Kopya | Texting

Selam dostlaaarr! Yeni bir bölümle geldimm. Umarım bölümü seversiniz.

Oy vermeyi unutmayın lütfen^^

Herkese iyi okumalar...

"Hazır mısın?" Pars çok rahat bir şekilde bana kopya vermek için hazırlanıyordu. Benim aksime hiç de endişeli değildi. Oysa benim üstümde hem kopya çekiyor olmanın hem de ondan kopya çekiyor olmanın gerginliği vardı.

Sınav başladığında Pars hızla önündeki kağıdı doldurmaya başladı. Bense sadece soruların altını çiziyor ve bir şeyler yazıyor gibi kalemi oynatıyordum oysa tek yaptığım kağıda kalpler çizip içini boyamaktı.

Dakikalar sonra Pars'ın işi bitmiş olsa önümdeki kağıtla kendi kağıdını değiştirdi. Sınav klasik olduğu için bakıp geçirmem gibi bir seçenek yoktu. O da bunun farkında olduğundan kağıtlarımızı değiştirdi. Ben bu kez onun kağıdıyla oyalanmaya başladım. Elinin kağıda dağıttığı kalem ucu lekelerini tek tek silgiyle siliyordum çünkü kağıt üzerinde yapabileceğim başka bir şey yoktu.

Sınavın bitimini haber veren zil çaldığında elim titreye tireye kağıdımı öğretmen masasına götürüp bıraktım. İçim aşırı huzursuzdu muhtemelen bunun sebebi de eğitim hayatımın ilk kopyasını çekmemdi.

Sınıftan çıkarken gözlerim Pars'ı aradı ama hiçbir yerde onu bulamadım. Ne ara kağıdını vermişti ve ne ara çıkıp gitmişti bir türlü aklım almıyordu.

İlerleyen Saatler...

Öğleden sonraları okul genelde daha boş oluyordu çünkü sınav haftasındayken birçok öğrenci bir sonraki günün sınavına çalışmak için öğleden sonra evine dönüyordu. Yarınki sınava kendimi hazır hissettiğim için öğleden sonra okulda kalıp matematik denemesi yapmayı tercih etmiştim.

Son derste herkes denemesini bitirmişti ve şimdi yapamadığımız sorular üzerinde duruyorduk. Pars önümde oturuyor ve pürdikkat tahtada soru çözümü yapan hocamızı dinliyordu. Ara ara önündeki kitapçığa bir şeyler yazdığı gözüme çarpsa da genel olarak tüm soruları çözmüştü

Hocanın en son çözdüğü sorudan sonra herhangi bir yanlışım ya da boşum olmadığı için kitapçığımı kapatmış ve başımı sıraya koymuştum ki Pars'la sınavdan sonra konuşamadığımız aklıma geldi. O ortadan kaybolunca ve araya deneme girince onunla konuşamayışımız arada kaynamıştı.

Önümdeki kitapçığı elime aldım ve rulo haline getirip yavaşça Pars'ın omzuna dokundum iki kere. Sakince bana arkasını döndüğünde "Şey," diye başladım "biz konuşamadık bugün farkındaysan," diyerek cümlemi toparladım.

"Ne konuşmak istiyorsun? Söyle de konuşalım," rahat ses tonu ve vücut pozisyonu beni her seferinde neden bu kadar rahat davranamadığımı sorgulamaya itiyordu.

"Hani sınavda sen bana yardımcı oldun ya. O konu hakkında konuşmayalım mı?" en az onun kadar rahat davranmıştım ve sanırım ilk kez. Normal şartlarda rahat bir insan olsam da şu an kopya çektiğim için biraz utanç duyuyordum. Bu yüzden sadece Pars'la değil herhangi biriyle konuşurken bile çok geriliyordum bugün. Kopya çektiğim hatta Pars'ın direkt kağıdımı doldurduğu ortaya çıkacakmış gibi hissetmem davranışsal olarak beni geriye çekiyordu.

"Lafı bile edilmeyecek kadar ufak bir iyilik," Pars gerçekten beni çıldırtmak üzereydi. Elimdeki denemeyle hızla Pars'ın kafasına vurduğumda Pars irkilerek bana döndü. "Bana bak bakalım Pars paşam. Bu konu senin için önemsiz olabilir ama ben bu kopya meselesi yüzünden gördüğüm muameleyi unutmam. Özellikle de bunun sebebi senken... Öyle basit diyerek geçiştirme."