Deep Dark Secrets: Sekyu Series - SMUT

Kinagabihan, mag-isa akong bumalik ng hotel galing dinner, naramdaman kong may sumusunod sa akin. Nilingon ko at tinignan kung sino.

"Tol," mahina pero matigas ang boses na lumapit sa akin.

Napahinto ako. Yung payat na sekyu. Nakatayo siya sa harap ko, may kaunting ngiti sa labi.

"Tisoy nga pala tol!" Iniabot ang kamay

Tinignan ko ang ID niya

Lester De Jesus

Susmaryosep! De Jesus pa talaga diyos ko! Isang pangalan na hindi mo aakalain na may tinatagong kalibugan sa kabila ng kanyang inosenteng ngiti. Maputi—hindi lang basta maputi, kundi mala-porcelanang kutis na parang laging bagong ligo. Makapal ang kanyang kilay, bagay na lalong nagpapatikas sa kanyang itsura. Ang labi niya? Makapal, namumula-mula, at parang laging maga sa kakasususo ng titi—isang detalye na hindi mo matatanggal sa isipan kapag napagmasdan mo nang matagal lalo nat may pre conceived perception na ako sa kanya kaninang umaga.

Sa unang tingin, hindi mo aakalain na isa siyang pakantot. May tindig siyang lalaking-lalaki, kilos na parang alpha sa grupo, at pananalitang diretso't matigas. Pero sa likod ng matikas na postura at palatawang personalidad, may tinatagong init na handang sumambulat sa tamang pagkakataon.

Mas kilala siya bilang "Tisoy," hindi lang dahil sa kanyang mala-artistahing kaputian kundi dahil na rin sa kanyang friendly na aura. Likas na masayahin, palabiro, at tila walang kapaguran sa pakikipag-usap sa mga guests. Siya ang tipo ng guard na hindi lang pang-security, kundi parang concierge na rin—handa kang alalayan saan mo man gusto. Saang tulong kaya siya mas bihasa? Sa pagbitbit ng bagahe o sa pagbibigay ng espesyal na serbisyo? Isang tanong na hindi madaling sagutin, lalo na kung nakita mo na kung paano siya gumalaw kapag walang nakakakita.

Sa edad na early twenties, bata pa pero halatang may alam na sa mundong hindi para sa inosente. May kalog na personalidad at halatang sanay makibagay sa kahit anong klase ng tao. Hindi lang siya basta sikat sa mga guests, pati na rin sa mga kasamahan niyang sekyu. Ngunit may isang tao lang ang nakakaalam kung gaano siya kasarap panoorin sa pinaka-natural niyang estado—siya, nakatuwad, tumatanggap ng marahas na ulos, habang tirik ang matang sumasabay sa bawat indayog ng laman.

"Leo" Sagot ko.

"Nag-eenjoy ka ba sa convention?" tanong niya, pero iba ang ningning ng mata niya—may ibang mensahe sa ilalim ng simpleng tanong.

"Bukas pa yun," sagot ko, pilit na pinapakalma ang sarili kong tibok ng puso.

Tumango siya. Saglit siyang sumilip sa paligid, tila tinitiyak na walang ibang makakarinig. Tapos, lumapit siya nang bahagya—sapat lang para maramdaman ko ang init ng katawan niya.

"May gusto akong ipakita sa'yo," aniya.

"Ha?" Napakunot ang noo ko.

"Sumunod ka na lang," sabay kindat niya bago dahan-dahang lumakad palayo.

Wala sa sariling sumunod ako. Dinala niya ako sa isang hindi mataong hallway sa may gilid ng hotel. Nakatayo siya roon, nakasandal sa pader, hinihintay akong lumapit. Nang makalapit ako, hindi na siya nag-aksaya ng oras—dumikit siya sa akin, ramdam ko ang tigas ng katawan niya laban sa akin.

"Alam kong nakita mo kami kahapon," bulong niya sa tainga ko.

Nag-init ang mukha ko. Hindi ko alam kung paano sasagot.

Ngumiti siya—mapang-akit, puno ng panunukso. "Gusto mo rin bang maranasan 'yon?"

Napalunok ako. Hindi ko alam kung dahil sa kaba o sa ibang bagay. Nararamdaman ko ang mainit niyang hininga sa leeg ko, at hindi ko maiwasang mapansin kung gaano siya kalapit.