When Stars Align

Run away.

After 11 years, I graduated from med school and became a successful pediatric surgeon.

I'm here, beneath the stars, watching them shine brightly in the night sky. The world is quiet, and for a moment, everything feels peaceful. The stars twinkle like diamonds scattered across the canvas of darkness.

As I gaze up at the celestial map above, I feel small yet connected to the vast universe. The stars' gentle sparkle calms my mind and soothes my soul. In this moment, my worries seem to fade away, replaced by a sense of wonder and awe.

The stars have a way of making dreams feel within reach. I let my imagination wander, thinking about what's possible, what's out there waiting to be discovered. Beneath the stars, anything feels achievable, and my heart is filled with hope and possibility.

I graduated with flying colors, became a successful surgeon pediatrician. I also can buy whatever I want, I can travel around the world, brought my own car and bigger condominium... but there is something missing from me.

Nanatili lang ako sa ilalim ng mga bituwin... at hindi ko maiwasang maalala ang mga ala ala namin dito noon, ngayon na lang ako ulit nakapunta dito.

Maya maya pa, napag isipan ko na 'din na umuwi dahil malamig na.

Maaga akong pumasok sa ospital ngayong araw, I mean araw araw naman noh, wala share ko lang. Dumiretso agad ako sa office ko at doon na nag almusal ng oatmeal, may initan naman sa office ko at stock ng oatmeal and Milo.

Pagkatapos na pagkatapos kong mag almusal, tumawag si Doctora Elize. "Hello, Doc. Atticus! nandito ka na ba sa ospital?" tanong n'ya.

"Good morning, Doc. Yes po, just arrived, kanina-kanina lang. May kailangan po ba kayo?" sagot ko.

"Please ikaw muna tumingin tingin sa ward, nandito ako sa dating ward at punuan dito, hindi ako makapunta jan. At may bagong nurse raw, jaan ata s'ya na assign sa bagong ward." at pagka tapos noon, ibinaba n'ya na ang tawag.

Bagong nurse? ngayon ko lang nalaman 'yon ah.

Papunta na ako sa ward para mag asikaso doon, kaunti lang mga nurse dito at mga doctor na nag che-check up. Mas madaming mga nurse and doctor sa kabilang ward, dahil doon madami, kapag napuno 'yung ward doon, dito napupunta 'yung iba.

Habang papunta sa ward, may nakasagi saakin... Natapunan pa ng kape 'yung uniform ko! pero bago ako maka react, tumakbo ulit s'ya. Ano ba 'yan! bakit ba nagmamadali?! Buti na lang may extra uniform ako sa office, babalik nanaman ako!

Bumalik ako sa office ko para mag palit ng uniform, mabilisan lang 'to, kailangan na ako sa ward. Sino ba kasi 'yon? masakal nga. Hindi ko nakita itsura n'ya, naka facemask sya and naka navy blue scrubs uniform s'ya, nurse siguro? pero mayroong s'yang upper eyelid eyes, similar to the appearance of almond-shaped eyes... familiar? ah! nebermaynd!

Unang apak sa ward... Finally! this is it, luh over naman. Bumati ako sa mga nurse doon at chineck na ang nga kids dito, may isa akong pinaka close na bata dito, may sakit s'ya sa puso and 5 years old lang.

"Hello, Kio! Kamusta ka na? matagal tagal akong hindi nakabisita dito." bati ko sakanya. "Hello, Doc! Ayos naman po ako, malakas na!" aniya, at pabirong nag flex ng biceps, kahit wala naman.

"Ayos 'yan! pagkabisita ko ulit dito bukas, dadalhan ulit kita ng paborito mong apple." sabi ko sakanya bago ako tumayo para I check 'yung ibang bata.

May biglang kumalabit saakin "Doc. Atticus. Doc Elize is calling you, she's in the other ward." may lumapit saakin na isang familiar na lalaki... may dark itong black na buhok, chinito, maputi at masungit na itsura... Adri?