Bottom Jungkook Oneshots

– Taehyung-ah! – Do moich uszu dotarł ten wkurzający, sztucznie przesłodzony głos, przyprawiając mnie o dreszcze. Nie wiedziałem czy obrzydzenia, złości czy czegoś innego, ale jego właściciel cholernie działał mi na nerwy od kiedy tylko sięga mi pamięć. Jeon Jungkook, ten przygłupi, pewny siebie dzieciak skutecznie uprzykrzał mi życie od dobrych kilku lat i nawet kiedy po ukończeniu gimnazjum cieszyłem się, że wreszcie się od niego uwolnię, los postanowił sobie ze mnie zadrwić. Dziwnym trafem poszliśmy do tego samego liceum, a jakby tego było mało, wylądowaliśmy w jednej klasie. Szczerze nie zdziwiłbym się, gdyby po ukończeniu szkoły ten upierdliwy brunecik poszedłby za mną nawet na studia. Tak po prostu, z czystej złośliwości.

– Czego? – warknąłem i odwróciłem się w stronę, z której dochodził głos chłopaka, czyli z drugiej od końca ławki w środkowym rzędzie. Jak zwykle siedział z Nayeon, tą swoją równie wnerwiającą przyjaciółką, która wyjątkowo była zajęta spisywaniem ze slajdu notatki z geografii. Mimo wszystko przykładała się do nauki bardziej niż ten idiota, ale nie rozumiałem dlaczego dawała mu swoje notatki ot tak, za darmo i pozwalała się wykorzystywać, jeśli widziała, że jej przyjaciel na szóstkę nie przykłada się z tylko i wyłącznie z czystego lenistwa. Czasem nawet miałem wrażenie, że są w związku, ale to było niemal niemożliwe i wręcz śmieszne. Przecież Jungkook nie umawiałby się z dziewczyną, od których zalotów wzbraniał się jak diabeł przed wodą święconą.

Wprawdzie sam sposób w jaki się poruszał, jego zachowanie i nawet aura na kilometr jechały homoseksualizmem. Na dobrą sprawę nawet się z tym nie krył, chodząc na treningi drużyny koszykarskiej i siatkarskiej razem z Jihyo oraz całą wesołą paczką, by wzdychać do spoconych sportowców. Także podczas wychowania fizycznego wolał obczajać i zaczepiać męską część bardziej niż żeńską, co na taki typ playboya było dość niecodziennym zjawiskiem. Niby nigdy się nie przyznał ale wszyscy i tak wiedzieli, że jest gejem z prawdziwego zdarzenia, a mimo to wciąż miał mnóstwo przyjaciół, nikt nie wydawał się mieć mu tego za złe (a w naszym kraju było to dość dziwne, doprawdy). Cóż, może inni lubili go za jego dziecinne i głośne zachowanie oraz ładną buzię, ale ja z pewnością nie należałem do tego grona. Oczywiście to nie tak, że to ze względu na jego orientację, broń Boże, przecież sam byłem homo. Brunet po prostu mnie z jakiegoś powodu nienawidził, calutki czas łaził za mną i był wkurwiający do tego stopnia, że już nieraz skończyło się to szarpaniną, czy nawet bójką. Nie rozumiałem tylko, dlaczego był aż tak upierdliwy tylko i wyłącznie dla mnie, a dla wszystkich innych był milusi i słodki, ale nawet nie próbowałem się dowiedzieć o co mu chodzi. Zgaduję, że i tak byłby to jakiś absurdalny powód typu "bo tak".

– Jak się powodzi z Jisoo? Już zamoczyłeś? – zaśmiał się, a ja mało co nie wstałem i nie uderzyłem chłopaka solidnie w tę parszywą mordę. Fajnie, że akurat dziewczyna siedziała obok mnie i wszystko dokładnie słyszała. Była stosunkowo nowa w klasie, więc jako dobroduszny człowiek postanowiłem przygarnąć ją do siebie. Okazała się być przeurocza, miła, zabawna i od razu złapaliśmy dobry kontakt, więc zaczepki Jeona dotyczące dziewczyny wkurzały mnie podwójnie. Jakby już nie mógł skupić się na mnie, a Bogu ducha winne osoby zostawić w spokoju.

– Zamoczę to ja zaraz twoją mordę w kiblu. Zostaw Jisoo w spokoju, co? Już nie mogę się z nikim nawet zadawać, bo zaraz się przypierdalasz! – wysyczałem przez zęby w stronę uśmiechającego się półgębkiem bruneta. I naprawdę byłem blisko od wstania i wyprostowania jego krzywego ryja, ale upiekło mu się w ostatniej chwili gdy drobna dłoń Jisoo mnie zatrzymała. Całe szczęście, że nie brała takich tekstów do siebie, przy czym zawsze uspokajała mnie, kiedy Jeon rzucał nimi na lewo i prawo. W końcu była moją dobrą koleżanką i wiedziała, że jestem gejem, więc była świadoma jak bardzo zaczepki tego typu mnie wkurzały.