បម្រេីស្នេហ៍ភ្លេីងឬស្យា
ភាគទី៤៤
បន្ទាប់ពីបង្គាប់ឱ្យនាងញ៉ាំអាហារពេលល្ងាច និងលេបថ្នាំរួចហេីយអ្នកកំលោះក៏បីនាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដេីម្បីងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ដោយទោះបីជានាងបដិសេធតវ៉ាថានាងងូតម្តងរួចទៅហេីយក៏គេនៅតែចចេសទាមទារឱ្យនាងងូតទឹកក្តៅម្តងទៀតដេីម្បីឱ្យស្រួលខ្លួន...
«ខ្ញុំផ្តាសាយបេីត្រូវទឹកច្រេីនពេកគឺមិនងាយជាទេ...អុ៎...» តវ៉ាមិនទាន់ចប់ផងនាងក្រមុំក៏ត្រូវឧទានទាំងភ្ញាក់ផ្អេីលពេលដែលគេស្រាប់តែដាក់ឱ្យនាងអង្គុយលេីឡាបូ។
«នែ៎លោក...» យូអ៊ី តវ៉ាដោយព្យាយាមប្រឆាំងខណៈដែលគេគិតតែស្រវ៉ាដោះសំលៀកបំពាក់របស់នាង។
«លោក...»
«នៅឱ្យស្ងៀមទៅ! មកពីផ្តាសាយបែបនេះហេីយទេីបត្រូវងូតទឹកក្តៅកុំឱ្យធ្ងន់ខ្លួន...» គេប្រាប់ស្របពេលដែលបោះទម្លាក់អាវរបស់នាងចុះទៅលេីឥដ្ឋ។
«អ៊ីចឹងលោកចេញទៅខ្ញុំងូតខ្លួនឯង...»
«មិនបានទេ...នាងមេីលទៅគ្មានកម្លាំងឈរផង បេីរអិលដួលបោកក្បាលគិតយ៉ាងម៉េច? » មិនដាក់ថាគេដាក់ទំនាយឬបារម្ភឱ្យប្រាកដ ធ្វេីឱ្យនាងក្រមុំត្រូវចុះញោមឱ្យគេចាត់ការគ្រប់យ៉ាង។
ដោះសំលៀកបំពាក់ចេញពីខ្លួននាងអស់ហេីយអេរិក ក៏បីនាងទៅទម្លាក់ថ្នមៗក្នុងអាងត្រាំទឹក ដែលមានទឹកក្តៅអ៊ន់ៗកន្លះអាងបេីកត្រៀមរួចជាស្រេច តាមដោយឈោងដៃទៅយកសាប៊ូដុះខ្លួនមកច្របាច់ដាក់បាតដៃញីឡេីងសព្វរួចក៏ចាប់ផ្តេីមដុះអង្អែលលេីដងខ្លួនរបស់នាងថេីៗពីក.ក ហួសមកស្មា និងខិតចុះមកក្រោមជាងនេះទៀត...។
«អ្ហឺ...» នាងក្រមុំមានអារម្មណ៌ថារសេីបនិងព្រឺសម្បរចំពោះការប៉ះពាល់របស់គេខ្លាំងណាស់ ទេីបអត់មិនបាននឹងថ្ងូរហេីយបែមុខគេចចេញ។
គិតថាវេទនាតែនាងឬ? អ្នកដែលមានចេតនាតាំងខ្កួនជាអ្នកជួយមេីលថែអ្នកជម្ងឺដូចជាអេរិកក៏ពិបាកនឹងអត់ធ្មត់សឹងមិនបានដូចគ្នា ខ្លួនប្រាណរបស់គេពេលនេះអន្ទះអន្ទែងខុសធម្មតាហាក់ដូចណែនស្ទះអ្វីម្យ៉ាងធ្វេីឱ្យនៅមិនសុខ ហេីយក៏ដឹងច្បាស់ពីវិធីដោះលែងវាដូចគ្នាគ្រាន់តែពេលនេះគេត្រូវទប់ចិត្តហាមខ្លួនឯងដាច់ខាតថាកុំឱ្យធ្វេីបាបអ្នកជម្ងឺ ប៉ុន្តែដៃចង្រៃទាំងគូរបស់គេបែជានៅតែអង្អែលចុះឡេីងត្រង់ដេីមទ្រូងទាំងគូនោះមិនព្រមដកទៅណាទៅវិញ! ! !
