Until The Last [Under Revision]

I stretched my body and began yawning.

"Ito na yata ang pinakamasayang araw sa buhay ko, makakapagpahinga na rin ako, susulitin ko ang bakasyon na ito," masaya kong pagkakasabi.

Habang sinusuklay ko ang buhok ko pumasok bigla sa aking isip na lumabas-labas muna at magpahangin, dinala ko ang jacket ko dahil sobrang lamig sa labas.

Nandito na ako sa labas namin, fall leaves swirling in the wind kitang-kita ko kung paano unti-unting nalalaglag ang mga dahon. Doon na lang ako pumunta sa park kung saan iyon ang huling lugar na nagkita kami ni Kai.

Almost 12 years na kaming hindi nagkikita, if I am not mistaken 5 years old pa lang ako ay magkaibigan na kaming dalawa, mag-kumare kasi ang magulang naming dalawa, si Tita Lilybeth at si mama, buwan-buwan lagi akong pumupunta rito nagbabaka-sakali na makita ko siya sa lugar na 'to.

Didn't lingered umalis na ako, giniginaw na rin ako napakalamig ng panahon I embraced myself sa sobrang lamig.

***

Narito na ako sa bahay at pumasok sa loob pagkapasok ko, I startled when I see my mom infront of me.

"Oh Xylyn, nand'yan ka na pala sa'n ka nagpunta? Malamig sa labas," pagtatanong ni mama habang nakatingin sa 'kin.

"Ma, hindi niyo naman po sinabi na pupunta kayo rito, ginulat niyo po ako," tugon ko.

"Pasensya na 'nak, sinurprise lang naman kita."

"Okay lang po 'yun, ano po pala gusto mo coffee or pagluto ko po kita?" I questioning.

"Coffee na lang, nga pala ba't ka ba nasa labas, ang lamig ng panahon ngayon at baka mapano ka pa sa labas," pag-aalala ni mama.

Si mama talaga sobra kung mag-alala, kung ituring niya ako parang kinder, kaya ko naman ang sarili ko pero si mama laging nababalisa.

"Mama, hindi na po ako bata saka I can handle my self kaya nga po ako nagdala ng jacket e kasi napakalamig pero saglit lang naman po ako lumabas, nagpahangin lang po," paglilinaw ko.

"Kahit na delikado sa labas, sa susunod kapag lalabas ka magpasama ka na lang kay Myelin sa kaibigan mo."

"Opo ma, ito na po 'yung coffee niyo."

Inabot ko na kay mama ang kape niya, ako naman ay naglinis ng bahay, sasabihin na naman kasi ni mama hindi ako naglilinis dito pero ang totoo naglilinis ako hindi lang napapansin ni mama. Habang nililinis ko ang bahay meron akong napansin na parang style regalo siya medyo malaki ito, kinuha ko at tinanong kung ano ang laman nitong hawak ko.

"Ma, sa 'yo po ba 'to, para kanino? At ano po ito?" pagkakagulumihanan ko.

"Ah iyan ba, buksan mo para sa iyo 'yan."

Nang sabihin iyon ni mama nabuhayan ako bigla, binuksan ko ito ng paingat at tuwang-tuwa ako sa nakita ko.

"Sa akin po talaga ito, laptop?"

"Oo 'nak nakita ko kasi na pasira na 'yung laptop na ginagamit mo kaya binili kita ng bago, maganda ba?"

My mouth curved into a smile,"Oo naman po ang ganda niya, pero mama hindi niyo naman po kailangan na bilhan ako nito, gumagana pa naman po 'yun sayang naman po ang ginastos niyo rito," katuwiran ko.

Lumapit si mama sa akin,"Huwag kang mag-alala anak, regalo ko na rin iyan sa debut mo 'di ba malapit na debut mo?" wika ni mama.

"Opo, salamat ma!"

Sabagay, pero kaya ko naman bilhan sarili ko ng laptop but i'm joysome na siya ang naging parents ko, napakabuti nilang magulang sa akin, kahit na wala alam kong wala akong kapatid at nag-iisa lang akong anak ramdam ko ang saya.