BRONZ SER?S?

merhaba sevgili okurlarım, bölümler geldiği gibi okursanız sevinirim. birkaç gün içinde açıklama yapacağım, o zamana kadar tüm bölümleri yüklemiş olacağım. keyifle okuyunuz❤️‍🩹

Bir ışık yak bu satıra, aydınlansın sayfalar...

♖

BRONZ

Diğer kadın.

Zihnimde yankılanan o kelimeler, her şeyden daha ağır geliyordu.

Nasıl olur da ona kendini diğer kadın gibi hissettirebilirdim? Nasıl olur da böyle bir duyguyu barındırıp, onun kalbine fırlatmış olabilirdim? Düşüncelerim arasında kaybolmuş, kendimi suçlayan bir mahkûm gibiydim, her bir cümle dönüp dururken, bu kelimeyi bir kez daha kendime kelepçeliyordum sanki.

Diğer kadın... Bir kadını, bir aşkı bu kadar basitleştirmek nasıl mümkün olabilirdi? Kendi duygularımın esiri, kendime bile yabancılaşmış, birini hayatımın kenarına sürükleyip onu çaresiz bırakmış olmanın yükü altında eziliyordum. Onun gözlerindeki hüzün ve kırgınlık bana yansıyan bir ayna gibiydi. Ve bu aynada gördüğüm kişi, tanıdığım adam değildi.

Bronz, böyle biri değildi.

Bana Bronz derlerdi ve ben bir kadının diğer kadın gibi hissetmesine neden olmuştum.

Bana, Eva, dedin.

Ona, iyi ki varsın Eva, demiştim.

Ona eski nişanlımın adıyla hitap etmiştim.

Ona, Eva demiştim. Kollarımdayken, onu tutarken, kalbimde ve zihnimde bambaşka bir isim yankılanmıştı. Bu, sadece bir dil sürçmesi değildi. İçimde çözemediğim bir düğüm, bitmeyen bir geçmişin yankısıydı.

Ona eski nişanlımın adıyla hitap etmiştim.

Ve en kötüsü, bunu en özel anlarından birinde yapmıştım. Doğum gününde. Birini böylesine incitmek, bilmeden de olsa, affedilemezdi.

Fakat Hisar'ın bilmediği bir şey vardı.

Geçmiş.

Geçmişi unutuyordu.

Bir kadına, sevdiği erkeğin kalbinde yalnızca diğer kadın olduğunu hissettirmek...

Bu benim en büyük suçumdu.

Hisar'ı o gece kaybettim. Belki hâlâ yanımdaydı lakin kalbini çoktan geri çekmişti. Bunu her şeyden daha net hissediyordum. O kelimeyi söylediğim an, aramızdaki bağı kırmıştım.

Şimdi, o bağın yeniden kurulması için ne yapabilirdim?

Koyu gözlerine baktığımda, orada kendimden bir iz görmek istiyordum. Ama ne zaman ona ulaşmaya çalışsam, aramızdaki mesafe daha da büyüyordu. Eva'nın gölgesi üzerimize çökmüş, bizim ilişkimizi karanlık bir uçuruma sürüklemişti.

"Belki de yapabileceğin hiçbir şey yoktur, Bronz." Gözlerindeki o soğuk mesafeyi görmek, içimde bir yerleri paramparça ediyordu. Onun bu kadar kesin olması beni daha da çaresiz bırakıyordu. Bir şey yapmalıyım, bir şey söylemeliyim.

Kelimelerim kalbime saplanan ağrıyla tutuklu kalmıştı.

Yüreğime ağırlık sıkıştıran cümlelerine devam etti. "Belki de sen haklıydın. Yanlış kişide sevgiyi aradım."