«ខ្ញុំថាបានហេីយ...» នាងក្រមុំដែលព្រឺសម្បុរមួយតួខ្លួនប្រាបេីដោយគ្រវាសដៃទាំងសងខាងដែលគិតតែអង្អែលដេីមទ្រូងរបស់នាងចេញមួយទំហឹង។
«ខ្ញុំស្រាប់តែក្តៅ...ចង់ងូតទឹកដែរ...» នាងក្រមុំភាំងនឹងអ្វគដែលគេនិយាយខ្លាំងទេីបបេីកភ្នែកធំៗ ស្របពេលដែលគេខិតចេញពីអាងបន្តិចដោះសំលៀកបំពាក់ចេញពីខ្លួនរហូតសល់តែខោក្នុងមួយ ហេីយពេលដែលបម្រុងនឹងដោះវាចេញយូអ៊ី ក៏បែមុខចេញយ៉ាងរហ័សព្រោះអៀន។
«អ្ហា៎...ស្រួលខ្លួនណាស់...» ព្រោះអាងទឹកមិនបានតូចហេីយក៏មិនបានធំទេីបធ្វេីឱ្យ រាងកាយរបស់គេនែបនិត្យនឹងរាងកាយរបស់នាងជាខ្លាំង។
«ខ្ញុំសុំឡេីងទៅលាងខ្លួនហេីយ...អ្ហា៎...» ស្របពេលដែលនាងស្ទុះនឹងក្រោកឡេីងទៅលាងខ្លួនគេក៏ចាប់ទាញដៃរបស់នាងមួយទំហឹងឱ្យដួលទ្រេតលេីរាងកាយរបស់គេភ្លាម។
«ប្រញាប់ទៅណា? រាល់ដងចាំបានថានាងងូតទឹកយូៗណាស់...ម្យ៉ាងមននេះខ្ញុំជួយដុសខ្លួនឱ្យនាងតែនាងមិនទាន់បានដុសឱ្យខ្ញុំទេ...»
«ខ្ញុំមិនចេះ...»
«នាងចេះ...»
«មិនចេះមែន...លោកចេះព្រោះធ្លាប់ធ្វេីដាក់ស្រីផ្សេងច្រេីននាក់មកហេីយ...តែខ្ញុំខុសពីលោក...ខ្ញុំមិនធ្លាប់ទេ...» នាងនិយាយដោយសំឡេងខ្សាវៗ ឯអត្ថន័យមួយនោះមិនដឹងថាកំពុងតែប្រច័ណ្ឌគិតច្រេីនឬយ៉ាងណាឡេីយ។
«មិនធ្លាប់ដូចគ្នា...កុំចោទមនុស្សបានទេ? » គេបកស្រាយដោយឱបរឹតខ្លួនប្រាណរបស់នាងដែលកំពុងផ្អែកខ្នងនែបនិត្យនឹងដេីមទ្រូងរបស់គេជាប់។
«អត់ទេ...ខ្ញុំចង់...អ្ហឹម...» ចុងប្រយោគរបស់យូអ៊ីត្រូវប្រែជាសំឡេងថ្ងូរពេលដែលសុខៗគេស្រាប់តែលូកដៃមកចាប់កញ្ចឹង.ក របស់នាងឱ្យបែជំហៀងហេីយគេឱនមុខមកថេីបជញ្ជក់បបូរមាត់របស់នាងខ្លាំងៗ។
«អ្ហឹម...» គេលូកដៃទៅចាប់បង្វែរខ្លួនរបស់នាងឱ្យអង្គុយជំហៀងតាមផ្ទៃមុខលេីដងខ្លួនរបស់គេវិញស្របពេលដែលបបូរមាត់នៅតែបន្តថេីបប្រថាប់ប្រឡែងនឹងបបូរមាត់តូចនោះមិនឈប់។
ស្របពេលដែនាងកំពុងតែភ្លេចខ្លួនវីវក់នឹងកាយវិការរបស់គេ អេរិក ក៏ឆ្លៀតឱកាសលេីករាងកាយរបស់នាងដាក់ឱ្យអង្គុយលេីត្រកៀករបស់គឹធ្វេីឱ្យភាបទន់ជ្រាយរបស់នាងនែបនិត្យនឹងភាពរឹងមាំរបស់គេដោយចេតនា ទេីបយូអ៊ី ភ្ញាក់ព្រឺតនឹកឃេីញដល់រឿងខ្លះទេីបរហ័សដកមាត់ចេញមកវិញភ្លាម។
«មិនកេីតទេ...» នាងក្រមុំតវ៉ាដោយព្យាយាមថយខ្លួនខិតចេញពីគេប៉ុន្តែគេបែជាប្រេីកម្លាំងដៃចាប់នាងជាប់មិនឱ្យកម្រេីកទៅណារួច។
«មិនចង់សាកក្នុងទឹក? តែថាយេីងធ្លាប់ធ្វេីនៅ...»
