Precious Memory..

"Did you eat? " tanong ni phaxtone pag labas namin ng cafe.

      
                                                        
                                                      "Hindi pa. " sabi ko na nakapag patigil sa pag lalakad  niya the he look at hes wrist  watch and me.

      
                                                        
                                                      "Its already late.." Anito saka tumingin sa paligid mukhang nag hahanap ng malapit na restaurant.

      
                                                        
                                                      "Phax im not hungry. " sabi ko   na nakapag patingin sa kanya.

      
                                                        
                                                      Totoo naman kasi halus hindi ko na nga  namalayan na pass 12 na sa sobrang sakit at bigat ng pasan ko kanina but after i cry gumaan na rin ang nararamdaman ko.. Idagdag pang nanjan si phaxtone to comfort me.

      
                                                        
                                                      "Lets eat in my house. " anito saka na niya ako dinala kung saan naka park yung kotche niya.. Hindi man lang niya ako binigyan ng pag kaka taong mag reklamo!

      
                                                        
                                                     

Pag dating sa harapan ng bahay niya muntik ng lumuwa yung mata ko! Hes house is so elegant! Halus wala kang mapipintas sa ganda ng bahay niya! Lalu na nung maka pasok kami sa loob nito! Parang ginto ang tinatapakan ko! Kahit hindi ako mag tanong i know hes things are expensive!

      
                                                        
                                                     

"Wait me here. " anito ng iwan niya ako sa isang kuwarto na ang laki parang isang buong bahay na ang kuwarto na kina roroonan namin! "Or take a shower while i order food."

      
                                                        
                                                     

Akmang iiwan niya kaagad ako kaya hinawakan ko yung laylayan ng suit niya. 

      
                                                        
                                                     

"Iiwan mo akong mag isa dito? " tanong ko na naka tingala sa kanya hes looking in my hand na naka hawak sa damit niya. "I mean... "

      
                                                        
                                                     

"Mag oorder lang ako ng food sweetie.. " anito bago ko pa matapos ang sasabihin ko. Saka niya hinawakan yung kamay ko na naka hawak sa damit niya.. "Dont worry walang multo dito. " 

      
                                                        
                                                     

Nag salubong ang kilay ko sa sinabi niyang yon."hindi ako takot sa multo mr villamore ang sinasabi ko baka may ibang taong pumasok dito baka kung anong isipin about us.pano na lang kung biglang dumating mga magulang mo o kaya naman yung mga kapatid mo ano na lang ang iisipin nila kapag nakita nila ako i dont--"