek varisi olan oğlunun karşısına geçti "Yarına hazır ol! Gidip Axini isteyip söz kesecez o kadar!"deyip ellerini arkasına atıp çıktı salondan. Ronav Ağa, babasının arkasından öfke ile baktı. Töreler, hükümler bir hayatı daha yıkıyordu... ••••••••••••••••••••• Yazılış tarihi:22.05.2024 !"����İ��"adında ilk ve tek kitaptır. Benzeri, kopyası veya kullanılır ise gerekli yasal işlemler başlatılacaktır!

-Ceylin Müsait misin? Önemli bir şey konuşmamız gerekiyor. -Oğuz abi Müsaitim. Ne oldu? -Ceylin Hamileyim. -Oğuz abi Siktir! Ciddi misin sen? Bu işin şakası olmaz. -Ceylin Şaka falan yaptığım yok zaten. Şüpheleniyordum ve test yaptım. Hamileymişim. Abisinin arkadaşı ve aynı apartmanda oturdukları Oğuz'dan hamile kalan Ceylin.

Bazı insanlar yolunuzu aydınlatmaz, direkt yolu kapatır. O yüzden ya sabredeceksin, ya döneceksin... ya da kendi yolunu çizeceksin. Ben İclal, mimar olmak istemiştim. Büyük hayallerle okudum, mezun oldum, kapı kapı iş kovaladım. Ama ne iş vardı ne umut. Dalga geçer gibi, sıfır cv ile başvurduğum bir sekreterlik işi hayatımın sabır testine dönüştü. Çünkü patronum gıcıklık deryalarında yüzüyordu. Soğuk. Gıcık. Gerginliğin vücut bulmuş hali. Gözleri bile insanın özgüvenini kemiriyor. Emirleri sert, tahammülü yok, karşısındakini canıgönülden takdir etmesi bir mucize. Yime de onun geçilmez duvarlarının ardında bir şeyler olduğunu hissediyordum. Bir yaşanmışlık. Ve ne zaman ki geçmişin hesapları önümüze düştü, işte o zaman anladım... Bazı adamlar sadece patron değilmiş. Bazıları cehennemi bile size ofis sandalyesinde yaşatırmış. Bazen de her şey tersine döner ve ofis koltuğu kendi cehennemi olurmuş onların.

Sete geç kaldığını haber vermek isteyen başarılı bir oyuncu, yanlış numarayı tuşlar ve hikaye o zaman başlar. Bu yanlış numara, büyük bir ��ş��ın kıvılcımını ateşler. Daha önce duygularını kullanmayan, acımasız, Rusya'nın en büyük adamı aynı zamanda Mardin'in en büyük ��ş�������inin oğlu olan adam, bu kıvılcımda tutuşmaya hazırdır. Mardin'de çekilen dizisi ile ün alan oyuncunun, Mardin'li adam ile ��ş�� yaşadığı yerde Mardin olur.

Yazgıya atılan düğümün hikayesi... Zinar Aşiretinin ağası Viran Zinar, Sipanların büyük torunu Afşin'i isteyecek zannederlerken asıl isteyeceği kişi, kuzeni Nalin Sipan'dır. Fakat Nalin bu evliliği onaylamaz ama kader ağlarını çoktan örmüştür.

"Gelinin kız kardeşinden bir gram altın!" Gelinin kız kardeşi olmak hiç bu kadar zor olmamıştı... Ablanın düğnünde takı ��ö����ninde kavga çıkarsa ve o kavgayı ayırmaya gelen polis memuruna ilk görüşte vurulursan ne mi olur? ECE&PAMİR

Bir bataklıkta ihanetler, acılar ve yalanlar peş peşe gelirken; üzerlerine yapışan o karanlıktan sıyrılmak hiç kolay olmayacaktı. Ve o bataklıkta bir nilüfer gibi yeşeren ��ş��, onların asıl cehennemi olacaktı. Burası Karadeniz. Burada her dalga bir çığlık, her dağ bir mezar ve her insan bir sır taşır bağrında. Kalbi elemle geceye gömülenlerin, her dalgasında bir çığlığı susanların ve her dağa bir mezar kazanların Karadeniz'i burası. Her dağ bir mezar. Unutma, eden bulmazsa mazlum yanar. 🕯 "Aşk bu, yanına kalır mı sandın? Günü gelir, yaktığın kadar yanarsın."

O gece, kuru soğuğun bedenimi yaktığı o anda terk etti çocukluğum bedenimi. Cıvıl cıvıl renkleri olan o küçük kız öldü, gecenin karanlığına boyanan kadın doğdu küllerinden. Ve dudaklarımdan tek bir mırıltı döküldü benim bile kulağıma ilişmeyen: "Affet sevdiğim. İnci çiçeğinin dallarını kırdılar..." Beni yazanın elleri taştan, kalemi katrandı. Bahtıma düşen iki tutam ah'da beni yakmıştı. Bir mucize olmamış, bir ihtimal doğmamış ve bir ışık yanmamıştı geceden. Bahtımın karasına derman bulunamadı. Olmadı. Kalem tutan eller bana acımadı. 🖤 İnci Çiçeği kitabının şarkısı: Gülşen-Emrin Olur Yayınlanma tarihi: 15/08/2024 Yukarıdaki sahne kitabın alıntısıdır. Eğer sizler de bu macerada benimle olmak istiyorsanız satırlarda buluşalım🦋

"Geçecek mi peki?" Diyebildim yalnızca hafif çıkan sesimle. Yüzüne bakmak istemiyordum çünkü eğer bakarsam, gözlerinde duymaktan korktuğum cevabı görmekten çekiniyordum. "Geçmeyecek," dedi dudaklarından dökülenlerin yüreğimi bin bir parçaya ayırdığından habersizce. "Ama alışıyor insan." "Sen alıştın mı?" Dedim. "Alıştım." Dedi. "Nasıl peki acıya alışmak?" Bir süre öylece gözlerime baktı. O an anlamıştım. Gözleriyle konuşup anlatmaya çalışmasını gerektirecek kadar zordu belki de onun için sorduğum sorunun cevabı. Gözlerinin çırpınışına daha fazla dayanamayıp önüme döndüğüm sırada aramıza bıçak gibi saplanan gerçek dudaklarından dökülüverdi. "Ölüm gibi." Acı biz gibiydi demek ki...