That Notebook (5SOS- C.H/M.C)

"En hier woont Uncle Ashton." Ik had Luna's hand vast en we liepen samen richting de oprijlaan. We hebben het ijsje uiteindelijk wel in het park opgegeten, de meeste fans waren verbaasd dat ik met een 4 jarige rondliep, maar kwamen niet naar me toe om vragen te stellen. Gelukkig. "Ben je blij dat je vader weer terug is?" Luna knikte en er kwam een glimlach op haar gezicht.

"Ik ga hem missen als hij weer weg gaat." mompelt ze na een paar minuten en haar gezicht wordt verdrietig. Oh god, als ze maar niet gaat huilen.

"Maar voorlopig gaat hij niet weg, toch?" Luna's gezicht wordt weer wat vrolijker en ik zucht opgelucht. Opgelost. Luna trekt aan mijn hand en ik kijk haar vragend aan. Ze geeft aan dat ze opgetild wilt worden en ik til haar twijfelend op. "Wat nou als ik stiekem met de rest regel dat jij en je mama mee op tour mogen?" Luna's ogen beginnen te twinkelen en ze begint hard te knikken. "Moet je wel je mond houden, dan is het een verassing voor mama en voor papa."

"Oké." Luna legt haar hoofd tegen mijn schouder en ik heb even moeite met haar vast te blijven houden. Ik vervolg na een paar seconden mijn weg naar de voordeur en bel aan. Luke doet de deur open en kijkt verbaasd naar het kleine lichaam in mijn armen.

"Luke, dit is Luna." zeg ik, waarna bij Luke de puzzelstukjes op zijn plaats vallen.

"Michaels' Luna?"

"Papa praat over mij?" Luke knikt en ik zie weer een vrolijke glimlach op Luna's gezicht verschijnen. Ik loop langs Luke naar binnen zet Luna neer. Ik haal voorzichtig haar rugzak van haar rug en kijk hoe ze haar jas en schoenen uittrekt. "Ik kom niet bij de kapstok." zucht ze teleurgesteld, als ze haar jas probeert op te hangen. Ze gaat weer op haar tenen staan en probeert het opnieuw, maar het lukt haar nog steeds niet. Luke lacht zacht en pakt de jas voorzichtig uit Luna's handen. Hij hangt hem aan de kapstok en Luna kijkt Luke aan. "Dank je uncle Luke. Wat zegt papa over mij?" Ze steekt haar handen uit naar Luke en Luke kijkt me verbaasd aan.

"Ze wilt dat je haar optilt." fluister ik bijna geluidloos naar hem en hij knikt. Hij tilt Luna op en loopt richting de keuken, terwijl ik ze achterna loop. Luke vertelt Luna allemaal dingen die Michael ons verteld heeft de afgelopen paar weken. Af en toe verbeterd Luna koppig wat, wat mij zacht laat lachen. Michael had gelijk toen hij zei dat ze best koppig kon zijn. Eenmaal in de keuken zien we Ashton zitten, die iets op zijn mobiel opzoekt.

"Hi uncle Ashton." zegt Luna vrolijk, waardoor Ashton geschrokken opkijkt. "Sorry." vervolgt ze als ze ziet dat Ashton echt heel erg geschrokken is. Luna gebaard dat Luke haar neer moet zetten, wat hij ook doet. Ze loopt naar Ashton en probeert op zijn schoot te kruipen.

"Geeft niet sweetie, ik wist dat je eraan kwam." Ashton helpt Luna op zijn schoot en Luna knuffelt hem. Ashton kijkt mij en Luke even verbaasd aan, maar knuffelt dan terug. Ik leg Luna's rugzak op de tafel neer en zie Ashton verbaasd kijken. "Wat zit er in je rugzak?" Luna laat Ashton los en draait zich op zijn schoot om. Ze pakt haar rugzak en haalt er een kleurboek en wat stiften uit tevoorschijn. Ze begint met kleuren en geeft Ashton ook een stift. "Moet ik mee kleuren?" Luna knikt zonder op te kijken en Ashton begint voorzichtig ook te kleuren. Ik grinnik en pak snel een blikje cola voor mezelf. Ik pak ook wat limonade voor Luna, die ik voor haar en Ashton neerzet.

"Ash, wil jij ook wat?" Ashton antwoordt dat hij ook een cola wilt en ik pak ook nog een blikje voor hem en Luke. Luke pakt hem glimlachend aan en gaat tegenover Ashton en Luna zitten. Ik zie hoe hij zijn mobiel pakt en snel een foto maakt van Ashton en Luna. Ik ga naast Luke zitten en zucht dan zodra ik weer naar Ashton kijk.

"Wat is er?" vraagt Luke zacht en ik schud mijn hoofd.

"Ik moet nog met wat mensen praten, maar ik zie een beetje tegen de gesprekken op." Luke gebaard naar Ashton en ik knik.

"Komt wel goed, Cal. Michael kan het ook."

"Hij was zo nerveus, het was bijna schattig." grinnik ik en ik zie Ashton en Luke naar me opkijken. Luna kijkt ook op, maar die fronst haar wenkbrauwen. "Hij was blij dat hij jou weer zou zien, maar hij was nerveus dat je boos zou zijn omdat hij zo lang weg was."

"Hij kan er ook niks aan doen dat hij moet rondreizen voor zijn werk, maar de volgende keer mogen ik en mama met hem mee!" zegt Luna opgewonden, waarna Ashton en Luke naar haar kijken.

"Heeft papa dat gezegd?" vraagt Ashton, terwijl hij verder kleurt.

"Nee niet daar kleuren, uncle Ashton. Alleen de steeltjes moeten groen!" Ashton giechelt en mompelt een sorry, waarna hij op een andere plek verder kleurt.

"Luun, heeft je vader dat gezegd?" vraagt Luke, als Luna ook verder gaat met kleuren.

"Het zou een verassing zijn van uncle Calum, maar nu heb ik het verpest. Sorry uncle Calum."

"Het is al goed, Luna. Ik moet het sowieso met hun overleggen, ik bedoel hun horen er ook bij." Ik glimlach naar Luna en Luna glimlacht terug.

"Mama zou het heel leuk vinden." mompelt ze na een paar minuten verder kleuren. "Ze mist papa heel erg. Ik mis hem ook, maar soms huilt ze in haar slaap omdat ze hem zo erg mist. De volgende morgen weet ze het niet meer en voelt ze zich schuldig dat ik het heb gehoord. Ik wil haar niet meer verdrietig zien." Ik werp een paar blikken uit met de jongens en ik zie aan hun blik dat dit hun best choqueerde.

"Luna heb jij je moeders armen ooit zien bloeden of zo?" vraagt Luke en Luna schud haar hoofd. Luke zucht opgelucht en knikt dan. "We moeten het nog wel met wat andere mensen bespreken maar van mij mag je mee." Luna juicht en kijkt naar Ashton.

"Uncle Luke heeft gelijk, er zijn nog een paar anderen die het er mee eens moeten zijn maar als het aan mij ligt lagen je spullen al in de bus." Luna knikt, alhoewel ze Ashtons' woorden niet helemaal begrijpt. Ashton en Luna gaan verder met kleuren en ik haal mijn mobiel uit mijn zak. Ik start Twitter op en hap verschrikt naar adem als ik de meest voorkomende hashtag zie.

#CashtonIsRealForReal

"Guys, volgens mij hebben we een klein probleem."