(Unicode)
[AN// ငလျင်တုန်းက ပြန်လည်ထူထောင်ရေးအတွက်
ရောင်းခဲ့တဲ့extra fileပါ၊ကိုယ့်မွေးနေ့မှာ အမှတ်တရဖြစ်အောင်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်နော်><]
...........................
ယနေ့ မန္တလေးမြို့၏ရာသီဥတုသည်ကြည်လင်သာယာလျက်
ရှိ၏။အရှေ့ဘက်အရပ်မှတာဝန်များထမ်းဆောင်ရန်
ခရီးထွက်လာသော နေဝန်းနီနီသည်ပင် အရောင်တလဲ့လဲ့ဖြင့် အရင်ရက်တွေထက်ပိုစွာထွန်းလင်းတောက်ပနေသည်။
ကောင်းကင်သည်ကြည်ပြာရောင်သန်းကာ ဖြူလွလွ
တိမ်စိုင်သားတို့အား ဟိုတစ်စုဒီတစ်စုကွက်ကြားတွေ့ရ၏။
ဤသို့ရာသီဥတုကြည်လင်သာယာသောနေ့ရက်တွင်
'မြင့်မိုရ်စံအိမ်'မျက်နှာစာရှိ မြက်ခင်းပြင်တွင်လည်း
တီတီတာတာစကားသံလေးများဖုံးလွှမ်းထားကာ
နေရောင်ခြည်တမျှနွေးထွေးလှသည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာများ
လွှမ်းခြုံဖြန့်ကျက်လျက်ရှိနေလေသည်။
''သားသားရေ မီးမီးရေ လာပါဦးဖေဖေ့ဆီ"
လမ်းလျှောက်တတ်ကာစ ကလေးငယ်နှစ်ယောက်သည်
အသံလာရာထံခေါင်းလေးစောင်းငဲ့ကြည့်လာ၏။
မျက်နှာသေးသေးနုထွေးထွေးလေးနှစ်ခုသည် မျက်လုံး၊မျက်ခုံးသာလျှင်ကွဲပြားလေပြီး ကျန်သည့်မျက်နှာ
အစိတ်အပိုင်းများထပ်တူညီသည်မှာ နှာတံပြေပြေကလေး
စင်းကျသွားသည်အထိပင်။
အသံပိုင်ရှင်သည် ဖခင်ဖြစ်သူမှန်းသိသည့်အခါ
'မေတ္တာမြင့်မိုရ်'နှင့်'သစ္စာမြင့်မိုရ်'သည် တခစ်ခစ်
ရယ်သံပေးကာ တစ်လှမ်းချင်းကားကာလျှောက်ကာ
မဟာမြင့်မိုရ်ထံလှမ်းလာကြပေ၏။မဟာမြင့်မိုရ်သည်
မြက်ခင်းပြင်ထက်ထိုင်ချပြီးနောက် လက်ခုပ်တီးကာ
''ဖေဖေ့ဆီအရင်ရောက်တဲ့သူကို ဖေဖေကအာဘွားတွေအများကြီးပေးမှာနော်"
သိနားလည်သည့်အလား လမ်းလျှောက်တတ်ကာစ ကလေးငယ်နှစ်ယောက်၏ခြေလှမ်းများသည် သွက်သွက်မြန်မြန်ဖြစ်လာတော့သည်။မိမိ၏ရင်သွေးများထံ
အာရုံအပြည့်ရောက်နေသည့် မဟာမြင့်မိုရ်သည်
သူ့မျက်နှာရှေ့ လူတစ်ယောက်မတ်တပ်ရပ်လာသည့်အခါ
အလိုမကျစွာမျက်မှောင်ကျုံ့မိသွားရ၏။မည်သူမည်ဝါမှန်း
သိအောင် မျက်နှာအားမော့ကြည့်မိတော့သူ့အား
မှုန်ပေပေမျက်နှာပေးဖြင့်ငုံ့ကြည့်နေသော အကြင်နာသူလေးအားတွေ့လိုက်ရလေသည်။
