��������

Ya yan karakter baş karakterin yerini alsa? İşte benim amacım buydu.Kaderi ölümle yazılmış bu karakteri kurtarmamın tek bir yolu vardı o da kaderimi değiştirmek ve hikayenin başrolü olmak. *** O gün bu çizgi romana ışınlandığımda bir rüya gördüğümü sanmıştımFakat bu bir rüyadandan farklıydı .Kaderim bu hikayede kanla yazılmıştı.Bir çizgi romanda ölecek bir yan karakterdim .Kendi dünyama dönmek istiyorsam kaderimi değiştirmeli ve ölmemeliydim.Bir yan karakteri ölümden kurtarmalıydım. Distopya-#1

Öldüm. Ve gözlerimi açtığımda bir çocuk taciriydim. "E ebesinin a-" ~ Daha önce hiç öl��ü��ten sonra yeni bir hayat şansı hak eden ve b��ş��a bir bedende gözlerini açan insanların hikayelerini duydunuz mu? Duymadıysanız endişelenmenize gerek yok. Size kendi gör��ü��lerimi anlatabilirim. Bu tarz ikinci hayatlarda okuduğu kitabın kötü karakteri olandan tutun da oyundaki ana karakterin kardeşi olana kadar pek çok kişi gördüm. Yeniden doğmak için okuduğunuz kitabın bir karakteri olmanıza da gerek yok. Sadece herhangi ��ü��ülü bir dünyada da kendinizi bulabilirsiniz. Tır çarpan çoğu kişinin başına bunlar geldi. Hepsi de öl��ü��ten sonra yabancı bir bedende ve farklı bir dünyada gözlerini açıp hayatta kalmaya çalışıyordu. Bu bilindik bir hikaye. Bana tır bile çarpmadı ama öldüğümde ben de yeni bir hayata gözlerimi açtım. Şanssız bir insan olduğuma bakılırsa kitabın sonunda ölecek kötü bir kadın olarak doğabilirdim. Ana karakter olan masum kıza zorbalık yapardım, ana erkeği elde etmeye çalışırdım ya da kötü bir kadın her neyi yapıyorsa onu yapardım işte. Bir kitabın içinde doğmasam bile herhangi bir dünyada herhangi bir hayata sahip olabilirdim ve ona göre yaşayabilirdim. Övünmek gibi olmasın ama adapte olmak en iyi olduğum şeydi. Dediğim gibi her şey olabilirdim ve buna uyum sağlardım. Ancak kesinlikle küçük bir çocuğu kaçırmazdım. Evet her şeyi tahmin edebilirdim ama öl��ü��ten sonra bir çocuk taciri olarak gözlerimi açacağımı ölsem bile (biraz ironik oldu) tahmin edemezdim. Ancak bu doğruydu. Karanlık depodaki elleri bağlı bir şekilde yerde kıvranan küçük çocuğa bakarken de bildiğim tüm küfürleri sıralıyordum. # Hikaye eğlence amaçlı yazılmıştır. Basit bir dili vardır. Ayrıca cümleye bağlaçla başlamaya bayılırım. Yanlış olsa da bırakacak değilim. Ha bir de üşenmediğim bir anda bölümleri düzenleyece

23 yıllık hayatımın sonuna gelmiştim hayatım tam bir kaos 2 yıl önce delinin biri bana yeniden başlamak ister misin diye sormuştu bende KABUL ETMEDİM ahh şimdi aynı soru ile karşımda Yazar notu: Bu ilk kitabım bu yüzden hatalarım olabilir görmezden gelirseniz sevinirim

Zengin Kont ailesinin tek kızı öldürüldü. Ama onun adına üzülen yoktu. O ona olan nefreti anlamadı. Bir gün gözünü bir hayalet olarak açıncaya kadar. Kendi bedeninin b��ş��ası tarafından hareket ettirildiğini gördü ve onun için üzüldü. Ama çok yakında o kişi istediği her şeyi aldı. Diğerlerinin sevgisini, çok uğraştığı her şeyi. Hatalı olan o muydu? O kızı ölene dek izledi sonunda o ölünce o da kaybolmayı umdu, ama her şeyin başladığı zamana tekrar geri döndü. Bu sefer onu istemeyenler için uğraşmayacak! Peki neden biraz para kazanıp onları tokatlamıyoruz?

17 yaşındaki lise son sınıf öğrencisi kumru tarih hocasının Fatih Sultan Mehmet hakkında verdiği araştırma ödevini yaparken bir anda kendini Osmanlı Sarayı'nda bulur ve burdan kurtulmanın yollarını arar o sırada hiç istemediği halde cihan padişahının haremine düşer ve nefes kesici macerası başlar bizimle birlikte Osmanlı sarayını gezip Fatih'le tanışmak istemezmisiniz ... " bana bak Hünkar bozuntusu ben senin cariyen falan değilim sense benim sahibim hiç değilsin bu nasıl bir şaka bilmiyorum ama derhal beni evime geri götürün" diye çemkirdim karşımdaki öfkeli gözlere baktım bana öldürecekmiş gbi bakıyordu tırsmamış değildim ama tabiki belli etmeyecektim sonuçta bana bu saçma kamera şakasını yapan onlardı o niye sinirleniyordi ki sinirlenmesi gereken bendim

Bir araba bana çarpar çarpmaz kendimi çok küçükken okuduğum webtoonda hizmetçi olarak buldum...

