GEÇMİŞ...
Etrafına bakındı küçük kız. Ne zamandır buradaydı bilmiyordu. Kaç yaşında olduğunu bilmediği gibi. Ya da niye burada olduğunu.
Betondan duvarların arasıonda kaçıncı günü olduğu hakkında en ufak bir fikri bile yoktu.
Ama neden burada tek başına aç ve susuz lduğunu çok iyi biliyordu.
İtaat etmeiği için. Onların isteklerini yerine getirmediği için, haksızlığa boyun eğmediği için buradaydı.
Diğer tüm çocuklar gibi...
Yavaşça yattığı yerden doğruldu. Soğuk ve sert zeminde yatmaktan artık her tarafı acımaya başlamıştı.
Yerde duran kağıt ve kaleme doğru ilerledi. Artık planını uygulama vaktiydi...
Soğuk zemine oturduğu an içinde bir ürperti hissetti. Loş ışıkta görebildiği kadar yazmaya başladı.
-Yönetime boyun eğeceğim.
Kağıdı yavaşça katlayıp demir kapının altından gönderdi. Ve beklemeye başladı.
Kısa bir süre sonra kapı açılınca olduğu yerde dikeldi. Yanına gelen muhafız, kızın ince kollarından sıkıca tutup ayağa kaldırdı.
Küçük kız bulunduğu yerden çıkarken karşı odadan aynı onun gibi zayıf ve küçük yaşlarda olan bir erkek çocuğunun çıkarıldığını gördü.
"Pes etmiş..." diye geçirdi içinden küçük kız. Ama bilmiyordu ki ikisinin de planları aynıydı.
----
Korel kolundan çekilerek odadan çıkartıldığında güneşi görmenin heyecanı ile gülümsedi.
Uzun süredir o odadaydı ve loş bir ortamda bulunmaktan çok bunalmıştı. Gözleri ışığa alışınca etrafına bakındı. Neden burada olduğunu biliyordu.
Uzun bir koridor boyunca bir sürü oda vardı. "Ne kadar çok kişi reddetmiş " diye düşündü. Keşke hepsine yardım edebilseydi. Yoksa o odada yapılan işkenceler yüzünden herkes bir bir hayatını kaybedecekti.
Ölüm...
Yönetime göre normaldi. İtaat etmeyeni öldürmek onların kuralıydı.
Korel sadece bunları biliyordu burası hakkında.
Düşüncelerini bölen seslerle kafasını kaldırdı küçük çocuk. Birini daha odadan çıkartıyorlardı. "Boyun eğmiş" diye geçirdi içinden. Ancak bilmiyordu ki planları bir noktada çakışacaktı.
ŞİMDİKİ ZAMAN
Bulunduğum ortamda bir ses yankılanınca ağrıyan boynumu yavaşça kaldırdım. Fakat gözümdeki bandaj yüzünden hiç bir şey göremiyordum. "Neden burada olduğunu biliyordu musun?" Bu sesi tanıyordum. Ancak emin olmak istedim.
"Gözümdekini çıkarın." Dedim sert bir şekilde. Ellerim arkadan sıkıca bağlı olduğu için bileklerim ağrımaya başlamıştı. Ne kadar süredir burada olduğumu bilmiyordum.
Önümde bir hareketlilik hissedince bekledim. Gözümdeki bandaj gevşeyip üstüme düştü. Gözlerimi açınca bulunduğum yerde ışık olmadığı için karşımdakinin kim olduğunu göremiyordum. Ama artık emindim.
Kokusu aynı oydu.
Korel'di...
Yazım hataları varsa özür dilerim aceleyle yazdığım için kaçırdığım yerler olabilir
