THROUGH THE WIND AND THE RAIN

IN THE next few days, she and Cayson did their best to make each day worth. Sa umaga ay bababa sila sa hotel restaurant para kumain ng breakfast habang pinapanood ang mga surfer na maaga pa lang ay nasa baybayin na. Sa unang mga minuto'y pareho lang silang tahimik, hanggang sa ang isa sa kanila ay magbubukas ng topiko, at ang topiko na iyon ay mauuwi sa mahabang pag-uusap.

They'd talk about casual stuff, like her family and her experience growing up. Nilaktawan na niya ang ibang detalye tulad na lang ng kung papaanong sinira nito ang kabataan niya, at kung papaanong ini-sisi niya rito ang lahat. She would also ask him about his life back in the US, and Cayson would tell her everything she wanted to know.

They were all basic questions and answers, enough for them to get to know each other. Kung mayroon man siyang pinaka-iwasang itanong ay tungkol sa mga babae nito. She didn't want to push it; ayaw niyang may maramdamang kakaiba.

Tulad ng naramdaman niya noong sinabi nitong sa pagbalik nila sa bansa ay maglalaan ito ng dalawang araw kasama ang isa sa mga babae nito.

Geez, she still didn't know what hit her. She had no idea why she felt something odd. Dapat ay hindi siya makaramdam ng ganoon.

Pagkatapos nilang mag-almulsal ay pumupunta sila sa ibang tourist destinations na sikat doon sa Bali. They went to Pura Saraswati where there was an old temple and a huge water garden, which she later learned was dedicated to the Hindu goddess of art and learning. Wala siyang ibang ginawa kung hindi kumuha ng mga larawan sa harap ng mga temples doon. At tuwang-tuwa siya nang may madaan silang souvenir shops dahil napaka-raming magagandang souvenir siyang nakita na nais niyang iuwi sa pamilya.

Sa loob ng dalawang araw ay wala silang ibang ginawa kung hindi ang pumunta sa mga sikat na destinasyon o kung hindi man ay tumambay sa beach. Ang hotel na kinaroroonan nila ay may sakop na semi-private beach, minsan ay maraming tao ang naroon, minsan naman ay wala.

Cayson loved swimming—something she had just learned about. He took lessons on surfing, at doon nauubos ang oras nila sa maghapon.

At wala siyang problema roon.

Noong una'y madalas pa itong matumba at anurin ng alon, pero kalaunan ay natuto rin ito. It only took him two days to be able to stand on the surfboard. She was happy for him—lalo na kung lalapitan siya nito sa beach chair kung saan siya nakaupo habang pinanonood ito. He would happily report to her like a kid who just go off from his school bus and had a lot to talk about school to his mum.

Parang ganoon ang naramdaman niya. Cayson was like a child—a happy child—who craved attention. Atensyon na ibinigay niya rito nang hindi niya namamalayan.

Kapag sumapit na ang dilim ay maghahanap sila ng bagong restaurant—seafood fiesta was her favorite, kaya madalas na sa seafood restaurant sila makikita. Pagdating ng alas-dies ng gabi ay saka pa lang sila babalik sa hotel, parehong pagod. Maliligo na lang sila at matutulog pagkatapos.

At sa loob ng tatlong araw ay ganoon nag-uumpisa at natatapos ang araw nila. And she was happy—and Cayson seemed to be enjoying, as well.

Until the fourth day...

"Simula nang dumating tayo rito ay hindi kita nakitang nagtampisaw man lang sa dagat. Why?"

Tiningala niya si Cayson habang inisusuot nito ang baong T-Shirt. Katatapos lang nitong mag-surf at lumapit sa kaniya bitbit ang dalawang basong may laman na inumin. He handed her a fresh papaya fruit shake while he got a glass of local beer. Ini-abot niya rito ang t-shirt nang sagayon ay hindi ito lamigin.

"Ayaw kong mangitim."

Nagsalubong ang mga kilay ni Cayson, ang isang sulok ng mga labi ay umangat sa pagngiti. "We have sunblock—"