Broken Strings

Sharp Pain

Matapos sabihin ang mga katagang yun galing kay Tinsley ay tila ba'y nakaramdam ako ng sakit na bumabaon sa aking puso. Kaya naman minabuti kong kausapin ang aking anak para kumpirmahin ang kanyang huling sinabi sa akin.

"Anak, wag kang magbiro ng ganyan. Kanina lang kasama natin yung Daddy mo." In-denial ko pang sabi sa kanya. Agad naman siyang napahikbi sa kabilang linya.

"Mom...patay na si Dad. Someone shot him through his chest." Pagbabalita naman sa akin ni Tinsley. Napailing-iling ako. Alam kong mahilig pa naman ding magbiro si Trevor pagdating sa mga ganito. Pero iba na ito eh, may kung anong dumagan sa aking dibdib, dahilan para ako'y mapaiyak muli.

"Bawiin mo yan Tinsley! Hindi pa patay ang Daddy mo! Hindi ko matatanggap to!" Sigaw ko saka ko tinapon ang cellphone ko sa kung saan. All hell breaks loose when I found out that his guitar has already worn out. Nagkaroon ito ng broken string matapos ko itong patugtugin.

Agad naman akong dinaluhan ng Bangtan para alalayan ako. Napaluha na lamang ako nang madiskubre kong ang gitara na sinusubukan kong tugtugin ay tila nawala na sa tono. Luma na rin ang guitar strings nito kaya naman minabuti ko na lamang na ipaayos.

"Sigurado ka na ba diyan sa gagawin mo, Shannen?" Nag-aalalang tanong ni Grayson. Napatango ako saka ko muling sinulyapan ang gitara na regalo sa akin ni Trevor nung kasal namin. Masakit man para sa akin na mawalan ako ng minamahal, ngunit kinailangan ko itong gawin. Para sa kanya at sa mga anak ko—si Tinsley at ang bata sa aking sinapupunan.

Marahan kong hinaplos ang aking tiyan. Maliit pa man ang umbok nito ngunit nararamdaman ko rin ang kanyang paglaki.

"And to think na buntis ka pa Shannen. Wag ka munang magoverthink. Please. Makakasama sayo at sa future child mo. Please, be strong for Trevor and Tinsley. Nasasaktan rin kami pag nakikita kang ganyan." Dagdag naman ni Riley. Muling bumuhos ang aking luha sa aking mga mata nang aluin niya ako. He let me cradle under his presence. Nagpapasalamat pa rin ako kahit papaano dahil nandito pa rin sila para magstay sa amin ni Tinsley.

"Salamat Hope. Hindi ko magagawa ang lahat ng ito kung wala kayo ng Bangtan." Mungkahi ko na ikinangiti naman ng mga ito.

Sumabat naman si Chandler. "Sasamahan ka muna namin dito. Delikado na baka mapano pa kayo ni baby."

Napangiti naman ako kahit papaano sa sinabi nito. Kahit naman naging pasaway siya sa ibang chapters ay mapapansin ko pa rin sa kanya ang pagiging gentleman nito kahit na pilyo talaga siya all the time.

"Lutuan ka muna namin ni Hyung ng soup para magkalaman laman din yang tiyan mo. Kawawa naman yung baby mo." Suggestion naman ni Linus saka niya sinabihan si Hansel na tulungan siya sa pagluluto.

Maya-maya pa ay nakatanggap naman kami ng tawag mula sa hospital. Kaagad ko naman itong sinagot.

"Hello, ito po ba si Mrs. Shannen Belleza?" tanong ng isang nurse.

"Ako nga po. B-bakit po?" Nagtatakang tanong ko. May kung anong kirot ang aking naramdaman.

"I'm so sorry for your loss Ma'am." Mungkahi naman ng isang nurse. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Mababaliw na ako kakaisip kung ano na ang mga kaganapan dun sa ospital. Dali-dali naman akong pumunta sa kwarto namin ni Trevor nang malaman ko ang kanyang pagkawala. Hindi ko matatanggap ito! Bakit sa lahat ng pwede niyang bawiin? Bakit ang lalakeng mahal ko pa?!

"Bawiin niyo ang sinabi niyo! Hindi pa patay si Trevor! Bawiin niyo!" Sigaw ko saka ko itinuon ang mga figurines na babasagin saka ko sila ibinagsak isa-isa, dahilan para ako ay makalikha ng ingay. Agad namang nataranta ang pito sa aking ginawa.

"Shannen!" Sigaw nila.

Hansel's POV

Abala kami sa pagluluto. Sina Riley naman ang nakatoka sa paghahanda. Agad naman ako nagulat sa pagbasag ng kung ano.

"Bawiin niyo ang sinabi niyo! Hindi pa patay si Trevor! Bawiin niyo!" Sigaw nito. Pagkatapos ay saka ko namang inagaw ang atensyon ng anim para tulungan siya.

