Vampiredanger

Terwijl we in mijn kamer waren begon ik te ijsberen door mijn kamer.
"Oké, dus iemand, waarvan we niet weten wie het is, heeft ons gered door ons tegelijkertijd aan te raken waardoor ik jouw emoties kan voelen, we boodschappen via onze hoofd kunnen doorgeven aan elkaar én ik jouw gedachte kan lezen?! Maar waarom kan ik alleen joúw gedachte lezen en jij niet die van mij?" Zei ik terwijl ik stil stond en naar Tefanie wees, maar ik keek naar Jorith, die ook in mijn kamer zat. Hij zuchtte en keek verward. "Ik weet ook niet hoe dat kan, maar ik denk dat dat bijna onmogelijk is om dat te onderzoeken." Zei hij."Inderdaad. Bíjna onmogelijk." Zei ik terwijl ik een wenkbrauw omhoog haalde. Hij lachte en keek rond. Shit... ik had mijn kamer niet opgeruimd. Toen de avondklok sloeg gingen Tefanie en Jorith weg, maar toen kwam Jorith ineens terug en zei; "Morgen hebben we buitenles" en liep weg. Buitenles? Dat is lang geleden. Ik wilde net mijn ogen dicht doen, maar toen won mijn nieuwschierigheid het. Ik stond op en liep naar mijn laptop. Ik had van alles opgezocht, maar niks. Ik stond op en deed mijn deur zachtjes open en liep weg. Ik liep door de doodstille gang, keek telkens om me heen bij elk geluidje dat ik hoorde, totdat ik bij mijn bestemming aankwam. De kantoor van de directeur. Ik klopte er zachtjes op, maar hoorde niks. Ik opende de deur zachtjes en deed het gelijk achter me dicht. Om me heen stonden duizende boeken. Ik zuchtte en fluisterde "here we go". Ik begon bij de boeken links van me, maar dat had geen resultaat. Toen ik het wilde opgeven vond ik eindelijk iets, na 4 uur zoeken. Ik ging op haar stoel zitten en opende de boek op de goede bladzijde die ik zojuist gevonden had. "Herrezen uit de dood" "Verbondenheid tusse twee herrezen mensen uit de dood" Doordat ik zo in de boek was merkte ik niet dat Jorith was binnengekomen en dat hij naast me was gaan zitten. Ik bleef doorlezeb, maar het had geen resultaat. Wel was ik neer te weten gekomen over mensen die hetzelfde, nou ja bijna hetzelfde, hebben meegemaakt. Toen ik de boek dichtsloeg schrok ik door Jorith's stem. "Gevonden wat je zocht nieuwschierige?" Ik keek hem aan en lachte. "Min of meer. Ik heb wel mesnen 'gevonden' die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt. Maar dat is het." Zei ik teleurgesteld. "Ga nu maar naar bed, dan kan je morgen Tefanie weer beschermen." Zei hij en hij liep naar de deur. Ik zette de boek terug en liep naar hem toe. "Dat kan en doe ik ook wel zobder een goede nachtrust" zei ik en liep naar mijn kamer, maar draaide me snel om. "Hoe heb je mij kunnen vinden?" Vroeg ik aan Jorith. "Ik ken je goed" zei hij met een knipoog en we liepen allebei naar onze kamers. Ik laat me op mijn bed vallen en val gelijk in slaap, wat me wel verbaasde omdat ik de gebeurtenis maar niet uit mijn hoofd kan krijgen. Zoals gewoonlijk droomde ik over Jorith, alleen nu was het pikant.

We liepen over het strand, hand in hand, pratend over ons. "Weet je? We kunnen een eigen huis kopen. Ver weg van de academie, wij tweeën." Zei ik tegen hem terwijl we terug naar de academie liepen. "Waarom? We kunnen hier ook samen zijn" antwoorde hij. "Ja maar dan moet alles zo stiekem" zei ik tegen hem terwijk we onze handen los van elkaar maakte en naar mijn kamer liepen. Hij gooide mij op mijn bed en zoende me in mijn nek en toen op mijn mond. Ik trok zijn shirt uit terwijl we zoende en hij die van mij. We zoende en streelde elkaar. Toen we verder wilde werd ik wakker door geschreuw in mijn hoofd en angst. "TEFANIE?!" Ik sprong uit mijn bed en rende uit mijn kamer en botste tegen allemaal mensen oo die ik gelijk aan de kant duwde. "TEFANIE?!" schreeuwde ik weer en botste weer tegen iemand op, toen ik hem aan de kant wilde duwen merkte ik dat het Jorith was. "TEFANIE IS IN GEVAAR" Schreeuwde ik en trok hem mee. In alle stress probeerde ik haar een boodschap te sturen. "Tefanie?! Waar ben je???" Het lukte! "Ik... ik ben in een kleine kamer... help me.. ik ben in de laatste kamer van de 1e verdieping" legde ze uit. Ik zei het gelijk tegen Jorith en we rende erheen. "TEFANIE!" ik bonsde op de deur en trapte hem in toen niemand open deed. Kleine kamer?! Dit is juist een grote kamer! Net toen ik haar weer een boodschap wilde sturen sleurde Jorith me mee naar een andere deur in deze gigantische kamer. Hij trapte de deur in en daar zat ze. Ik rende naar haar toe en haalde de touw uit haar mond en probeerde haar handen los te maken, maar terwijl ik dat probeerde sprong er iemand op me. Ik trapte diegene van me af en sloeg hem tegen zijn kaak aan. Gaf hem daarna een trap in zijn maag en tot slot dtak Jorith hem in zijn hart met zijn staak. Een Strigoi... in de... academie... ik liep weer naar Tefanie en maakte haar los en sleurde haar en Jorith mee. We waarschuwde alle hoeders en leraren.