«ទេ...ខ្ញុំយល់...» នាងដឹងថាគេចង់សម្តៅដល់ថ្ងៃដែលនាងនិងគេធ្វេីរឿងបែបនេះនៅអាងទឹកផ្ទះរបស់គេនោះ។
«ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រុនមិនអាចលេបថ្នាំពន្យាកំណេីតលាយជាមួយថ្នាំផ្តាសាយទេ...» ហេតុផលរបស់នាងធ្វេីឱ្យអ្នកកំលោះញញឹមចុងមាត់ចេញមក ព្រោះនាងមិនបានដឹងខ្លួនឡេីយថានាងមិនដែរលេបថ្នាំពន្យារកំណេីតអស់ជាងមួយអាទិត្យទៅហេីយព្រោះគេបានលួចប្តូរបន្ទះថ្នាំពន្យារកំណេីតរបស់នាងដោយដាក់ថ្នាំពៅគ្រាប់ឈាមធម្មតាដែមានរូបរាងស្រដៀងជំនួសវិញ។
«មិនអីទេ...» ប្រាប់រួចក៏បម្រុងនឹងទាញនាងមកថេីបបន្តតែយូអ៊ី គេចនិងតវ៉ាម្តងទៀត...
«តែបេីមានអី...គឺ...»
«បេីមានកូនយ៉ាងច្រេីនចិញ្ចឹមជាមួយគ្នា...បានហេីយឈប់តវ៉ាទៅ...» ត្រឹមប៉ុណ្ណឹងនាងក្រមុំក៏លែងមានសិទ្ធតវ៉ាអីទៀត អេរិក ទាញនាងមកថេីបខ្លាំងៗរួចក៏ទម្លាក់ដៃទាំងគូចុះមករកចង្កេះរបស់នាងលេីងកបង្ហេីបហេីយក៏ទម្លាក់ចុះវិញលេីភាពរឹងមាំរបស់គេ...
«អ្ហា៎...ណែនណាស់យូអ៊ី...» អ្នកកំលោះថ្ងូរដោយផ្អែកក្បាលទៅមាត់អាង។
«កម្រេីកទៅ...» គេបង្គាប់ពេលដែលនាងគិតតែអង្គុយធ្មឹងៗ។
«ខ្ញុំ...» យូអ៊ី មិនដឹងថាគួរធ្វេីបែបណាល្អ ព្រោះនាងមិនធ្លាប់ធ្វេីជាអ្នកគ្រប់គ្រងហ្គេមឡេីយ។
«ចាំខ្ញុំបង្រៀន...» គេងេីយក្បាលមកវិញរួចក្រសោបចង្កេះរបស់នាងបង្ហេីបហេីយទម្លាក់ចុះឡេីងៗប៉ុន្មានដងជាប់គ្នារហូតដល់យូអ៊ី ស៊ាំនឹងធ្វេីវាដោយខ្លួនឯងបាន។
«លឿនបន្តិច...អ្ហា៎ ល្អណាស់...» គេថ្ងូរសរសេីរដោយបិទភ្នែកប្រឹមៗកាច់.ក ទៅក្រោយផ្អែកនឹងអាងទឹកម្តងទៀត។
«អ្ហឹម...» យូអ៊ី ដាក់ដៃទាំងគូលេីស្មារបស់គេខ្ញាំខ្លាំងៗដោយស្មូញមុខព្រោះភាពស្រេីបស្រាលដែលខ្លួនកំពុងសាងឡេីងមកស្របពេលដែលត្រកៀកចេះតែកម្រេីកមិនឈប់តាមការបង្គាប់របស់គេ។
«ល្អណាស់...អ្ហឹម...ណែនណាស់យូអ៊ី...» អេរិក ងេីបមិខឡេីងមកវិញលូកដៃទៅវែកសក់របសនាងចេញពីមុខឱ្យស្រឡះ។
«អ្ហះ...»