"Shit! Si Shannen! Nagwawala!" Sigaw ni Riley, dahilan para kaming lahat ay kumaripas ng takbo patungo sa kanilang kwarto. Nang makarating kami sa kanilang kwarto ay sinubukan kong buksan ang pintuan nila.

Kumatok ako ng ilang beses para malaman kung ano na ang nangyayari sa loob. Nang hindi ito mabuksan ay narinig kong nagsuggest si Yoongi.

"Subukan niyong pumasok sa kwarto ni Tinsley! For sure, nakaconnect ang kwarto niya sa kwarto nina Shannen."

Matapos ang kanyang sinabi ay sinunod ko ang kanyang plano. Pumunta ako sa kwartong sinasabi ni Yoongi saka ako nag-sprint papunta sa kwarto nina Shannen. Kaagad kong nakita ang broken version niya. Hindi ko kaya na tignan siya sa ganitong estado. Lumuluha. Nasasaktan. Kung ako rin siguro ang nasa posisiyon ni Shannen, for sure maiiyak rin ako pag nagkataon.

"Shannen! Andito ako." Pag-aalo ko sa kanya. I saw how broken she is. Nasaksihan ko ang pagiging broken nito. Matapos nun ay narinig ko ang isang kanta, dahilan para ito ay mapaiyak muli.

You're my love, you're my death, you're my alibi
Say this isn't goodbye

"Trevor!" Sigaw pa nito. Akmang susugatan niya ang sarili niya nang pigilan ko siya. Agad ko siyang niyakap sa aking mga bisig. Nakita ko sa kanya ang lungkot, sakit, at pagod. And for sure...Tinsley wouldn't like to see her in this state.

"Shannen...andito lang ako. Andito lang kami for you. Be strong for Tinsley. Be strong for us. Be strong for Trevor. Alam naming masakit pero—"She cut me off. Tears were hot flushing through her eyes.

"Pero ano?! Ano pa ba ang rason ko para mabuhay? Sino na lang ang makakasama ko? Alam kong naging ganito rin ang sitwasyon ng tropa kong si Dahlia noon. Ano pa ba ang rason ko?! Kung kinaya man ni Dahlia ito, ako hindi!" Sabi niya at akmang sasaktan muli ang kanyang sarili ngunit pinigilan ko siya sa gusto niyang mangyari.

"Wag mong gagawin yan! Isipin mo si Trevor! Isipin mo si Tinsley! Kami! Please.." Lumuluhang sambit ko sa kanya. Napaluha na lamang siya nang hagkan ko siya sa noo. Alam kong nasasaktan rin siya sa sinapit ko ngunit alam kong ayaw kong mapunta siya sa ganitong sitwasyon.

"Be strong for Tinsley and for your future child. Please.." Nagmamakaawang sambit ko. Napatango na lamang siya saka niya ako niyakap. I hate her seeing like this. If I could just fight the demons inside her, I would.

Maya-maya pa ay nawalan ng malay si Shannen. Sakto namang nasalo ko siya. Agad namang bumukas ang pinto saka iniluwa nun sina Grayson at Julian.

"Hansel hyung andi—OMG! Si Shannen." Gulat na sambit ni Grayson. Agad kong sinenyasan si Julian na ihanda ang sasakyan, dahilan para mataranta ang apat sa baba.

"Teka! Saan kayo pupunta?" Pagpigil naman ni Riley sa amin. Si Grayson na ang sumagot para sa amin.

"Nawalan ng malay si Shannen." Maiksing sagot lang nito dahilan para magulat ang iba pa sa sinabi nito.

"Ano?! Teka, hyung!" Sambit naman nina Dalton saka ko binuhat si Shannen na parang bagong kasal. Si Julian na ang nagmaneho ng sasakyan. Nasa passenger seat naman si Dalton habang ang iba ay nakaalalay kay Shannen.

Pagkatapos nun ay dumiretso na kami sa emergency room nang agad namang kaming sinalubong ni Tinsley.

"Tito Hansel.." Lumuluhang sambit nito. Agad naman akong lumapit sa kanya para yakapin ng mahigpit.

Alam kong masakit ito para kay Tinsley na nawalan kaagad siya ng ama. Sobrang bata pa niya para mawalan sila ni Shannen ng maaga.

And what hurts them the most is that the pain that they're going through is too sharp and leaves a deep cut that throbs them. Enough for all of us to go numb. Agad ko namang niyakap si Tinsley saka binulungan ng words of encouragement.

"Ayaw ng Daddy mo na nakikita kang ganyan. Be strong for your Mommy and your little sibling okay?" Maluha-luhang sabi ko.

Nagpatuloy lang siya sa pag-iyak. Agad kong pinunasan ang kanyang luha sa kanyang mata saka ko siya niyakap, bagay na kanyang malugod na tinaggap.

No one truly deserves to be in pain—like Shannen and Tinsley to be exact.