"ប្រូសសស៎...អ្ហឹកក៎ឯង-"គ្រាន់តែឈប់លឺសំឡេងកាំភ្លើងបន្តិចជូអ៊ុននាយក៏ទន់ជង្គង់ដួលប្រូស៎ទៅលើដី ព្រោះថាជុងហ្គុកនាយបានបាញ់ជូអ៊ុនមួយគ្រាប់បញ្ចិតស្មាររបស់នាយ
"អ្ហឹកកក៎..ប៉ាហ្អឹកកកក៎ៗៗ!!"ឆ្លៀតឱកាសដែលជូអ៊ុននាយបានភ្លេចខ្លួនថេយ៌បានស្ទុះរត់យ៉ាងលឿនទៅរកជុងហ្គុក
"អស់អីហើយៗ..ឈប់យំទៅណា៎!!"ជុងហ្គុកនាយអោបថេយ៌យ៉ាងជាប់ព្រមទាំងនិយាយលួងលោមគេកុំឲ្យយំទៀត ពេលឃើញថេយ៌យំខ្លាំងបែបនេះនាយក៏ឈឺក្នុងបេះដូងដូចគ្នា
"អា៎អ្ហឹកកក៎ៗៗ..អូនភ័យណាស់ប៉ាដឹងទេអ្ហឹកក៎..មិចក៏ប៉ាយកកាំភ្លើងផ្ជុងខ្លួនឯងចឹងអ្អឹកកក៎ៗៗៗ!!!"ថេយ៉ុងគេខឹងណាស់ខឹងដែលនាយធ្វើបែបនេះសំឡេងកាំភ្លើងមុននេះបើមិនមែនជាជូអ៊ុននាយអ្នកត្រូវគ្រាប់ទេថេយ៌ច្បាស់ជាយំដល់គាំងស្លាប់មិនខានទេ!!
"វាគ្រាន់តែជាល្បិចប៉ាប៉ុណ្ណោះយ៉ាងណាពេលនេះប៉ាមិនមានកើតអីឯណាឈប់យំទៅណា៎..ជឿរប៉ាឈប់យំ!!"ជុងហ្គុកនាយមិចនឹងហ៊ានដាច់ចិត្តស្លាប់ចោលក្មេងកំហូចម្នាក់នេះទៅ
"អ្ហឹកក៎..លើកក្រោយមិនអនុញ្ញាំតិឲ្យប៉ាធ្វើបែបនេះទៀតទេ!!"ថេយ៉ុងជូតទឹកភ្នែកចេញហើយនិយាយប្រាប់នាយទាំងលើកដៃទាំងពីក្រសោបមុខនាយឲ្យមើលចំកែវភ្នែករបស់គេ
"បាទៗប៉ាសន្យាតែអូនក៏ត្រូវសន្យានឹងប៉ាដែរថាឈប់យំ!!"ជុងហ្គុកដឹងទេដំណក់ទឹកភ្នែករបស់ក្មេងនេះមួយដំណក់គឺមានតម្លៃខ្លាំងណាស់បែបនេះហើយទើបនាយមិនចង់ឲ្យគេយំទេ ទឹកភ្នែករបស់ថេយ៌គឺអាចយកអ្វីពីនាយបានគ្រប់យ៉ាងសូម្បីតែលុយឡាននឹងជីវិតនាយផងដែរ
"បាទអូនសន្យាចឹងពួកយើងឆាប់ទៅផ្ទះវិញទៅ!!"ថេយ៉ុងបានជូតទឹកភ្នែកចេញហើយបានបបួលនាយទៅផ្ទះវិញព្រោះគេស្អប់កន្លែងនេះណាស់វាកង្វក់ហើយថែមទាំងធ្វើឲ្យគេភ័យខ្លាចថែមទៀត
"ចឹងតោះ!!"និយាយហើយជុងហ្គុកនាយក៏លើកថេយ៌ឲ្យក្រោកឈរវិញរួចក៏បានដើរបណ្ដើរគ្នាចេញ...តែភ្លាមៗ
"ឯង..គិតហ្ហឹស..ឯងគិតថាឯងចេញទៅងាយយ៉ាងនេះហេស៎!!"ជូអ៊ុននាយបានក្រោកឡើងទាំងលើកាំភ្លើងផ្ជុងទៅកាន់ជុងហ្គុកដែលកំពុងតែបែរខ្នងដើរចេញនោះ
YOU ARE READING
??? : ??????????????-JEON?( ??? )
Fanfiction"????????????????????????????????????????????????????!!!" ???????? jk : top tae : btt