«អ្ហឺ...អ្ហឹស...» នាងក្រមុំកម្រេីកចង្កេះខ្លាំងៗអុកមួយទហឹងច្រេីនដងជាប់គ្នាសាងសេចក្តីសុខឱ្យនាងនិងគេទន្ទឹមគ្នារួចក៏ទម្លាក់ក្បាលលេីដេីមទ្រូងរបស់គេដោយភាពអស់កម្លាំងខ្លាំងបំផុត។
«ហត់ទេ? » គេសួរនាងរួចក៏ថេីបក្បាលរបស់នាង។
«អឹម...» យូអ៊ី ឆ្លេីយដោយដកដង្ហេីមដង្ហក់ងក់ក្បាលតិចៗលេីរាងកាយរឹងមាំ។
«អេរិក...បានហេីយ...» យូអ៊ី តវ៉ាពេលដែលគេចាប់ចាប់បង្ហេីបខ្លួនរបស់នាងឡេីង ហេីយកម្រេីកត្រកៀកពីក្រោមឡេីងមកម្តងទៀត។
«ខ្ញុំមិនទាន់ឆ្អែតទេ...អ្ហា៎...»
«អ្ហាស...» ទីបំផុតនាងក៏ត្រូវចាញ់រសស្នេហ៍របស់គេបានត្រឹមនៅស្ងៀមឱ្យគេគ្រប់គ្រងម្តង។
«អ្ហឹម...ដឹងទេ...គ្រប់យ៉ាងរបស់នាងធ្វេីឱ្យខ្ញុំលង់ដកក្បាលមិនរួច...សារភាពមកមានលួចទៅដាក់ស្នេហ៍ខ្ញុំឬអត់? »
«អត់...អ្ហឹ...អត់ទេ...» យូអ៊ី លេបទឹកមាត់ឆ្លេីយសឹងមិនរួច ហេីយក៏រំភេីបនឹងសម្តីរបស់គេដូចគ្នា។
«ជឿក៏បាន...»
«អ្ហា៎ៗៗ...អេរិក កុំលឿនពេក...» នេះនៅក្នុងទឹកផងគេនៅអាចកម្រេីកចង្កេះបានយ៉ាងលឿនបែបនេះធ្វេឱ្យនាងទប់ខ្លួនសឹងមិនជាប់ទៅហេីយ។
«អ្ហា៎...» ម្តងទៀតជាលេីកទីពីរដែលពួកគេទាំងពីរដឹកដៃគ្នាទៅឋានសួគ៌បានសម្រេច ឯយូអ៊ី ក៏ទម្លាក់ក្បាលលេីដេីមទ្រូងរបស់គេម្តងទៀតដោយម្តងនេះនាងអស់កម្លាំងមួយទំហឹងតែម្តង។
«បងស្រឡាញ់អូនយូអ៊ី...បងស្រឡាញ់អូន...» គេគិតយ៉ាងច្បាស់ទម្រាំតែដាច់ចិត្តសារភាពក្តីស្រឡាញ់ចេញមក ធ្វេីឱ្យនាងក្រមុំដែលចេះតែចង់បិទភ្នែកព្រោះអស់កម្លាំងខ្លាំងស្តាប់ឮបានយ៉ាងច្បាស់ប៉ុន្តែក្នុងខណៈពេលនេះនាងគ្មានកម្លាំងនឹងបង្ហាញរឹកពាភ្ញាក់ផ្អេីលអីចេញមកឡេីយ ហេីយត្រឹមបីវិនាទីគត់នាងក៏ដេកលក់បាត់ទៅ។
«ដេកលក់ទៀតហេីយ? មិនអីទេឱ្យតែអូនបានឮពាក្យសារភាពរបស់បងគឺបានហេីយ...» គេនិយាយដោយសេីចចេញមកតិចៗហេីយក៏លេីកខ្លួនប្រាណរបស់នាងចេញពីគេដេីម្បីបន្តបីនាងនាងទៅលេីគ្រែវិញរួមទាំងស្លៀកពាក់ឱ្យទៀតផង...។