Ben 46 yaşında bir kadındım! Vergi daireleriyle kavgaya tutuşmuş, üç patron kovalamış, yedi kere taşınmış, bir de koca kahrı çekmiş bir kadındım ben! Şimdi ise... daha doğru düzgün dili dönmeyen bir cüceye dönüştüm. Bu da yetmezmiş gibi yetimhanedeydim.

Bir varmış, bir yokmuş... Günün birinde upuzun bal rengi saçları olan güzeller güzeli bir kütüphaneci, sıradışı bir masal kitabı okumaktaymış. Hayatı boyunca her daim yapayalnız olan bu kadın, masal kitabında tıpkı kendisi gibi yalnızlıktan ölen bir kadına öyle üzülmüş ki kitabın başında ağlaya ağlaya bitap olmuş. Hüzünle masal kitabının eski sayfalarını çevirirken garip bir şeyi fark etmiş. Okuduğu resimli kitapta hikâyesine kahrolduğu karakterin çizimi tıpkı kendi yüzüne benziyormuş. Dehşet içinde kitabı kütüphane müdürüne götürmek için ayaklandığında üst raflardan kafasına düşen bir kitap, hayatını kaybetmesine neden olmuş. Gözlerini kapatırken ölümün ani soğukluğu tarafından ele geçirilmiş. Yeniden gözlerini açtığında ise okuduğu masal kitabı dışında hiçbir şey hatırlamıyormuş. Ancak onu asıl şaşırtan, yapayalnız olduğu için üzüldüğü kadının bedeninde uyanmasıymış... Vivara Thasisa'nın...

Meşe gayet sıradan bir hayata sahipti. Ta ki kendini entrikalarla dolu okuduğu bir romanda bulana dek... Tabi ki hikayenin asıl kahramanı, güzeller güzeli Ashley olmamıştı. Bu fazla iyimser olurdu sanırım. O elbette romanın kötü ve imparatora aşırı derecede takıntılı karakteri leydi Efran'dan b��ş��ası değildi. Ah, tahmin edersiniz ki kendisi ölüme mahkumdu. Tabi ki ölümü aşık olduğu imparatorun elinden olacaktı. O celladına aşık olmuştu. Ama her şeyi kaybetmiş değildi. Elinde okuduğu roman sayesinde paha biçilmez bilgilerle bu dünyaya düşen Meşe, celladıyla düşman olmak yerine iyi biri rolüne bürünmeye karar vermişti bile ama asla tahmin edemeyeceği duygular kapısını çaldığında bu kararlı duruşu nereye varacaktı, orası tartışılırdı. O halde webtoon tadındaki bu hikayeye hoşgeldin! "Söylesene. Bu yeni taktiğin mi?"diye sordu karşıya bakarken. Kaşlarımı çatarak baktım. "Neden bahsediyorsunuz majesteleri." Vücudunu bana döndürdü ve "Böyle umursamaz olman ve güçlü durmaya çalışman. Beni etkilemek için yeni bir taktiğin mi?"diye bitirdi cümlesini. Ona ş��ş��ınlıkla baktım. Bu adam su egosundan ne zaman vazgeçecekti? "Size defalarca söyle-..."diye uzun bir nutuk çekmeye başlayacaktım ki belime konan elle konuşamadım. Prens belime koyduğu eliyle beni yavaşça kendine yaklaştırdı. Kendisi de iyice bana sokulurken yüzüme doğru fısıldadı. "Eğer öyleyse..." Sustu. Bir süre gözlerimin içine baktı ve devam etti. "Eğer öyleyse kesinlikle işe yarıyor." Söylediği kelimelerle kalbim yine aynı şeyi yaptı. Hiç olmaması gereken biri için hızla çarpmaya başladı.

Gözlerimi tekrardan açabildiğimde "inanılmaz leydi" adlı bir romanda gözlerimi Ava karakter olarak açmıştım. Ana kadın kahramanın en iyi dostu olup onu ��ü��ücü ile tanıştıran iyi kalpli Ava, kadın kahramanı öldürmekle şuçlanıp haince bir plana kurban gitmiştir. BENNN HERRRR ZAMAN BU ROMANDAN NEFRET ETMİŞİMDİR, NASIL YANİ BÖYLE HAVALI NAZİK VE YERİ GELDİĞİ ZAMAN HERKESİ KURTARAN BİR KARAKTER ÖLEBİLİRDİ...SIRF ANA KADIN KAHRAMANIN HİKAYESİ DRAMATİKLEŞİCEK DİYE AVA'YI NASIL ÖLDÜREBİLİRLER. EĞER ŞU AN BEN AVA OLARAK BANA YENİ BİR HAYAT BAHŞEDİLDİYSE DENEYİM BAKALIM SİZ KİMİ ÖLDÜRÜYORSUNUZ!!!!!