Y?llar ?nce ba?layan bir ayr?l?k hikayesi.
Daha do?du?u gün ?lüm emri verilen bir k?z.
S?rlarla dolu bir hayat.
Nefret duyulan bir beden ve sevgiye muhta? bir kalp.
Y?llard?r dedeleri taraf?ndan kad?nlara kar?? bir nefretle büyüyen d?rt abi ve bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gelinlik de nasip olur)))
Bike'den:
Karşısında durduğum mezarın üstüne çiçekleri koyarken yan-yana duran baba-oğulun mezarına bakıyordum.
Birinin ölümü zerre bana koymazken , diğerinin ölümü kalbimin aldığı ağır darbelerden biri oldu.
Evet bu gün sınavım vardı. Herkes beni evde beklerken arabama atlayıp son kez mezara gelmek istedim.
Çiçekleri teker-teker mezarın üstüne dizerken yanda kalan mezara dönüp bakma gereği bile duymamıştım.
Elim sıcak güneş nedeniyle ısınan toprakta gezerken saçlarıma örtmüş olduğum tülbent de çoktan omuzlarıma düşmüştü.
" herkes bana emanet " Dedim gözümden damlayan yaş mermer yüzeye düştü.
" biliyor musun seni aslında ilk günden beri sevmiştim, yada seninle uğraşmayı " Dedim.
Gözlerim mezarın yanına ekili olan çiçeklerde oyalandı" annemin yanına gittim senden önce, ama bence sen bunun için bana darılmazsın" Dedim.
Minik kutuyu açınca içinde olan o geceye ait kanların kuruduğu tesbihi çıkardım.
" emanetin bende ama tesbih kullanmam absürt kaçacak normal hayatta, bende bu yüzden geçen gün bir karar aldım. Bu tesbih aşiret ne zaman toplansa benim sembolüm olacak. " Sesim kararlı çıkarken aklıma ilk katıldığım aşiret toplantısı düştü.
O gün yanımda olup bana destek olması, kendimi ezdirmemem için verdiği taktikler ve hiç bir zaman kabul etmese de beni aşiret için eğitmesi.
Abbas Demirkan geçmişti bu dünyadan. Son nefesinde dedikleri , ve bakışları birer-birer aklıma kazınmıştı.
😶🌫️😶🌫️ Düğün gecesi:
Yere düşen iki bedenle birlikte bana doğru koşan Miran hemen beni kollarının arasına alarak bedenini bana siper etmişti.
